Η Κυβέρνηση δεν θέλει αλλά μπορεί ! ή τραβάτεμε κι ας κλαίω

Οσο κι αν σε επίπεδο τακτικής η κυβέρνηση φροντίζει να εμφανίζει σαλαμοποιημένη την πολιτική της, επιδιώκοντας, μάλιστα, να στρέφει κάθε φορά μια ομάδα του εργαζόμενου λαού ενάντια στην άλλη, είναι «στιγμές» που το σύνολο της πολιτικής της εμφανίζεται στο πιάτο όχι πλέον ως γενική διακήρυξη, αλλά πρακτικά και εφαρμοσμένα. Τέτοια στιγμή ήταν η βδομάδα που πέρασε. Ενόψει τόσο της παρουσίας του πρωθυπουργού στο Νταβός, όσο και κυρίως της συνεχιζόμενης «αξιολόγησης» του κυβερνητικού έργου από τους δανειστές, η κυβέρνηση εμφανίστηκε με επιταχυνόμενους ρυθμούς στην εφαρμογή της πολιτικής της, έτσι που να δίνει τη δυνατότητα να παρατηρηθεί αυτή στην ολότητά της, παρατήρηση που με τη σειρά της καταλήγει σε ένα και μόνο συμπέρασμα: Πρόκειται για ολομέτωπη επίθεση. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε μια αποστροφή του λόγου του ομολόγησε ότι η κυβέρνησή του έχει νομοθετήσει σ' ένα χρόνο περισσότερα απ' όσα νομοθέτησαν όλες μαζί οι προηγούμενες κυβερνήσεις της περιόδου των μνημονίων. Αυτό το εμφανίζει, βέβαια, ως θετικό στοιχείο - και είναι, από τη σκοπιά των συμφερόντων της αστικής τάξης: Πράγματι, η σημερινή κυβέρνηση επιλέχθηκε από την αστική τάξη για να κάνει τη βρώμικη δουλειά και αυτό ακριβώς ζητάνε να τους αναγνωριστεί.

Παράλληλα, βέβαια, τα παπαγαλάκια της κυβερνητικής προπαγάνδας, προσπαθώντας να μαζέψουν τα απόνερα της δυσαρέσκειας που προκαλούν διάφορες κυβερνητικές πράξεις, ισχυρίζονται πως δεν είναι άλλο από ψέματα όσα ως αποτέλεσμα ήδη μετρώνται: Το είπαν για τις συντάξεις που «δεν μειώνονται» αλλά ήδη μειώνονται. Το είπαν για το «lock out» που δεν είναι στην πολιτική τους αλλά ήδη το ενέκριναν. Το είπαν για τους πλειστηριασμούς σπιτιών που δεν θα γίνονταν αλλά ήδη ανακοινώνονται από τις τράπεζες κ.ά.

Η κυβερνητική προπαγάνδα δεν μπορεί να κρύψει πως πάνε τρέχοντας να σώσουν την παρτίδα για λογαριασμό του κεφαλαίου: Προωθούν το σύνολο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και ας ρίχνουν στάχτη στα μάτια με θέματα όπως η εξέλιξη στις Σκουριές ή οι δηλώσεις Στουρνάρα για το Νομισματοκοπείο. Κάθε ψέμα, τελικά, έχει κοντά ποδάρια.

Την ώρα που ο Κατρούγκαλος δήλωνε ότι είναι «υπέρ αδυνάτων» η πολιτική τους, και ο Τόσκας χαρακτήριζε «ατυχή» τη ρίψη δακρυγόνων στη διαδήλωση του ΠΑΜΕ, η ΕΕ, διά των οργάνων της, έκανε καθαρό πως είναι «σε καλό δρόμο» η κυβερνητική πολιτική για Ασφαλιστικό και δημοσιονομικά, ό,τι δηλαδή τσακίζει κι άλλο το λαό.

Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι την ώρα που η κυβέρνηση μιλά για συνεχιζόμενη διαπραγμάτευση σε θετική κατεύθυνση για το λαό, τα παπαγαλάκια της μιλάνε ήδη για «plan B», δηλαδή για τα πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα που θα χρειαστεί να πάρει η κυβέρνηση ...δήθεν εκβιαζόμενη!

Κι επειδή ό,τι προωθούν είναι ζόρικο, έχουν ρίξει τα συνθήματα της συναίνεσης στο όνομα του μικρότερου κακού. Την προηγούμενη Κυριακή, ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκης, σημείωνε σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Αυγή» πως η εξασφάλιση της συναίνεσης του λαού στην πολιτική που υλοποιούν αποτελεί «στοίχημα», το οποίο πρέπει να κερδίσουν, ώστε να υπηρετήσουν με επάρκεια το στόχο της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας και θωράκισής της, όσο είναι δυνατόν, μπροστά στον κίνδυνο εκδήλωσης νέας κρίσης, που θα απαιτήσει νέα αντιλαϊκά μέτρα. Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «οι παγκόσμιες εξελίξεις δείχνουν ότι η κρίση που ζούμε δεν έχει ξεπεραστεί. Αντίθετα, υπάρχουν κίνδυνοι αναζωπύρωσης. Για τον λόγο αυτόν, κεντρικός στόχος για το 2016 είναι η σταθεροποίηση και η ανάκαμψη της οικονομίας». Να μάθει, δηλαδή, ο λαός να ζει με δεδομένες τη φτώχεια, τη μιζέρια, την εξαθλίωση, γιατί μπορεί να έρθουν και χειρότερα.

