Σταδιακή «απόσυρση» κράτους από τη χρηματοδότηση Κοινωνικής Ασφάλισης
Ο προϋπολογισμός του ΕΦΚΑ για το 2020 επιβεβαιώνει την παραπέρα απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση του συστήματος, προσφέροντας πεδίον δόξης λαμπρόν στις ασφαλιστικές εταιρείες και στα μονοπώλια
|
Από κινητοποίηση των συνταξιούχων
|
Η τάση αυτή, που κλιμακώνεται από χρόνο σε χρόνο με τη σημερινή και όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αποτελεί στρατηγική επιλογή των κυβερνήσεων του κεφαλαίου και της ΕΕ, πολύ πριν από το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης.
Στόχος είναι, από τη μια, το αστικό κράτος να εξοικονομεί χρήματα που θα διοχετεύει στη συνέχεια σε μέτρα στήριξης του κεφαλαίου (μείωση φορολογίας, επιδοτήσεις, άλλα προνόμια) και, από την άλλη, με την κρατική εγγύηση μιας ελάχιστης μόνο σύνταξης για τους απόμαχους της δουλειάς, να γίνονται απαραίτητες για την επιβίωση η παραμονή στη δουλειά για περισσότερα χρόνια και η προσφυγή σε συμπληρωματικά, ιδιωτικά συστήματα ασφάλισης, με όλα τα ρίσκα που περιέχει για τους συνταξιούχους η παραπέρα ιδιωτικοποίησή της.
Με τη σειρά τους, τα μονοπώλια απαλλάσσονται από τις ασφαλιστικές εισφορές και ταυτόχρονα βρίσκουν νέα πεδία για να επενδύσουν συσσωρευμένα κεφάλαια, καθώς η Ασφάλιση μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε ατομική υπόθεση. Αυτόν το στόχο υπηρετεί η νέα μεταρρύθμιση που ετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ, αξιοποιώντας και επεκτείνοντας όλα τα εργαλεία που της προσφέρει η μέχρι τώρα νομοθεσία, και κυρίως ο τελευταίος νόμος - λαιμητόμος του Κατρούγκαλου.
Απ' αυτήν την άποψη και ο προϋπολογισμός του ΕΦΚΑ για το 2020 είναι συνέχεια των προηγούμενων και φέρνει μαζί του την παραπέρα μείωση της κρατικής επιχορήγησης, που πάει πακέτο με τις απαλλαγές των επιχειρήσεων. Συγκεκριμένα, το ποσό που θα μεταβιβαστεί στον ΕΦΚΑ το νέο έτος από τον τακτικό προϋπολογισμό, μειώνεται ακόμα περισσότερο σε σχέση με το 2019 κατά 481 εκατομμύρια ευρώ και σε ποσοστό 3,3%, από τα 14,877 δισ. ευρώ στα 14,396 δισ. ευρώ.
Ομως κι αυτή η εικόνα είναι πέρα για πέρα πλασματική, καθώς μια πιο προσεκτική ανάλυση του προϋπολογισμού του ΕΦΚΑ, αποκαλύπτει ότι η πραγματική χρηματοδότηση των συντάξεων από το κράτος είναι πολύ μικρότερη και ανέρχεται μόλις στα 8,623 δισ. ευρώ (4,36% του ΑΕΠ), αν από τη συνολική κρατική δαπάνη αφαιρεθούν 5,773 δισ. ευρώ, που προορίζονται για τις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων.
Θυμίζουμε ότι μετά την ενοποίηση του ΕΦΚΑ από 1/1/2017, στην κρατική επιχορήγηση προς τον Οργανισμό ενσωματώθηκε και το ποσό για την πληρωμή κάθε χρόνο των συντάξεων του Δημοσίου. Ομως, το ποσό αυτό δεν αποτελεί συμμετοχή του κράτους στη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά υποχρέωσή του ως εργοδότη, καθότι για τους δημοσίους υπαλλήλους δεν υπήρχε ξεχωριστό ασφαλιστικό ταμείο για τις συντάξεις τους, οι οποίες πληρώνονταν μέσω του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.
