Εκλογές 2019 - Ποιος αντιγράφει από ποιον;

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΡΙΖΑ ΟΠΩΣ... ΝΔ

Αντιγράφουν ο ένας από τον άλλο και οι δύο από τον ΣΕΒ

Ποιος αντιγράφει από ποιον;

Αυτό το «παιχνιδάκι» παρακολουθήσαμε την περασμένη βδομάδα, μετά την παρουσίαση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο η ΝΔ είδε «αντιγραφές» από το δικό της πρόγραμμα. 

Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από το να υπερασπιστεί την αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοσε όλη την περασμένη τετραετία, ήταν κάτι μισόλογα ότι «δεν είναι ακριβώς έτσι» κι ότι πολλά απ' όσα εξαγγέλλει η ΝΔ τα έχει ήδη νομοθετήσει ο ίδιος.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κατηγόρησε τη ΝΔ ότι στο δικό της πρόγραμμα υπάρχουν δεσμεύσεις προς τους επιχειρηματικούς ομίλους που μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και σε δημοσιονομικό εκτροχιασμό! Ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, απαντάει στην αντιλαϊκή πλειοδοσία της ΝΔ με «νουθεσίες» ότι οι παροχές στο κεφάλαιο πρέπει να κινούνται εντός «δημοσιονομικών ορίων» και να είναι «κοστολογημένες» όπως οι δικές του.

Εμείς, πάντως, δεν ασχοληθήκαμε με το ποιος αντέγραψε από ποιον.

Ψάξαμε να βρούμε από πού «αντιγράφουν» και οι δύο τα προγράμματά τους και, χωρίς να κουραστούμε πολύ, καταλήξαμε στον ΣΕΒ !

Οι δικές του προτάσεις για επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και άλλα μέτρα στήριξης της «επιχειρηματικότητας» και των επενδύσεων φιγουράρουν στα προγράμματα των δύο κομμάτων, ακόμα και με τις ίδιες λέξεις.

Σαν δυο καλοί μαθητές του κεφαλαίου, ανταγωνίζονται ποιος θα παραδώσει το καλύτερο γραπτό στον δάσκαλο.

Κι όπως δείχνει ο πίνακας , συγκρίνοντας τα προγράμματα των ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ με τις αξιώσεις του ΣΕΒ, το αποτέλεσμα ξεπερνάει κάθε προσδοκία...   

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΔ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ

ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΣΕΒ

-- 30% συνδυαστική μείωση φορολογίας σε επιχειρήσεις (φόρος κερδών και ασφαλιστικές εισφορές).

-- «Οριζόντια» επενδυτικά κίνητρα.

ΣΥΡΙΖΑ

-- Μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων από το 29% στο 25%, ξεκινώντας από φέτος.

-- Μείωση της φορολογίας και επί των διανεμόμενων κερδών, στο 10% από 15% από φέτος (νομοθετήθηκε).

-- Αύξηση συντελεστή αποσβέσεων στο 150%.

ΝΔ

-- Μείωση του φορολογικού συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη από 29% στο 20% σε δύο φάσεις.

-- Μείωση του φόρου στα μερίσματα στο 5%, από 10% σήμερα.

-- Θέσπιση υπεραποσβέσεων στις νέες επενδύσεις παγίων, σε ποσοστό μέχρι 200%.

ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ - ΚΙΝΗΤΡΑ

ΣΕΒ

-- Αναμόρφωση κρατικών ενισχύσεων. Διευκόλυνση των επιχορηγήσεων και των φοροαπαλλαγών.

-- Επενδυτικά κίνητρα για τις «στρατηγικές επενδύσεις».

-- Φοροαπαλλαγές για R&D («Ερευνα και Καινοτομία»).

ΣΥΡΙΖΑ

-- Μείωση στα 15 εκατ. ευρώ (από 20 εκατ.) του ορίου των επενδύσεων μεγάλου μεγέθους που εντάσσονται στο ειδικό καθεστώς κρατικών επιδοτήσεων και απαλλαγών.

-- Σταθερός φορολογικός συντελεστής για 12 χρόνια μετά την ολοκλήρωση της επένδυσης και ένταξη σε μικρότερο συντελεστή, αν στο μεταξύ υπάρξει τέτοιος.

-- Φορολογική απαλλαγή με την ολοκλήρωση του 50% της επένδυσης (από 100% σήμερα).

