Σε όλη την ΕΕ με μνημόνιο ή όχι οι «μεταρρυθμίσεις» εφαρμόζονται
Πολλή βαβούρα σηκώνουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ για την «ιδιοκτησία του προγράμματος», για το αν είναι δικά τους ή όχι τα... πνευματικά δικαιώματα του βάρβαρου μνημονίου που εφαρμόζουν για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Για «καθεστώς ασφυξίας και εκβιασμού», υπό το οποίο υπέγραψαν το μνημόνιο, μίλησε ο πρωθυπουργός, για να προσθέσει, όμως, καμαρώνοντας ότι «η ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης οριοθετεί το κλείσιμο ενός κύκλου και, ταυτόχρονα, την έναρξη μιας δημιουργικής και ελπιδοφόρας εποχής».
«Δεν έχουμε την πατρότητα του προγράμματος που εφαρμόζουμε», δήλωσε ο Π. Σκουρλέτης, ενώ η «πρωτοβουλία 53+» διαμαρτύρεται γιατί ενώ η «συμφωνία του καλοκαιριού» εξηγήθηκε τότε ως «προϊόν αδίσταχτου εκβιασμού», σταδιακά η εξήγηση αυτή αποδυναμώθηκε, με αποτέλεσμα να εκλαμβάνεται από το λαό «ότι οι μνημονιακές δεσμεύσεις συγκροτούν το δικό μας πρόγραμμα»...
Κάπου εκεί ήρθε και ο Ν. Παππάς και το... απογείωσε: «Είναι λάθος ερώτημα αν υιοθετούμε το πρόγραμμα ή όχι», είπε, «το θέμα είναι αν καλώς ή κακώς φθάσαμε να υπογράψουμε αυτή τη συμφωνία. Και η απάντηση είναι πως καλώς το κάναμε, γιατί καταφέραμε και προστατέψαμε τα χαμηλά εισοδήματα»!
Τζάμπα ψάχνουν «ιδιοκτήτη»... Το πρόγραμμα που εφαρμόζουν είναι ιδιοκτησία του κεφαλαίου και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε αυτήν τη φάση ο καλύτερος να το προωθήσει, γι' αυτό και παίρνει συνεχώς συγχαρητήρια από όσους τσακίζουν τους λαούς, εντός και εκτός συνόρων!
Το πρόγραμμα της κυβέρνησης, με όλα του τα παρατσούκλια, «παραγωγική ανασυγκρότηση», «δίκαιη ανάπτυξη» κ.ο.κ., είναι η στήριξη της ανάκαμψης των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Ενας στόχος εξαρχής αντιλαϊκός, αφού προϋποθέτει διαρκή επίθεση στην τιμή της εργατικής δύναμης, παραπέρα τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, ένταση της εκμετάλλευσης με άνοδο της παραγωγικότητας και παραπέρα άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι και στους μισθούς, ιδιωτικοποιήσεις για το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, με νέες επώδυνες συνέπειες για το λαό.
Γι' αυτό ακριβώς η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο διατήρησε στο ακέραιο το αντιλαϊκό πλαίσιο που διαμόρφωσαν για την επίτευξη του ίδιου στόχου οι προκάτοχοί της, όχι μόνο δεν οδήγησε σε καμιά ανάκτηση των τεράστιων απωλειών που είχε ο λαός στο εισόδημα και τα δικαιώματά του, αλλά προσθέτει συνεχώς νέα βάρη στην πλάτη του.
Οι «μεταρρυθμίσεις» που προωθεί η κυβέρνηση έχουν πολύ συγκεκριμένο «ιδιοκτήτη»:
Είναι οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, για να θωρακίσει την κερδοφορία του, την ανταγωνιστικότητά του, σε συνθήκες έντασης των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, αλλά και δυσκολίας συνολικά της Ευρωζώνης να περάσει σε δυναμικούς ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Γι' αυτό και οι «μεταρρυθμίσεις» αυτές εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, είτε έχουν μνημόνιο είτε όχι, είτε έχουν κυβερνήσεις «κεντροαριστερές», «κεντροδεξιές» ή «μεγάλου συνασπισμού», ενώ ο ίδιος ο πυρήνας τους είναι αναλυτικά καθορισμένος στις Συνθήκες και τη στρατηγική της ΕΕ πολύ πριν από την εκδήλωση της κρίσης...
Οσο για την προκλητική αναφορά του υπουργού Επικρατείας ότι «καταφέραμε και προστατέψαμε τα χαμηλά εισοδήματα», όπως και τις πρόσφατες αντίστοιχες αναφορές του πρωθυπουργού ότι όπως «προστάτευσαν» τις συντάξεις και τα σπίτια των χρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών, έτσι θα «προστατεύσουν» και τα Εργασιακά (!), δείχνουν και ποια ακριβώς είναι η «δημιουργική και ελπιδοφόρα εποχή» που τάζουν στο λαό.
«Προστασία» των χαμηλών εισοδημάτων η νέα μείωση του αφορολόγητου, το μπαράζ έμμεσων φόρων κ.ο.κ., «προστασία» των συντάξεων το προωθούμενο συνολικό τσεκούρωμά τους μέσω του «επανυπολογισμού» τους, «προστασία» της χρεωμένης πρώτης κατοικίας η άμεση παράδοση της διαχείρισής της στα διάφορα «funds» και η πλήρης άρση κάθε προστασίας στην πρώτη κατοικία από το 2018!
«Δανεικό» ή «ιδιόκτητο», όπως και να βαφτίζει το αντιλαϊκό πρόγραμμα του κεφαλαίου που εφαρμόζει στοχοπροσηλωμένα η κυβέρνηση, αυτό που έχει σημασία για το λαό είναι πώς με την οργάνωση της πάλης του θα του βάλει εμπόδια, πώς θα βάλει στο επίκεντρο του αγώνα του το δικό του πρόγραμμα, την κάλυψη των δικών του σύγχρονων αναγκών, οι οποίες δε συμβιβάζονται με τις ανάγκες και την εξουσία του κεφαλαίου!