Βουλή - Συλλογικές Συμβάσεις - Μεσοπρόθεσμο πολυνομοσχέδιο

Αποκαλυπτική συζήτηση στη Βουλή 

για τον κατώτερο μισθό 

τις Συλλογικές Συμβάσεις

και 

ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ - ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Η στάση της κυβέρνησης κατά τη συζήτηση στη Βουλή της Επίκαιρης Επερώτησης του ΚΚΕ για τις Συλλογικές Συμβάσεις ήταν αποκαλυπτική και ταυτόχρονα προκλητική απέναντι στους εργαζόμενους.

Όχι μόνο επειδή η υπουργός Εργασίας επανέλαβε την άρνηση της κυβέρνησης να φέρει για συζήτηση στη Βουλή την πρόταση νόμου που διαμόρφωσαν 500 και πλέον συνδικαλιστικές οργανώσεις για τον κατώτερο μισθό και τις Συλλογικές Συμβάσεις.

Ούτε μόνο επειδή θέλησε, με αστείες δικαιολογίες και προσχήματα, να απαντήσει στο γιατί η κυβέρνηση κρατάει στο συρτάρι της τη συγκεκριμένη πρόταση, απ' όταν την κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή, τον Οκτώβρη του 2016.

Αλλά κυρίως επειδή παρουσίασε μια εικονική πραγματικότητα, που καμιά σχέση δεν έχει με τη βαρβαρότητα που ζουν οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, και προσπάθησε να καλλιεργήσει προσδοκίες ότι με την πολιτική της «ανοίγει δρόμο» για ανάκτηση απωλειών και αποκατάσταση εργατικών δικαιωμάτων.

Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Η εκμετάλλευση βαθαίνει και η εργοδοτική επίθεση δυναμώνει, με ευθύνη των προηγούμενων και της σημερινής κυβέρνησης, που θωράκισε και επέκτεινε την αντεργατική νομοθεσία, για την ανάκαμψη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, ενώ με το πολυνομοσχέδιο και το Μεσοπρόθεσμο ετοιμάζει νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Από τη μια, η κυβέρνηση «πουλάει φούμαρα» για επαναφορά των ΣΣΕ και αυξήσεις στον κατώτερο μισθό και, από την άλλη, επικαλείται «προβλήματα συνταγματικότητας» και «νομικές ασάφειες» στην πρόταση νόμου των συνδικάτων για να μην τη φέρει στη Βουλή.

Επιβεβαιώνεται ότι αυτό που σχεδιάζουν είναι μια καρικατούρα «επαναφοράς» των κλαδικών Συμβάσεων και «αυξήσεις» στον κατώτερο μισθό τύπου Πορτογαλίας, με 0,80 ευρώ τη μέρα, όταν οι απώλειες των εργαζομένων τα προηγούμενα χρόνια ήταν σαρωτικές.

Τα κυβερνητικά στελέχη αποκαλύφθηκαν όταν από το βήμα της Βουλής αποκάλεσαν «ευχολόγιο» τις δίκαιες διεκδικήσεις των εργαζομένων για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, άμεση επαναφορά των κλαδικών Συμβάσεων κ.ά.

Κατά τον ίδιο τρόπο, η κυβέρνηση χαρακτηρίζει «παθογένειες» τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις που έχασαν οι εργαζόμενοι στα χρόνια της κρίσης, ξεκόβοντας κάθε συζήτηση για την ανάκτησή τους, για να μην πληγεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Τα ίδια ακριβώς λένε ο ΣΕΒ και οι άλλες εργοδοτικές ενώσεις, που ζητούν την παραπέρα σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας, τη διατήρηση του υποκατώτατου μισθού, τη μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, την επέκταση των επιχειρησιακών Συμβάσεων, έναντι των κλαδικών, με ακόμα χειρότερους όρους.

Τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, που τοποθετήθηκαν στη συζήτηση της Επίκαιρης Επερώτησης του ΚΚΕ, έκαναν κριτική στην κυβέρνηση για να υπερασπιστούν τη δική τους αντιλαϊκή πολιτική, και όχι βέβαια για να υποστηρίξουν τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.

