Το έργο της Αντωνοπούλου, ανακύκλωση ανεργίας και επιδότηση μεγαλοεργοδοσίας
Εκτός κυβέρνησης η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας
Το ζεύγος των υπουργών
Ράνιας Αντωνοπούλου και Δημήτρη Παπαδημητρίου
Η αποπομπή της από την κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύψει ούτε την ανοχή και την όψιμη ευαισθησία στα προκλητικά προνόμια, ούτε πάνω απ' όλα την κυβερνητική πολιτική στο πρόβλημα της ανεργίας».
Δεκτή έκανε ο πρωθυπουργός την παραίτηση της αναπληρώτριας υπουργού Εργασίας Ράνιας Αντωνοπούλου, την οποία υπέβαλε αφού δημοσιοποιήθηκε ότι έλαβε 23.000 ευρώ ως επιδότηση ενοικίου για δύο χρόνια, κάνοντας χρήση πρόνοιας του νόμου για τους βουλευτές και για εξωκοινοβουλευτικά μέλη κυβέρνησης να λαμβάνουν επιδότηση διαμονής εφόσον δεν διαθέτουν ιδιόκτητη κατοικία στην Αθήνα.
Σε δήλωσή της, η πρώην υπουργός επικαλέστηκε το δικαίωμα που δίνει ο νόμος 4336/2015 και το οποίο «απολαμβάνουν από το 1994 όλοι οι βουλευτές που δεν έχουν έδρα την Αθήνα, χωρίς άλλες εισοδηματικές προϋποθέσεις».
Διευκρινίζει ότι ως βουλευτής Επικρατείας, κατά τη διάρκεια της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, δεν αιτήθηκε να λάβει την εν λόγω επιδότηση, για την ύπαρξη της οποίας πληροφορήθηκε, όπως δηλώνει, από συναδέλφους της μήνες μετά τη θεσμοθέτησή της.
«Από τον Αύγουστο 2017, οπότε έληξε η περίοδος για την οποία είχα αιτηθεί την επιδότηση, σταμάτησα να την λαμβάνω, καθώς δεν κατέθεσα νέα αίτηση», προσθέτει.
Υποστηρίζει ακόμα πως «καθώς η επιδότηση αποτελεί τμήμα της αμοιβής» της, ουδέποτε διανοήθηκε ότι υπήρχε κάτι μεμπτό στην επιλογή της.
Υπερασπιζόμενη το έργο της ως αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, αρμόδια για την καταπολέμηση της ανεργίας, δηλαδή αυτό της «ανακύκλωσης» της μερικής και κακοπληρωμένης εργασίας ανάμεσα στους χιλιάδες ανέργους, είπε: «Δεν ήρθα στην Ελλάδα για να γίνω πλουσιότερη», αλλά «επειδή μοναδικό μου μέλημα ήταν πάντα να υπηρετήσω την προσπάθεια να ξεπεράσει η χώρα μου την οικονομική κρίση, δηλώνω ότι κίνησα ήδη τις διαδικασίες επιστροφής των χρημάτων.
Ζητώ από τους συμπολίτες μου να με κρίνουν για το έργο μου».
Η αποπομπή δεν κρύβει προνόμια και πολιτική «ανακύκλωσης της ανεργίας»
«Η κυρία Αντωνοπούλου, εκτός όλων των άλλων προκλητικών, που προσπάθησε εκ των υστέρων να δικαιολογήσει, κρίνεται προφανώς και για το έργο της, ως η υπουργός "ανακύκλωσης της ανεργίας", μέσα από κακοπληρωμένα προγράμματα μιας χρήσης, κοροϊδίας και επιδότησης της μεγαλοεργοδοσίας.
Προσπαθώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την παραίτηση της πρώην αναπληρώτριας υπουργού Εργασίας, η κυβέρνηση αναφέρεται διθυραμβικά στο έργο της σε ό,τι αφορά τη μείωση της ανεργίας, για να εξωραΐσει την αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική που υπηρετεί στο σύνολό της η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Για παράδειγμα, γράφτηκε χτες ότι η πρώην υπουργός «ήρθε με βαρύ βιογραφικό και φεύγει με "βαρύ" έργο», επειδή επί των ημερών της μειώθηκε σχετικά η ανεργία.
