Κατρούγκαλος - Καθίστε στους καναπέδες και η Κυβέρνηση δουλεύει !
«Θα έτρεμε η γη έξω από τη Βουλή,
αν το νομοσχέδιό μας ήταν "νόμος - λαιμητόμος"» δήλωσε την περασμένη Δευτέρα, σε τηλεοπτική του συνέντευξη, ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος, υπερασπιζόμενος το νόμο που είχε ψηφίσει την προηγούμενη μέρα η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή. Οπως συμπλήρωσε, μάλιστα, «είδαμε ότι υπήρχαν διαμαρτυρίες από τις οργανώσεις, είδαμε και πόσος κόσμος μαζεύτηκε».
Ο Γ. Κατρούγκαλος προσπαθεί να «βγάλει λάδι» την αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, ακόμα και μετά την ψήφισή της, δείχνοντας ότι δεν πέτυχε να πείσει το λαό για το «δίκαιο» και «αναγκαίο» χαρακτήρα της ολόκληρο το προηγούμενο οκτάμηνο, που «έψηνε» μαζί με το κουαρτέτο τις προαποφασισμένες αλλαγές. Τέτοιο είναι το άγχος του να νομιμοποιήσει στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις μια πέρα για πέρα αντιδραστική μεταρρύθμιση, όπως αυτή του Ασφαλιστικού, που κέρδισε τα εύσημα από τους μεγαλοεργοδότες και βέβαια από τους εταίρους της κυβέρνησης στην ΕΕ και το ΔΝΤ.
Ο υπουργός Εργασίας λαθροχειρεί όταν παρουσιάζει σαν μέτρο της αγριότητας του νόμου το μέγεθος των κινητοποιήσεων που έγιναν έξω από τη Βουλή, τις μέρες που συζητιόταν το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. Αλλωστε, η ίδια η κυβέρνηση έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να αποφύγει μαζικές λαϊκές αντιδράσεις κατά την ψήφιση του νόμου. Για παράδειγμα, αποφάσισε άρον άρον να φέρει το νομοσχέδιο στη Βουλή μέσα στο Σαββατοκύριακο, αλλάζοντας εσπευσμένα το αρχικό χρονοδιάγραμμα, για να αποφύγει τη 48ωρη απεργία που είχε ήδη εξαγγελθεί.
Νωρίτερα, είχε μεταθέσει το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς μια μέρα μετά τη Δευτέρα του Πάσχα, για να διασφαλίσει ότι οι μεγάλες πόλεις θα είναι άδειες από κόσμο και ότι δεν θα υπάρχουν εργατικές διαδηλώσεις, οι οποίες αντικειμενικά θα βοηθούσαν στην καλλιέργεια απεργιακού κλίματος μπροστά στη 48ωρη.
Τέλος, δεν περνάει απαρατήρητο το γεγονός ότι η πλειοψηφία των συνδικαλιστικών Ενώσεων στον Τύπο, που έχουν καταθέσει πολλές φορές τα διαπιστευτήριά τους στην κυβέρνηση, επέλεξαν κι αυτές να απεργήσουν τις ίδιες μέρες με τους άλλους εργαζόμενους, υπονομεύοντας την προσπάθεια να ενημερωθούν γρήγορα οι εργαζόμενοι για την απεργία και αυτή να οργανωθεί καλύτερα.
Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση έφερε έναν τόσο καλό και φιλολαϊκό νόμο για το Ασφαλιστικό, όπως τον περιγράφει ο Γ. Κατρούγκαλος, τότε γιατί πήγε να τον περάσει νύχτα και σαν τον κλέφτη από τη Βουλή; Κι αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε γιατί ούτε ένας φορέας απ' όσους κλήθηκαν για ακρόαση στην Επιτροπή της Βουλής δεν βρήκε μια καλή λέξη να πει για το νομοσχέδιο και όλοι, πλην του ΣΕΒ, ζήτησαν την απόσυρσή του;
Το επιχείρημα, εξάλλου, ότι δεν κινητοποιήθηκε κόσμος ενάντια στο νόμο δεν στέκει, παίρνοντας υπόψη ότι απεργίες και διαμαρτυρίες ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση γίνονται όλο το τελευταίο οκτάμηνο, από τις 15 Οκτώβρη που η κυβέρνηση παρουσίασε το πόρισμα της «Επιτροπής σοφών».