Ειδικά η ΝΔ κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι στο ζήτημα του κατώτερου μισθού εφαρμόζει δικούς της νόμους και ότι σ' αυτόν τον τομέα υπήρξε ...πρωτοπόρα όταν νομοθετούσε το 2012 και το 2013! Συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος χαντάκωσε περισσότερο τους εργαζόμενους και επομένως δικαιούται τα εύσημα του κεφαλαίου!

Η τοποθέτηση του εκπροσώπου της ναζιστικής Χρυσής Αυγής επιβεβαίωσε ότι αποτελεί πιστό σκυλί της εργοδοσίας. Μετά τα δουλεμπορικά γραφεία και τις επιθέσεις σε πρωτοπόρους συνδικαλιστές και εργάτες, εμφανίστηκε στη Βουλή για να ζητήσει νέα προνόμια στους μεγαλοεργοδότες, κάνοντας χυδαίο αντικομμουνισμό.

Το ΚΚΕ, και από το βήμα της Βουλής, έκανε καθαρό ότι στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις τους δίκαιους αγώνες των εργαζομένων για δουλειά και ζωή με δικαιώματα και ότι δεν λυπάται κόπο και θυσίες στην οργάνωση της πάλης.

Τα μέτρα που περιέχονται στην πρόταση νόμου των συνδικάτων για τις Συλλογικές Συμβάσεις, χρειάζεται τώρα να γίνουν αιτήματα και στόχοι πάλης ακόμα περισσότερων εργαζομένων και συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Να αξιοποιηθεί και να πολλαπλασιαστεί η πείρα της συσπείρωσης 500 και πλέον σωματείων γύρω από τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία, που είναι στον αντίποδα του σχεδιασμού που κάνουν η κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τα άλλα αστικά κόμματα για τα Εργασιακά, τον κατώτερο μισθό και τις Συμβάσεις.

Συμβολή προς αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να αποτελέσει και η μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ μεθαύριο Πέμπτη.

ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ - ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Σφοδρή αντιλαϊκή κλιμάκωση για το «καλωσόρισμα» της «επόμενης μέρας» του κεφαλαίου

Με «ελάχιστο κοινό παρονομαστή» την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων και των τριών μνημονίων, με απόλυτα δεδομένη βέβαια και την περαιτέρω σφοδρή κλιμάκωση, «ανοίγει η αυλαία» της λεγόμενης «μεταμνημονιακής περιόδου», όπως επιβεβαιώνεται στο εφαρμοστικό νομοσχέδιο με τίτλο «Διατάξεις για την ολοκλήρωση της Συμφωνίας Δημοσιονομικών Στόχων και Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων - Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019 - 2022», που συζητείται στη Βουλή. Την ίδια ώρα, με φόντο τη διελκυστίνδα της γερμανικής κυβέρνησης με την πλευρά του ΔΝΤ, διαμορφώνεται το πλέγμα των παρεμβάσεων αναφορικά με την επιμήκυνση - «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους, που με τη σειρά του έρχεται να θωρακίσει το αντιλαϊκό οπλοστάσιο και μάλιστα σε ορίζοντα πολλών δεκαετιών.

Στον πολυετή κρατικό προϋπολογισμό (2019 - 2022) καταγράφεται ο πολλαπλασιασμός των αντιλαϊκών μέτρων και μάλιστα εν μέσω ρυθμών σχετικής ανάκαμψης του παραγόμενου ΑΕΠ κατά μέσο όρο της τάξης του 2% για την επόμενη περίοδο.

Μεταξύ άλλων προβλέπονται:

Κατακρεούργηση συντάξεων - Πρόνοιας

Το τσεκούρωμα φτάνει στα 2,9 δισ. ευρώ από τις περικοπές κύριων συντάξεων, ενώ μέσω περικοπών στην «προσωπική διαφορά», στις επικουρικές συντάξεις προβλέπονται περαιτέρω «εξοικονομήσεις» ύψους 232 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση. Επιπλέον, το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο επιβεβαιώνει το πάγωμα των κύριων συντάξεων (λόγω αύξησης ΑΕΠ, πληθωρισμού) για την περίοδο μέχρι και το 2022.