-- Επέκταση της κρατικής στήριξης για πρόσληψη εργαζομένων, προγράμματα κατάρτισης, δαπάνες εξοπλισμού σε «ενδοομιλικές υπηρεσίες».

-- Υπερ-εκπτώσεις 130% για δαπάνες σε έρευνα και επενδύσεις, φοροαπαλλαγές για «Ερευνα και Καινοτομία».

-- Χρηματοδοτήσεις 15 δισ. ευρώ «για τους νέους επιστήμονες, την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία».

ΝΔ

-- Φορολογικά κίνητρα για επενδύσεις.

-- Εκπτωση φόρου 40% - 50% για «εκσυγχρονισμό» της υποδομής των επιχειρήσεων.

-- Απλοποιημένη εξωδικαστική επίλυση των καθυστερούμενων οφειλών για επιχειρήσεις με τζίρο μέχρι 2,5 εκατ.

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ

ΣΕΒ

-- Μείωση μη μισθολογικού κόστους εργασίας (ασφαλιστικές εισφορές και φορολογία εισοδήματος).

-- Επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών για νέες προσλήψεις.

ΣΥΡΙΖΑ

-- Επιδότηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών για τους νέους μέχρι 25 ετών (έχει ήδη νομοθετηθεί).

-- Κρατική επιδότηση στο 25% των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών για το 2020, για τους νέους μέχρι 29 ετών.

ΝΔ

-- Μείωση «μη μισθολογικού κόστους» μέσα από τη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού, μειώνοντας τις εισφορές στην κύρια σύνταξη από το 20% στο 15% εντός 4ετίας.

-- Χαμηλότερες εισφορές για επιχειρήσεις που είναι ασφαλιστικά συνεπείς, με την εισαγωγή του Λευκού Μητρώου Επιχειρήσεων.

ΚΡΑΤΟΣ «ΦΙΛΙΚΟ» ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

ΣΕΒ

-- Απλοποίηση αδειοδότησης (ειδικά της περιβαλλοντικής).

-- Επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης για υποθέσεις που αφορούν την επιχειρηματικότητα.

ΣΥΡΙΖΑ

-- Απλοποίηση αδειοδότησης των επιχειρήσεων σε ό,τι αφορά χρήσεις γης, απλούστερες διαδικασίες για μεταλλευτικές επιχειρήσεις.

-- Νέο καθεστώς για φορολογικές αποθήκες - τελωνειακές αποθήκες - ελεύθερες ζώνες.

-- Απλοποίηση λειτουργίας επιχειρηματικών πάρκων.

ΝΔ

-- Καθιέρωση αυτοματοποιημένου συστήματος αδειοδότησης για όλους τους κλάδους.

-- Ριζική αλλαγή του χωροταξικού και πολεοδομικού πλαισίου για τις επενδύσεις και τις οικονομικές δραστηριότητες.

-- Συστηματική κωδικοποίηση της νομοθεσίας για τις επενδύσεις.

-- Σύσταση ειδικών τμημάτων στα δικαστήρια για εμπορικές και επιχειρηματικές υποθέσεις.

Όταν τα πραγματικά αφεντικά δεν έχουν διλήμματα και μοιράζουν εύσημα...

Ο καβγάς ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ για το ποιος αντιγράφει το πρόγραμμα του άλλου, στο «παρά πέντε» της κυβερνητικής εναλλαγής κάνει ολοφάνερο ότι υπηρετούν τους ίδιους αντιλαϊκούς στόχους, ότι αντιγράφουν από το πραγματικό σχέδιο που έχουν επεξεργαστεί τα επιτελεία της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων(όπως άλλωστε αποτυπώνεται στον πίνακα που παρουσιάζεται στην προηγούμενη σελίδα 9). Γι' αυτό οι τελευταίοι δεν δυσκολεύονται να μοιράζουν «μπράβο» και «εύγε», να εκφράζουν τη σιγουριά τους ότι τίποτα δεν διαταράσσεται από την κυβερνητική εναλλαγή.

Αυτό άλλωστε ομολογείται και ανοιχτά.

Δεν είναι τυχαίο ότι υποψήφιος βουλευτής ΝΔ προσδιόρισε με άλλο τρόπο το δίλημμα των εκλογών, λέγοντας τα εξής: 

«Τα προγράμματα ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ είναι το εξής ένα.

Το θέμα είναι ποιο θα εμπιστευτείς.