Κατά συνέπεια, η πραγματική χρηματοδότηση των συντάξεων από το κράτος περιορίζεται στο ποσό των 8,623 δισ. ευρώ, στο οποίο μάλιστα η κυβέρνηση προϋπολογίζει και την «πέτσινη» «13η σύνταξη» που θεσμοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, ύψους 980 εκατ. ευρώ για το 2020.
Η πραγματικότητα που διαμορφώνουν για τους συνταξιούχους οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων αποτυπώνεται στα επίσημα στοιχεία του πληροφοριακού συστήματος «Ηλιος» για το Δεκέμβρη του 2018 (τελευταία διαθέσιμα στοιχεία), από όπου προκύπτει πως 4 στις 10 κύριες συντάξεις ήταν κάτω από 500 ευρώ μεικτά. Συγκεκριμένα:
- Σε σύνολο 2.825.931 κύριων συντάξεων που καταβλήθηκαν το Δεκέμβρη του 2018, οι 1.138.940 (ποσοστό 40,3%) ήταν κάτω από 500 ευρώ μεικτά και η μεγάλη μάζα συγκεντρωνόταν γύρω από τα ποσά των 330 - 390 ευρώ!
- Επιπλέον, 953.817 κύριες συντάξεις κυμαίνονταν από 501 έως 1.000 ευρώ μεικτά και συνολικά σχεδόν 3 στις 4 συντάξεις (73,3%) βρίσκονταν κάτω από το ποσό αυτό, ενώ ο μέσος όρος αυτών των συντάξεων βρισκόταν γύρω στα 700 ευρώ μεικτά.
- Η μέση κύρια σύνταξη διαμορφωνόταν μόλις στα 724,41 ευρώ μεικτά, η μέση επικουρική στα 172,42 ευρώ μεικτά και το μέσο μέρισμα των δημοσίων υπαλλήλων στα 98,05 ευρώ μεικτά.
- Το μέσο μηνιαίο εισόδημα των 2.555.049 συνταξιούχων της χώρας ανερχόταν στο τέλος του 2018 στα 828,7 ευρώ προ φόρου.
- Το συνολικό κονδύλι για τις συντάξεις, κύριες και επικουρικές, καθώς και για τα μερίσματα, τον ίδιο μήνα ανήλθε στα 2,117 δισ. ευρώ προ φόρου.
- Σε ό,τι αφορά το εισόδημα από συντάξεις, το 26,5% (676.099 συνταξιούχοι) είχαν μεικτό εισόδημα κάτω από 500 ευρώ. Ακόμα 297.849 συνταξιούχοι είχαν εισόδημα από 501 έως 600 ευρώ μεικτά, 225.456 συνταξιούχοι από 601 έως 700 ευρώ μεικτά, ενώ 174.078 συνταξιούχοι από 701 έως 800 ευρώ μεικτά.
- Δηλαδή 1.373.482 συνταξιούχοι, το 53,8% του συνόλου, είχαν εισόδημα κάτω από 800 ευρώ μεικτά.
Οσον αφορά τις συντάξεις ανά Ταμείο, όπως πάντα η χαμηλότερη σύνταξη αποδίδεται στους αγρότες του πρώην ΟΓΑ, με τη μέση σύνταξη να ανέρχεται στα 414,8 ευρώ. Η μέση σύνταξη των 850.163 συνταξιούχων του ΙΚΑ διαμορφώθηκε στα 576,4 ευρώ προ φόρου. Στα ποσά αυτά δεν περιλαμβάνονται οι κρατήσεις υπέρ Υγείας και ΑΚΑΓΕ.
Επίσης, η μέση σύνταξη του ΙΚΑ (με βάση τον νόμο 4387 - νέοι συνταξιούχοι) ήταν ακόμα χαμηλότερη και ανερχόταν στα 535 ευρώ. Η μέση σύνταξη των 338.276 συνταξιούχων του πρώην ΤΕΒΕ ανήλθε στα 699,7 ευρώ και του ΝΑΤ στα 833,1 ευρώ. Τέλος, η μέση σύνταξη των 444.252 συνταξιούχων του Δημοσίου διαμορφώθηκε στα 992,8 ευρώ.