Αποκορύφωμα αυτής της κλιμακούμενης δράσης, στην οποία πρωτοστάτησαν τα σωματεία, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, οι Επιτροπές Αγώνα και οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, ήταν η μεγάλη γενική απεργία στις 4 Φλεβάρη, που δεν πέρασε απαρατήρητη από την κυβέρνηση και την εργοδοσία, αν κρίνει κανείς από το μπαράζ των εκβιασμών, των απειλών και των απολύσεων που πυροδότησε η επιτυχία της, για να καμφθούν οι αγωνιστικές διαθέσεις μεγάλης μερίδας των εργαζομένων.
Σε κάθε περίπτωση, ο χαρακτήρας μιας μεταρρύθμισης και ενός νόμου δεν κρίνεται από τις αντιδράσεις που προκαλεί, αλλά από το ποιανού τα συμφέροντα υπηρετεί και ποιανού τα δικαιώματα συντρίβει. Ο αντιασφαλιστικός νόμος της κυβέρνησης είναι λαιμητόμος για τα δικαιώματα εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων αγροτών, όχι μόνο επειδή νομιμοποιεί παλιότερες ανατροπές και φέρνει νέες σε ό,τι αφορά το ύψος των συντάξεων και τις προϋποθέσεις για συνταξιοδότηση, αλλά προπάντων επειδή θεσμοθετεί ένα νέο «μοντέλο» Ασφάλισης, όπου το κράτος εγγυάται πλέον τα ελάχιστα και η Υγεία και η σύνταξη γίνονται ατομική υπόθεση του καθενός.
Πρόκειται για μια βαθιά ταξική μεταρρύθμιση, όπως και όλες οι προηγούμενες, που βάζει ταφόπλακα στα δικαιώματα που έχουν απομείνει. Γι' αυτό προκάλεσε γενικευμένες αντιδράσεις, γι' αυτό ήταν καθολικό το αίτημα για την απόσυρσή του, γι' αυτό απομονώθηκαν ακόμα και εκείνες οι δυνάμεις στο κίνημα που ζητούσαν μερεμέτια και εξαιρέσεις, δίνοντας πάτημα στην κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι είναι ανοιχτή σε βελτιωτικές κινήσεις.
Δεν πρέπει, ωστόσο, να διαφύγει της προσοχής και τούτο: Οτι η κυβέρνηση αξιοποιεί την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα το κίνημα, αναντίστοιχη με το μέγεθος της επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι και ο λαός, ως «πιστοποιητικό» νομιμοποίησης της αντιλαϊκής - ταξικής πολιτικής της. Ταυτόχρονα, κυβέρνηση, εργοδοσία και οι μηχανισμοί τους στο συνδικαλιστικό κίνημα παρεμβαίνουν ωμά και ανοιχτά στην οργάνωση και στο περιεχόμενο των αγώνων, για να τους υπονομεύσουν, να τρομοκρατήσουν, να ενσωματώσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να περάσει η αντιλαϊκή πολιτική με τις λιγότερες αντιδράσεις.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο το κεφάλαιο «επένδυσε» στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Προκύπτει, έτσι, επιτακτικά η ανάγκη να συνειδητοποιηθεί από περισσότερους η σημασία που έχει να προχωρήσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα η ανασύνταξη του κινήματος, με μαζικοποίηση και οργανωτική ανασυγκρότηση των συνδικάτων, με ενίσχυση της ταξικής γραμμής πάλης, με δυνάμωνα της λαϊκής συμμαχίας.