Μεγάλη πυρκαγιά στην Εύβοια
Το ίδιο έργο... «Κανονικότητα»...
Αυτό ακριβώς βιώνει ο λαός τις τελευταίες μέρες, με αποκορύφωμα τα όσα συμβαίνουν από χτες με τη μεγάλη πυρκαγιά στην Εύβοια.
Την «κανονικότητα» ενός κράτους που δουλεύει «επιτελικά», σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, όταν πρόκειται να «σπρώξει» μια μεγάλη επένδυση για το κεφάλαιο, ή όταν πρόκειται να νομοθετήσει ένα νέο πακέτο φοροαπαλλαγών για τα κέρδη του, αλλά αποδεικνύεται πέρα για πέρα «γυμνό» όταν χρειάζεται να προστατεύσει το φυσικό περιβάλλον, την περιουσία, ακόμα και τη ζωή του λαού από μια μεγάλη καταστροφή, είτε προέρχεται από φωτιά είτε από πλημμύρες είτε από κάποιο σεισμό.
Κι όμως...
Στελέχη της κυβέρνησης έλεγαν χτες και προχτές με θράσος ότι «το κράτος είναι εδώ», διαφημίζοντας την «αποτελεσματικότητά» του, την ώρα που έκαιγαν περίπου 200 πυρκαγιές σε όλη τη χώρα, με τη μισή Ελαφόνησο καμένη, με τον Υμηττό να έχει γλιτώσει «παρά τρίχα» και με τις φλόγες στην Εύβοια να απειλούν χωριά και ανθρώπους...
Με τους πυροσβέστες αποκαμωμένους να δίνουν άνιση μάχη, με ανεπαρκή μέσα.
Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να κάνει το μαύρο άσπρο, η πραγματικότητα ήρθε και πάλι να επιβεβαιώσει ότι τα προβλήματα στην πυρόσβεση και στη δασοπροστασία είναι πολλά και οξυμένα, ακριβώς επειδή συνεχίζεται η ίδια αντιλαϊκή πολιτική που υποβαθμίζει την πρόληψη και συντηρεί τα προβλήματα των δασαρχείων και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας σε στελέχωση και μέσα.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, παρά τις συσκέψεις και τα άλλα επικοινωνιακά τρικ στην αρχή της αντιπυρικής περιόδου, οι ελλείψεις μόνιμου προσωπικού, υποδομών, κατάλληλου μηχανολογικού και ατομικού εξοπλισμού στην Πυροσβεστική παραμένουν μεγάλες λόγω της υποχρηματοδότησης, αφού προτεραιότητα δεν είναι οι λαϊκές ανάγκες, αλλά η εξυπηρέτηση της «δημοσιονομικής σταθερότητας», που στόχο έχει να εξασφαλίσει επιπλέον χρήμα για επιδοτήσεις και προνόμια στο κεφάλαιο.
Η εγκληματική γύμνια του κρατικού μηχανισμού και ο ανεπαρκής σχεδιασμός πολιτικής προστασίας είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που απορρίπτει αναγκαία έργα υποδομής επειδή δεν έχουν ανταποδοτικότητα για το κεφάλαιο και διατηρεί μόνιμα υποστελεχωμένους οργανισμούς και υπηρεσίες που σχετίζονται με τις ανάγκες προστασίας της περιουσίας και της ζωής του λαού.
Είναι η ίδια πολιτική που μετατρέπει τη γη σε εμπόρευμα με κριτήριο το κέρδος, οπλίζοντας το χέρι εμπρηστών και καταπατητών, παραδίδοντας δάση και αιγιαλούς στην επιχειρηματική δραστηριότητα.
Προκλητική είναι και η προσπάθεια, με αφορμή την αποστολή πτητικών πυροσβεστικών μέσων στην Εύβοια, να εξωραϊστεί η ΕΕ, στο όνομα της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης».
Η ΕΕ θεωρεί «μη επιλέξιμα» για το κράτος τα αντιπλημμυρικά και άλλα έργα που δεν αφήνουν κέρδη στους επιχειρηματικούς ομίλους και βάζει στη ζυγαριά του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο τις κρατικές δαπάνες για την πρόληψη και τη διαχείριση των κινδύνων από καταστροφές.
Ακόμα και στην πυρόσβεση, η υποτιθέμενη «αλληλεγγύη» έχει στόχο να απαλλάξει τα κράτη - μέλη από τη στοιχειώδη υποχρέωση να διατηρούν επαρκή αριθμό πυροσβεστικών μέσων, άμεσα διαθέσιμων, μειώνοντας τα δημοσιονομικά κόστη, σε βάρος των λαϊκών αναγκών.
Αυτή είναι η «απάντηση» της ΕΕ στη λεγόμενη «κλιματική αλλαγή», την οποία έχουν το θράσος να την επικαλούνται ως άλλοθι για την εγκληματική πολιτική τους, που αφήνει έρμαιο το λαό στα φυσικά φαινόμενα και στις καταστροφές.
Κι από πάνω, αποθεώνουν την ατομική ευθύνη, όπως με το 112, ένα χρήσιμο μέσο, που θα μπορούσε να αποδώσει στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδιασμού, αξιοποιείται όμως για να μεταθέσει την ευθύνη για την προστασία της ζωής από το κράτος στον καθένα που κινδυνεύει.
Η λογική τους είναι:
«Ελαβες το sms;
Εμείς είμαστε καλυμμένοι.
Ανάλαβε τις ευθύνες σου...».
Η δίκαιη αγανάκτηση του λαού, που βλέπει για μια ακόμη χρονιά τη φωτιά να κατακαίει το βιος του, των πυροσβεστών που είναι στα όριά τους και βάζουν σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή τους, συνολικά των λαϊκών στρωμάτων, πρέπει να βρει στόχο.
Παράλληλα με την έμπρακτη αλληλεγγύη σε όσους πλήγηκαν και τη διεκδίκηση πλήρους και άμεσης αποζημίωσης, μαζί με τον αγώνα για ουσιαστικά μέτρα αποκατάστασης και προστασίας, χρειάζεται τώρα να δυναμώσει η πάλη ενάντια στην πολιτική και στο σύστημα που υπηρετούν το κεφάλαιο και τα κέρδη του, ρίχνοντας στην πυρά τις λαϊκές ανάγκες.