Στα θέματα της βδομάδας που πέρασε, καταγράφηκαν και οι εξελίξεις για την αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος, όπως εκφράστηκαν μέσα από την εκλογή νέου προέδρου στη ΝΔ, θέμα που η κυβέρνηση αξιοποίησε για να διατυπώσει τη θέση πως «το δίλημμα είναι Αριστερά ή Δεξιά», με την υποσημείωση ότι ο νέος αρχηγός της ΝΔ είναι «νεοφιλελεύθερος». Παράλληλα, από την πλευρά της, η ΝΔ κάλεσε σε μέτωπο στο «λαϊκισμό μιας ανίκανης κυβέρνησης». Και οι δύο κάνουν γαργάρα το γεγονός πως παρότι επιχειρούν να εκφράσουν διαφορετικά τμήματα της αστικής τάξης, υπηρετούν τον ίδιο αντιλαϊκό στόχο, την καπιταλιστική ανάκαμψη, η οποία προϋποθέτει το διαρκές τσάκισμα του λαού. Γι' αυτό και τα «νέα» διλήμματά τους πρέπει να κάνουν παρέα στον κάλαθο των αχρήστων στα αντίστοιχα προγενέστερα, του τύπου «μνημόνιο - αντιμνημόνιο», «δεξιά - αντιδεξιά», «μερκελιστές - αντιμερκελιστές» κ.ο.κ. Βασικός στόχος των διλημμάτων που λανσάρουν είναι η χειραγώγηση των λαϊκών συνειδήσεων, το «κουκούλωμα» του ταξικού χαρακτήρα της κλιμακούμενης αντιλαϊκής επίθεσης.

Ο ίδιος ο ΣΕΒ, εξάλλου, δεν αφήνει περιθώρια γι' αυταπάτες. Με νεότερη παρέμβασή του μίλησε ήδη για «ολοκλήρωση της αξιολόγησης, αποφασιστική υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και προώθηση του νέου αναπτυξιακού νόμου». Τραπεζίτες και άλλα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου ζητούν διαβεβαιώσεις «αποφασιστικότητας και συνέπειας». Και εισπράττουν από την κυβέρνηση διαβεβαιώσεις για την «ολοκλήρωση της αξιολόγησης το συντομότερο δυνατόν» και την «εφαρμογή των δεσμεύσεων της συμφωνίας με τους δανειστές».

Με αφορμή το Ασφαλιστικό, σε ειδικό τετρασέλιδο που μοιράζεται στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές το ΚΚΕ σημειώνει: «Είναι ώρα ευθύνης για όλους μας! Είναι η ώρα ο λαός να ορθώσει το ανάστημά του, να οργανώσει τον αγώνα του ενάντια στον πόλεμο που του έχουν κηρύξει. Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλο χαμένο χρόνο, αυταπάτες κι απογοητεύσεις. Το νέο έγκλημα στο Ασφαλιστικό μάς αφορά όλους. Κανείς δεν μένει έξω από τη νέα σφαγή! Ολοι κι όλες πλήττονται από τις νέες μειώσεις συντάξεων, από την αύξηση των εισφορών και των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, από την προς τα κάτω εξομοίωση συντάξεων και κοινωνικών παροχών. Από τις κουτσουρεμένες συντάξεις ζουν άνεργα κι απολυμένα παιδιά, εγγόνια, οικογένειες ολόκληρες».

Και απαντώντας στην κυβερνητική προπαγάνδα τονίζει: «Η "κοινωνική δικαιοσύνη" της κυβέρνησης είναι η εξομοίωση προς τα κάτω, ο φτωχός να πληρώνει για το φτωχότερο και το κεφάλαιο να μένει στο απυρόβλητο. Κοροϊδεύει, όταν λέει ότι η επιστροφή στην καπιταλιστική ανάπτυξη θα οδηγήσει σε αποκατάσταση απωλειών. Τα νέα μέτρα ήρθαν για να μείνουν και στη φάση της όποιας ανάκαμψης, που κι αυτή είναι αβέβαιη, με βάση την πορεία της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας.

Οσο δεν βλέπουν ισχυρή λαϊκή αντίσταση, τόσο πιο αδίστακτοι θα γίνονται!

Εχουμε πλέον πείρα, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, για να δούμε ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση, διαχείριση, διαπραγμάτευση που μπορεί να εξανθρωπίσει το καπιταλιστικό σύστημα και να κάνει φιλολαϊκή την ΕΕ.

Σήμερα, λοιπόν, ο καθημερινός αγώνας για τα οξυμένα προβλήματα του λαού μας πρέπει να συμβάλλει στη συγκέντρωση δυνάμεων, με στόχο την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας.

Το πραγματικό δίλημμα για το λαό είναι: Συναίνεση και ανοχή στη σφαγή ή οργάνωση της πάλης για την ανατροπή;».