Να σημειωθεί ότι στα παραπάνω κονδύλια δεν περιλαμβάνεται το ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων, που εμφανίζεται στην κατηγορία «κοινωνικές παροχές». Σε κάθε περίπτωση, η «καθαρή έξοδος» ενσωματώνει την πλήρη κατάργηση του ΕΚΑΣ από το Δεκέμβρη του 2019. Σημειώνεται ότι μέχρι φέτος κόπηκαν 808 εκατ. ευρώ, ενώ μέχρι το 2019 θα κοπούν συνολικά 853 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με το «συμπληρωματικό μνημόνιο» με την Ευρωζώνη.

Την ίδια ώρα, το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης προβλέπει παραπέρα διάλυση προνοιακών επιδομάτων, αφού προβλέπεται η επέκταση του συστήματος «αξιολόγησης» της λεγόμενης «λειτουργικής αναπηρίας» σε όλες τις περιοχές της χώρας, μέχρι το τέλος του 2018.

Απογείωση φοροληστείας στο λαό

Η μείωση του αφορολόγητου ορίου (από το 2020) έρχεται να δυναμώσει τη φοροληστεία με ποσά ύψους 1,9 δισ. ευρώ το 2020 με περαιτέρω αύξηση σε 2,06 δισ. το 2021.

Με βάση τα προνομοθετημένα μέτρα, το αφορολόγητο όριο για λαϊκά νοικοκυριά με 1 προστατευόμενο παιδί συρρικνώνεται στα 5.905 ευρώ από 8.864 ευρώ. Για παράδειγμα, στην περίπτωση ετήσιου εισοδήματος στα 8.500 ευρώ (αφορολόγητο μέχρι σήμερα), ο φόρος εισοδήματος θα φτάνει στα 570 ευρώ. Σε περίπτωση ενεργοποίησης των «αντιμέτρων» που διαφημίζει η κυβέρνηση ως αντίδοτο στη... φορολογία που η ίδια βάζει στα λαϊκά νοικοκυριά, με «μείωση» του συντελεστή στο 20% από 22%, η πρόσθετη επιβάρυνση για τον ίδιο φορολογούμενο θα φτάνει στα 519 ευρώ έναντι 570 χωρίς την ενεργοποίησή τους. Όλα αυτά κι ενώ η τυχόν ενεργοποίηση των «αντιμέτρων» προϋποθέτει και την υπεραπόδοση των στόχων για τα πλεονάσματα από το «γδάρσιμο» των λαϊκών οικογενειών.

Παράλληλα, προ των πυλών είναι η τροπολογία (θα κατατεθεί στο ίδιο νομοσχέδιο) αναφορικά με τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ, όπως αυτά θα διαμορφωθούν στη βάση των νέων αντικειμενικών αξιών, που θα καθοριστούν με τη συνοδευτική Υπουργική Απόφαση. Σε αυτό το πλαίσιο, τα φετινά εκκαθαριστικά αναμένεται να επιφέρουν πρόσθετη επιβάρυνση σε κατηγορίες λαϊκών νοικοκυριών και περιοχών.

Οι νέες συνολικές παρεμβάσεις (κατακρεούργηση κρατικών κονδυλίων για την κάλυψη λαϊκών αναγκών, ενίσχυση της φοροληστείας) σύμφωνα με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο - που έρχονται να προστεθούν στις προηγούμενες - ξεκινούν από τα 3,02 δισ. ευρώ το 2019 για να κλιμακωθούν (σε συνδυασμό με τα επόμενα μέτρα) στα 5,11 δισ. το 2022.

Με βάση τα παραπάνω, τα «πρωτογενή πλεονάσματα» εκτοξεύονται από 6,87 δισ. το 2018 σε 11,04 δισ. το 2022, με περαιτέρω διόγκωση σε ποσοστό 60,7% και βέβαια καθ' υπέρβαση ακόμη και αυτών των αντιλαϊκών στόχων.

«Αντίμετρα» - εμπαιγμός

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση, επιχειρώντας να καλλιεργήσει στο λαό κάλπικες προσδοκίες, «σηκώνει» το ζήτημα των «αντιμέτρων», όπως, για παράδειγμα, της ...«μείωσης» του αφορολόγητου που προαναφέραμε. Το συνολικό «πακέτο» - πάντα με προϋπόθεση το βαθμό της «υπεραπόδοσης» - εκτιμάται σε περίπου 2 δισ. το 2019 και 4 δισ. το 2021.