Θα εμπιστευτείς το πραγματικό προϊόν να στο βγάλει πέρα, ή θα εμπιστευτείς το κατά μίμηση προϊόν και μάλιστα της τελευταίας στιγμής;»...

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ που έκανε τον Αλ. Τσίπρα να πει τις προάλλες σε συνέντευξή του ότι κάτω από «ακραίες συνθήκες» οι δύο πόλοι μπορούν και να συνεργαστούν, αφήνοντας επί της ουσίας ανοιχτό ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αν το απαιτήσουν οι ανάγκες του κεφαλαίου.

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ που έκανε τον Μεϊμαράκη, τον Αύγουστο του 2015, να μελετάει το ενδεχόμενο ακόμα και «κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού» με τον ΣΥΡΙΖΑ, για να διασφαλίσει την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, όπως ο ίδιος είπε.

Τέτοια κυβέρνηση βέβαια δεν έγινε, αλλά ψήφισαν μαζί (και μαζί με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι) το 3ο μνημόνιο. Όπως ψήφισαν μαζί και δεκάδες νόμους με μέτρα στήριξης στο κεφάλαιο.

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ που έκανε εφοπλιστές, βιομήχανους, μεγαλοεξαγωγείς και εκπροσώπους των διεθνών αγορών να αποδίδουν τα εύσημα στον ΣΥΡΙΖΑ για τις αντιλαϊκές του επιδόσεις και σήμερα οι ίδιοι να στρώνουν το χαλί στη ΝΔ για να πιάσει το νήμα από εκεί που το αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ που κάνει τον Βρούτση να ...ευχαριστεί θερμά τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή ψήφισε το δικό του νόμο για τον κατώτερο μισθό, χαρακτηρίζοντάς τον «λογικό, ρεαλιστικό, υπεύθυνο και αναγκαίο για τους εργαζόμενους».

'Η τον Γεωργιάδη να ανυπομονεί να πάει στη Βουλή για να ψηφίσει το νόμο ενάντια στην απεργία που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ.

'Η τους Νεοδημοκράτες βουλευτές να χαιρετίζουν την προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ «στη δική τους λογική».

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ που έκανε τον επίτροπο Οικονομικών, Πιερ Μοσκοβισί, να δηλώνει λίγο μετά το 3ο μνημόνιο ότι «η συνεννόηση ήταν καλή με τον Αλέξη Τσίπρα, τον επικεφαλής της ελληνικής ριζοσπαστικής αριστεράς, που έγινε επικεφαλής μίας "υπεύθυνης" αριστεράς.

Ο Τσίπρας προτίμησε να κάνει ρεαλιστική πολιτική»...

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ που κάνει τον Πάιατ να δηλώνει βέβαιος ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να παίζει ρόλο μεντεσέ σε επικίνδυνους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και να διαπιστώνει ότι «η θετική πορεία της σχέσης ΗΠΑ - Ελλάδας (...) θα συνεχιστεί και θα επιταχυνθεί σε περίπτωση που ο ελληνικός λαός επιλέξει τον κ. Μητσοτάκη ως τον επόμενο πρωθυπουργό (...)

Η ΝΔ επιβεβαίωσε την ισχυρή δέσμευση του κόμματος για τον στρατηγικό διάλογο και τη σχέση με τις ΗΠΑ. Ετσι ως προς αυτό δεν ανησυχώ καθόλου» (βλέπε και σελ. 17).

Βέβαια, κανείς δεν πρέπει να πέφτει από τα σύννεφα.

Γιατί όταν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ εμφανίζονταν όλη την περασμένη τετραετία στην πασαρέλα του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών ενώσεων, όλοι είχαν κάτι καλό να πουν για το κοινό τους σχέδιο.

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ που έκανε τον πρόεδρο της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων και του ΕΒΕΑ, Κ. Μίχαλο, να λέει στη ΔΕΘ του 2018 ότι «σχεδόν όλα τα κόμματα, τόσο τα κυβερνητικά, όσο και αυτά της αντιπολίτευσης, έχουν υιοθετήσει, τουλάχιστον στο πεδίο της οικονομίας, σε μεγάλο βαθμό, τις θέσεις και τις προτάσεις της Επιμελητηριακής Κοινότητας (...) για μείωση της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών και αποτελεί μεγάλη ευκαιρία να αποδείξουν ότι μπορούν να συνεργαστούν φέρνοντας στο αμέσως προσεχές διάστημα στη Βουλή των Ελλήνων σχετικά νομοσχέδια».