Από όλα τα στοιχεία επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά η ανάγκη να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί η πάλη εργαζομένων και συνταξιούχων, με στόχο την ανάκτηση των απωλειών, για σύγχρονα δικαιώματα στη δουλειά, στην ασφάλιση, στη σύνταξη. Ο αγώνας αυτός δεν αφορά μόνο τους παλιούς συνταξιούχους, που απώλεσαν μεγάλο μέρος των συντάξεων στα χρόνια της κρίσης, που είδαν τα φάρμακα και την περίθαλψη να τους κοστίζουν ακόμα πιο ακριβά, που στερήθηκαν παροχές πληρωμένες μέχρι δεκάρα από τις ασφαλιστικές εισφορές μιας ζωής. Αφορά και τους χιλιάδες νέους εργαζόμενους σε όλους τους κλάδους οι οποίοι επιβιώνουν με μισθούς πείνας, βρίσκονται εκτεθειμένοι σε επαγγελματικούς κινδύνους και εργατικά «ατυχήματα», δουλεύουν εποχικά ή περιστασιακά, δεν έχουν ζήσει τους αγώνες για το ένσημο και τη σύνταξη, για την κατοχύρωση δικαιωμάτων που σήμερα μοιάζουν με άγνωστες λέξεις. Απ' αυτή τη σκοπιά, η οργάνωση της πάλης για την Κοινωνική Ασφάλιση χρειάζεται να παίρνει υπόψη τις συνθήκες σε κάθε κλάδο, τη σύνθεση του εργατικού δυναμικού, τις ιδιαίτερες συνθήκες δουλειάς. Να πατάει στην πραγματικότητα κάθε κλάδου και χώρου δουλειάς, για να μπορεί να συσπειρώνει και να κινητοποιεί. Προπάντων, όμως, χρειάζεται ο αγώνας για την Κοινωνική Ασφάλιση να «κοιτάει μπροστά», δηλαδή στις σημερινές σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων, και όχι στην υπεράσπιση του παλιού. Ενόψει μάλιστα των κυβερνητικών σχεδίων για περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης, μέσα από την κατάργηση της επικουρικής, η οποία προορίζεται να χαριστεί στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, οι ασφαλισμένοι και ειδικά οι νέες γενιές έρχονται αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις, που με την πάλη τους καλούνται να εμποδίσουν, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για αντεπίθεση.
Ταυτόχρονα με το σύνολο της κρατικής χρηματοδότησης, το 2020 μειώνεται περαιτέρω και η δαπάνη για τις κύριες συντάξεις κατά 155 εκατ. ευρώ, επιβεβαιώνοντας τη διαρκή συρρίκνωση των συντάξεων, που έχουν μπει μόνιμα στο κρεβάτι του Προκρούστη. Με αυτές τις αλλεπάλληλες περικοπές, ιδιαίτερα μετά τους μνημονιακούς νόμους ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και τον νόμο Κατρούγκαλου, η κρατική επιχορήγηση συρρικνώθηκε στα σημερινά άθλια επίπεδα, φτάνοντας μια πενταετία νωρίτερα στα όρια που είχε θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ!
Θυμίζουμε ότι ο σχεδιασμός της προηγούμενης κυβέρνησης προέβλεπε το 2025 το κράτος να δαπανά για τη λεγόμενη «εθνική σύνταξη» το 4,8% του ΑΕΠ, όσο περίπου είναι σήμερα το ποσοστό της κρατικής επιχορήγησης. Οι υπόλοιπες δαπάνες θα πληρώνονται από τις εισφορές των ασφαλισμένων και τα χαράτσια σε βάρος των συνταξιούχων. Επομένως, ο αντιλαϊκός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ διατηρείται από την κυβέρνηση της ΝΔ και πιάνεται πέντε ολόκληρα χρόνια πριν από την καθορισμένη ημερομηνία, σημαίνοντας «χαράς ευαγγέλια» για την εργοδοσία και το κράτος της.
Πηγή :https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=21/12/2019&id=17740&pageNo=9