Χαρακτηριστικό πάντως είναι ότι στο προηγούμενο Μεσοπρόθεσμο (2018 - 2021) για το 2021 προβλέπονταν «αντίμετρα» ύψους 7,6 δισ. που σήμερα καρατομούνται κατά 3,6 δισ. ευρώ (στα 4 δισ.)...

Το βασικό βέβαια είναι ότι και αυτά τα μέτρα κάθε άλλο παρά για την πραγματική ανακούφιση από την αντιλαϊκή πολιτική θα πάνε, αφού στην πραγματικότητα αποτελούν προέκτασή της, με στόχο να λειτουργήσουν ως μοχλός παραπέρα ανατροπής δικαιωμάτων, και μηχανισμός ενσωμάτωσης. Εξάλλου, χαρακτηριστικό είναι ότι ένα μεγάλο μέρος απ' όσα η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «αντίμετρα» αφορά ξεκάθαρα την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, όπως π.χ. τα γνωστά μέτρα για την «επιδότηση» προσλήψεων (βλ. και παρακάτω).

Θηλιές πλειστηριασμών και εκβιασμών στη λαϊκή κατοικία

Την ίδια ώρα, οι διατάξεις του εφαρμοστικού πολυνομοσχεδίου αναφορικά με τα προαπαιτούμενα της 4ης «αξιολόγησης» έρχονται να συμπληρώσουν το αντιλαϊκό οπλοστάσιο της προηγούμενης περιόδου.

Μεταξύ αυτών προβλέπονται τα επόμενα βήματα σε ό,τι αφορά τους πλειστηριασμούς στη λαϊκή κατοικία. Ως «πρώτη πράξη» προβάλλει η «αποσυμφόρηση» των δικαστηρίων από τις εκκρεμείς υποθέσεις, καθώς μέχρι την έκδοση της δικαστικής απόφασης οι τράπεζες δεν μπορούν να προχωρήσουν τη διαδικασία του πλειστηριασμού.

Μάλιστα, από τη σχετική διάταξη «απουσιάζει» η παράταση του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου (λεγόμενος νόμος Κατσέλη, όπως αυτός «τροποποιήθηκε» στη συνέχεια), που ούτως ή άλλως έχει ημερομηνία λήξης στις 31/12/2018.

Σε ότι αφορά τις αλλαγές που προωθούνται, ως πρόσθετες προϋποθέσεις για την αίτηση δικαστικής προστασίας στην πρώτη κατοικία περιλαμβάνονται:

-- Η υποχρεωτική άρση του τραπεζικού απορρήτου, όχι μόνο σε όσους αιτηθούν δικαστική προστασία μετά την εφαρμογή των νέων διατάξεων, αλλά και για όσους ήδη έχουν ενταχθεί στη ρύθμιση, για χρονική περίοδο από πέντε έτη πριν από την κατάθεση της αίτησης έως τη μέρα της συζήτησης στο δικαστήριο. Στόχος η αποβολή μιας μεγάλης μάζας λαϊκών νοικοκυριών από το καθεστώς της όποιας προστασίας.

-- Η αυτόματη άρση (με απόφαση των ίδιων των τραπεζών) της παρεχόμενης προστασίας, σε περιπτώσεις καθυστερήσεων στις αποπληρωμές των δόσεων. Μάλιστα, η αποβολή από το καθεστώς «προστασίας» επέρχεται σε περίπτωση που το συνολικό ποσό της καθυστέρησης ξεπερνά την αξία τριών μηνιαίων δόσεων, είτε αυτές είναι διαδοχικές είτε όχι.

-- Απόρριψη της αίτησης, πριν από τη δικαστική προσφυγή, σε περιπτώσεις όπως μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων σε συγγενικά πρόσωπα ή πώληση ακίνητης περιουσίας σε τρίτα πρόσωπα.

-- Αυτόματη έξοδος από τις διαδικασίες δικαστικής προστασίας, σε περιπτώσεις οφειλετών που αιτούνται και πετυχαίνουν την αναβολή των δικαστικών αποφάσεων.

Σε ό,τι αφορά τα «κόκκινα» δάνεια, προβλέπεται να πωλούνται με συνοπτικές διαδικασίες από τις τράπεζες στα διάφορα funds και άλλα «κοράκια». Μεταξύ άλλων, καταργείται η υποχρέωση των τραπεζών να ενημερώνουν ακόμη και τους ενήμερους δανειολήπτες 12 μήνες πριν από τη μεταβίβαση του δανείου. Επιπλέον, προβλέπεται πως οι εταιρείες «Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις» θα μπορούν στο εξής να έχουν έδρα στο εξωτερικό...