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ που περιέγραφε ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ, Β. Κορκίδης, από το ίδιο βήμα, λέγοντας ότι «στη φετινή ΔΕΘ τα καθημερινά μας προβλήματα έγιναν αντικείμενο κοινού προβληματισμού, αφού όλοι υιοθέτησαν παρόμοια ατζέντα», εστιάζοντας στις φοροαπαλλαγές που ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ εξήγγειλαν για τους επιχειρηματίες.

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ που έζησε και από την καλή και από την ανάποδη ο λαός.

Αυτό τον έφερε ως εδώ και αυτό θα συνεχίσει αύριο η ΝΔ που ετοιμάζεται να αναλάβει κυβέρνηση. Κι απάντηση σ' αυτό το σχέδιο είναι μόνο ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ.

Το μόνο κόμμα που διαθέτει ένα άλλο σχέδιο για το σήμερα, το αύριο, για τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, στον αντίποδα των θυσιών χωρίς τέλος για μια μισοζωή, που εγγυάται το σχέδιο των άλλων.

Αντίσταση στους πολιτικούς εκβιασμούς

Καθώς ο χρόνος μέχρι τη διεξαγωγή των κοινοβουλευτικών εκλογών μετρά αντίστροφα και γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί η αίσθηση μιας «μεγάλης σύγκρουσης ανάμεσα στην πρόοδο και την επιστροφή στη σκληρή λιτότητα και τα μνημόνια», χρειάζεται να μη διαφεύγουν από την προσοχή, μέσα στον εκλογικό ορυμαγδό, ορισμένα κομβικά ζητήματα:

Πρώτον: Η πολιτική και των δύο ανταγωνιζόμενων για την κυβέρνηση κομμάτων, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, καθορίζεται από τις δεσμεύσεις της δανειακής σύμβασης που έχουν συνυπογράψει (μαζί με τα ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ, ΑΝΕΛ, Ποτάμι) με το τρίτο μνημόνιο του 2015, δεσμεύσεις που συνεχίζονται μέσω της συμφωνίας υποτιθέμενης εξόδου από τα μνημόνια το 2018, με την οποία η χώρα αναλαμβάνει να υλοποιήσει απαιτήσεις των δανειστών ως προς τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις τράπεζες, το Ασφαλιστικό, την αγορά εργασίας, την Υγεία κ.ά. με ενισχυμένη εποπτεία μέχρι το 2060.

Καθορίζεται, επίσης, από τις υποχρεωτικές για τα κράτη - μέλη κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, από την προτεραιότητα που δίνουν τα κόμματα αυτά στην εξασφάλιση ευνοϊκών συνθηκών κερδοφορίας για τους επενδυτές και τις μεγάλες εταιρείες, με συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών, του εργατικού εισοδήματος και ευελιξία στην Ασφάλιση και την απασχόληση.

Και, βεβαίως, καθορίζεται από τη συναίνεσή τους στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Όσον αφορά τον λαό, η πολιτική τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ είναι

«Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι».

Η διαφορά βρίσκεται στα γραμμάρια του λαδιού που θα αλείψουν τον κατακαμένο Γιάννη - λίγο πάνω λίγο κάτω.

Όλα τα άλλα περί ευημερίας, δίκαιης ή βιώσιμης ανάπτυξης, νέων θέσεων εργασίας με καλούς μισθούς κ.ο.κ. είναι προεκλογική δημαγωγία, ως επί το πλείστον.

Το επιβεβαιώνει, εξάλλου, το Πρόγραμμα Σταθερότητας 2019 - 2022, που κατάρτισε και υπέβαλε στην Κομισιόν, τον Απρίλη, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ βάσει των κανονισμών της ΕΕ («Ευρωπαϊκό Εξάμηνο»), στο οποίο προδιαγράφεται η οικονομική πολιτική της επόμενης τετραετίας.