Γράφτηκε, επίσης, ότι η συγκεκριμένη υπουργός ήταν ο εμπνευστής του προγράμματος για τη δημιουργία 300.000 νέων θέσεων εργασίας, που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ παραμονές των εκλογών του 2015, ενώ είχε καθοριστική συμβολή και στην ανάπτυξη της «Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας», που προβάλλεται από την κυβέρνηση ως διέξοδος για τους ανέργους και ως ξεχωριστή τάχα κατηγορία, ανάμεσα στον ιδιωτικό και στον κρατικό τομέα της οικονομίας. Αλήθεια, όμως, τι σημαίνουν όλα αυτά για εργαζόμενους και ανέργους;
Ας δούμε τι λένε τα στοιχεία: Σύμφωνα με τον ΟΑΕΔ, τον προηγούμενο μήνα (Γενάρης 2018) οι εγγεγραμμένοι στα μητρώα του Οργανισμού ήταν 1.092.325 άνεργοι. Η ανεργία, δηλαδή, παραμένει σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα και συνεχίζει να κατατρώει τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, παίρνοντας επιπλέον υπόψη ότι το 55,2% αυτών που αναζητούν εργασία είναι μακροχρόνια άνεργοι, δηλαδή αδυνατούν να βρουν δουλειά περισσότερο από 12 μήνες.
Σε κάθε περίπτωση, μετά από μια δεκαετία καπιταλιστικής κρίσης, που τσάκισε στην κυριολεξία την εργατική τάξη, είναι εξόφθαλμη η προσπάθεια της κυβέρνησης να αξιοποιήσει τη σχετική υποχώρηση της ανεργίας για να καλλιεργήσει προσδοκίες και να στοιχίσει εργαζόμενους και ανέργους στην αντεργατική πολιτική της, που δίνει νέα «αναπτυξιακά» προνόμια στο κεφάλαιο, διατηρώντας και επεκτείνοντας τα «μνημονιακά» μέτρα για το λαό.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι νέες θέσεις εργασίας είναι στην πλειοψηφία τους ευέλικτες και ελαστικές, προσαρμοσμένες στις σύγχρονες ανάγκες των επιχειρήσεων, ενώ ενσωματώνουν το σύνολο των αντεργατικών ανατροπών που κλιμακώθηκαν τα τελευταία χρόνια, με ευθύνη και της σημερινής κυβέρνησης (διευθέτηση του χρόνου εργασίας, απλήρωτες υπερωρίες, απαράδεκτες επιχειρησιακές συμβάσεις και εσωτερικοί κανονισμοί, μισθοί πείνας κ.ά.).
Μαζί με την υποαπασχόληση, η προσωρινότητα της εργασίας, η ανακύκλωση δηλαδή των ανέργων, αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της αγοράς εργασίας, με νόμους της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τον ιδιωτικό τομέα, αλλά και το κράτος, όπου στις θέσεις «τελευταίας καταφυγής» περιλαμβάνονται και τα διάφορα προγράμματα 5μηνης και 8μηνης απασχόλησης στους δήμους.
Κάπως έτσι, «κανονικότητα» για την πλειοψηφία των ανέργων γίνεται πλέον η εναλλαγή μεγάλων περιόδων ανεργίας με ίσα ή μικρότερα διαστήματα εργασίας, η μερική ή εποχική απασχόληση, η εκ περιτροπής εργασία. Και, βέβαια, από τους ανέργους μόνο 1 στους 10 δικαιούται το επίδομα ανεργίας, ενώ η πλειοψηφία των κονδυλίων του ΟΑΕΔ κατευθύνονται στην επιδότηση της εργοδοσίας, για να απασχολεί τζάμπα εργασία.
Οσο για την «Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία», καμιά σχέση δεν έχει με τη διαφήμιση που της κάνει η κυβέρνηση, ούτε μπορεί να αποτελεί διέξοδο για τους χιλιάδες ανέργους, ενώ σε πολλές περιπτώσεις, όπως στην παροχή στοιχειωδών «κοινωνικών υπηρεσιών», ανοίγει το δρόμο για την παραπέρα ιδιωτικοποίησή τους ή τη λειτουργία τους με καθαρά ανταποδοτικά κριτήρια, με το μανδύα του «συνεταιρισμού».
Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πραγματικός απολογισμός του κυβερνητικού έργου στον τομέα της ανεργίας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πήγε ένα βήμα πιο πέρα την αντεργατική πολιτική των προηγούμενων και το ίδιο σχεδιάζει τώρα, με το ...ιδιόκτητο «αναπτυξιακό» της πρόγραμμα, ανεξάρτητα από το ποιος θα πάρει τη θέση της πρώην υπουργού.