Μποναμάδες στην εργοδοσία

Η κυβέρνηση με το πολυνομοσχέδιο σπεύδει να ικανοποιήσει σειρά από «θέλω» της εργοδοσίας. Για παράδειγμα, σπεύδει εμμέσως πλην σαφώς να ικανοποιήσει το πάγιο αίτημα για μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους», των ασφαλιστικών εισφορών κ.τ.λ., αφού προβλέπεται ότι σε επιχειρήσεις που θα κάνουν προσλήψεις πλήρους απασχόλησης ή θα μετατρέπουν θέσεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης σε πλήρους απασχόλησης, θα εκπίπτουν οι εργοδοτικές εισφορές από τα ακαθάριστα έσοδα, μέχρι και για πέντε χρόνια, με τυπική προϋπόθεση την αύξηση του αριθμού των μισθωτών και της μισθολογικής δαπάνης.

Ταυτόχρονα, το πολυνομοσχέδιο βάζει επιπλέον εμπόδια στη δυνατότητα των σωματείων για προσφυγή στη διαιτησία (ακολουθεί τη διαδικασία της μεσολάβησης) για τη σύναψη Συλλογικής Σύμβασης, ενώ το πλαίσιο και τα κριτήρια συνολικά της διαδικασίας παραμένουν κομμένα και ραμμένα στις ανάγκες της μεγαλοεργοδοσίας, με βάση «την οικονομική κατάσταση και εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας της παραγωγικής δραστηριότητας». Συγκεκριμένα, με το πολυνομοσχέδιο ορίζεται ότι προκειμένου ένα μέρος (π.χ. ένα σωματείο) να έχει δυνατότητα μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία, πρέπει να έχει αποδεχτεί την πρόταση του μεσολαβητή που απέρριψε το άλλο μέρος (και όχι απλά να έχει προηγηθεί η μεσολάβηση, όπως ισχύει μέχρι τώρα).

Στις μυλόπετρες του κρατικού χρέους

Εξάλλου, οι αναμενόμενες παρεμβάσεις γύρω από τη διαχείριση του κρατικού χρέους, ανεξάρτητα από τη μορφή που τελικά θα επιλεγεί, είναι αναπόσπαστα συνυφασμένες με το «εποπτικό πλαίσιο» της αντιλαϊκής πολιτικής της επόμενης περιόδου αλλά και τον προσδιορισμό των πλεονασμάτων μετά το 2022, που προβλέπονται και στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο.

Από την πλευρά του, ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Β. Ντομπρόβσκις, μιλώντας στο «Euro2day», χαρακτηριστικά επισήμανε: «Πρώτα απ' όλα, θα έπρεπε η Ελλάδα από μόνη της να ζητήσει μια προληπτική γραμμή και επί του παρόντος δεν έχουμε καμία ένδειξη αυτής της πρόθεσης. Αλλά πρέπει να εργαστούμε για ένα ισχυρό πλαίσιο εποπτείας μετά το πρόγραμμα και πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η Ελλάδα έχει σημαντικά δημοσιονομικά αποθέματα και ότι υπάρχουν εμπροσθοβαρή μέτρα χρέους τα οποία θα περιορίσουν την έκθεση της Ελλάδας στις αγορές κατά τα πρώτα έτη μετά το πρόγραμμα».

Παράλληλα, σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται τα παζάρια αναφορικά με το ρόλο και το ειδικό βάρος που θα αναλάβει το ΔΝΤ «μετά το πρόγραμμα». Το ζήτημα συζητήθηκε χτες στο πλαίσιο συνάντησης της καγκελαρίου της Γερμανίας, Αγκ. Μέρκελ, με την επικεφαλής του ΔΝΤ, Κρ. Λαγκάρντ, σύμφωνα με την οποία «το ΔΝΤ μπορεί ασφαλώς να εμπλακεί με διάφορους τρόπους, με διάφορα εργαλεία. Θα κάνουμε χρήση όλων των εργαλείων, θα δούμε και όλες τις επιλογές, αλλά σε κάθε περίπτωση θα εμπλακούμε στην Ελλάδα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο»...