Προβλέπονται:

Πρωτογενή πλεονάσματα, ύψους 3,5% του ΑΕΠ, μέχρι το 2022, τα οποία θα αφαιρεθούν από τις δημόσιες επενδύσεις και την κατανάλωση, με αρνητικές επιπτώσεις στην απασχόληση - υπέρβαση του πλεονάσματος («πρόσθετο δημοσιονομικό χώρο» το λένε στην κωδική τους γλώσσα οι του ΣΥΡΙΖΑ) ύψους 5,5 δισεκατομμυρίων για την επόμενη τετραετία (2,7% του ΑΕΠ), που θα αποσπαστεί από την εργαζόμενη κοινωνία, μιας και αυτή πληρώνει το μέγιστο μέρος των φόρων και θα αναδιανεμηθεί υποτίθεται μέσω μιας απροσδιόριστης κοινωνικής πολιτικής, εφόσον προβλέπεται και μείωση των δαπανών για την Παιδεία και την Υγεία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό το πρόγραμμα, το οποίο εγκρίθηκε από την Κομισιόν, συνεπάγεται λιτότητα και φόρους, προσποιούνται όμως τους ανήξερους, είναι ο σκελετός που κρύβουν στο ντουλάπι.

Εύλογα:

Και τα δύο κόμματα, με διαφορετικό τρόπο το καθένα, είναι οργανικά μέρη του συστήματος λιτότητας και συρρίκνωσης των κοινωνικών/εργασιακών δικαιωμάτων που απαιτεί η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και επιφυλάσσουν μια, κατά περίπτωση, επιδοματική πολιτική για τμήματα του λαού.

Και αυτοί ακόμη οι ελάχιστοι πόροι, που λένε ότι προορίζονται για τα εργαζόμενα στρώματα, είτε είναι υπό αίρεση στο πλαίσιο της ΕΕ είτε καταργούνται με όποια δυσμενή οικονομική εξέλιξη, υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να πληρώνουν κάθε καπιταλιστική αναποδιά.

Δεύτερον: Το γεγονός ότι όποια κυβέρνηση εκλεγεί στις 7 του Ιούλη θα εφαρμόσει κυρίως μια πολιτική προαποφασισμένη με τη βούλα της ΕΕ αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό της πολιτικής συγκυρίας. Εξαιτίας αυτού ακριβώς του γεγονότος, ο χώρος διαφοροποίησης κομμάτων που υιοθετούν αυτήν την πολιτική συρρικνώνεται.

Η μεταξύ τους διαπάλη περιορίζεται σε δευτερεύοντα θέματα και το κύριο αντικείμενό της είναι η χειραγώγηση της γνώσης που σχηματίζει ο λαός για τον εαυτό του και τον κόσμο.

Συνεπώς, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη κρισιμότητα η ενίσχυση της αυτοπεποίθησης των εργαζομένων, της πίστης στη δύναμή τους, της άρνησής τους να υποκύπτουν σε πολιτικούς εκβιασμούς.

Είναι, επίσης, πολύ σημαντικό οι αριστεροί και προοδευτικοί άνθρωποι να απομυθοποιήσουν πολιτικά σχήματα (όπως π.χ. το «δεξιά - αντιδεξιά» όπως κι αν μεταλλάσσεται) που είχαν κάποιο νόημα στο παρελθόν, αλλά οι εξελίξεις τούς έχουν αφαιρέσει κάθε πραγματικό περιεχόμενο.

Όπως απέδειξε, τα τελευταία σαράντα χρόνια, ιδίως η ευρωπαϊκή εμπειρία, σχετικά με τις ποικίλες εκδοχές της σοσιαλδημοκρατίας και της κατ' επίφασιν Αριστεράς, στην αντιδραστική πλευρά του πολιτικού φάσματος, στα κόμματα του κεφαλαίου, στη Δεξιά, ενσωματώνονται λειτουργικά, ακόμη και τα αντικαθιστούν στον ρόλο τους, πολιτικές δυνάμεις που, ανεξαρτήτως της προέλευσής τους ή της αυτοαντίληψής τους, εφαρμόζουν μια πολιτική που ενισχύει την εγχώρια και διεθνή ολιγαρχία του πλούτου, αφαιρώντας υλικούς πόρους και δικαιώματα από την εργαζόμενη πλειονότητα.

Το ποιος, λοιπόν, είναι αντίπαλος της Δεξιάς κρίνεται από την πράξη, με κοινωνικούς όρους, από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η ΝΔ, που φέρει εκ γενετής και ιστορικά το στίγμα της κοινωνικής βαρβαρότητας εις βάρος της εργατικής τάξης και του λαού, παρόλο που θέλει να δημιουργήσει την εντύπωση μετριοπαθούς κόμματος και να συσκοτίσει την ευθύνη της για την κοινωνική συντριβή που έφερε με τα μνημόνια, αποπνέει από κάθε πόρο της την πολιτική της κοινωνικής ανισότητας, της απόλυτης κυριαρχίας των κεφαλαιούχων και της κοινωνικής απαξίωσης των εργαζομένων.

Βασική αντίληψή της παραμένει η κοινωνική πειθάρχηση με εργαλείο τα θέματα «τάξης και ασφάλειας», «τρομοκρατίας», το Μεταναστευτικό.

Μπορεί όμως να παριστάνει τη δικαιωμένη, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποίησε την πολιτική των μνημονίων, αποδείχτηκε πειθήνιος στους δανειστές, πρόθυμος να αποποιηθεί τις διακηρύξεις του και να εφαρμόσει σκληρή λιτότητα, να διασώσει τους τραπεζίτες, να συρρικνώσει εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, ενώ συμπεριφέρθηκε με το γάντι στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και προσχώρησε χωρίς δισταγμό στον παραδοσιακό ατλαντισμό του κατεστημένου.

Προπαγανδίζει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ ότι η ΝΔ θα κατεδαφίσει τα όποια ψήγματα κοινωνικής πολιτικής άφησε ανέγγιχτα και ότι η ανάπτυξη που επαγγέλλεται σημαίνει περαιτέρω συρρίκνωση μισθών. Πολύ πιθανό.

Όμως, τίποτα δεν εγγυάται, επίσης, ότι δεν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που θα ροκανίσει κοινωνικά δικαιώματα, όπως έκανε στα χρόνια της διακυβέρνησής του, ενώ η ανάπτυξη που επαγγέλλεται εξ αντικειμένου δεν θα είναι δίκαιη.

Αντιθέτως, οι δεσμεύσεις του και η προσήλωσή του στην ευρωπαϊκή καπιταλιστική ολοκλήρωση υποδεικνύουν ότι, αν εκλεγεί, σε γενικές γραμμές θα συνεχίσει την πολιτική της προηγούμενης τετραετίας.

Τρίτον: Αξίζει, λοιπόν, να αναρωτηθεί κανείς αν έχει βαρύνουσα σημασία σήμερα, από τη σκοπιά των εργαζομένων, να γίνεται η διάκριση ανάμεσα στο ότι η ΝΔ είναι εκ φύσεως δυνάστης του λαού και στο ότι κόμματα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ συμπεριφέρονται ως δυνάστες, υιοθετώντας τις πολιτικές του κεφαλαίου και της ΕΕ. Και αξίζει να αναρωτηθούν πολλοί άνθρωποι που αισθάνονται αριστεροί, αν με την ψήφο τους θα ξαναδώσουν σ' αυτό το κόμμα το δικαίωμα να καταχράται τα οράματά τους.

Σήμερα, πολύ περισσότερο από ότι στο παρελθόν, ακριβώς επειδή η πολιτική είναι ως επί το πλείστον προαποφασισμένη, χρειάζεται να σπάσει η μάταιη διελκυστίνδα ανάμεσα στους δύο αυτούς κομματικούς σχηματισμούς και στα παρακλάδια τους. Είναι αναγκαίο ένα μεγάλο βήμα πολιτικής χειραφέτησης και προσωπικής αξιοπρέπειας: Φτάνει πια η χειραγώγηση.

Τα επιχειρήματα και η δύναμη αντίκρουσης των πολιτικών εκβιασμών υπάρχουν.

Υπάρχει επίσης η εμπειρία που ενισχύει τη θέση ότι στις εκλογές της 7ης Ιουλίου, για τους «από κάτω», που έχουν υποφέρει τα πάνδεινα την περασμένη δεκαετία και οι ελπίδες τους για κάποια ανακούφιση τσακίστηκαν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία ποια θα είναι η κυβέρνηση που θα προκύψει.

Σημασία έχει να αναδείξουν με την ψήφο τους μια πιο δυνατή λαϊκή αντιπολίτευση, το πραγματικό αντίπαλο δέος στην πολιτική της λιτότητας και της ανέχειας, τη δύναμη εκείνη που θα κρατάει όρθιο τον εργαζόμενο, ικανό να αντιστέκεται καθημερινά στην εκμετάλλευση, να διεκδικεί το δίκιο του από καλύτερες θέσεις, όποιος κι αν κυβερνά.

Και αυτήν τη δύναμη την πολλαπλασιάζει, κατά τεκμήριο, το ΚΚΕ.