Ανάκαμψη για ποιον αλλά ποιος την πληρώνει;
Συνεχίζει τα πανηγύρια η κυβέρνηση, περί ανάκαμψης της οικονομίας.
Ποια στοιχεία προβάλλουν ως απόδειξη, εκτιμώντας τα ως ενθαρρυντικά για να καλλιεργήσουν ελπίδες και προσδοκίες;
Το πρωτογενές πλεόνασμα, τα έσοδα εφορίας και τελωνείων, το πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών τον Ιούνη, την αύξηση των θέσεων εργασίας τον Ιούλη, την αύξηση των συναλλαγματικών διαθεσίμων της χώρας, την εκτίμηση των αναλυτών της Alpha Bank ότι υποχωρεί το «υφεσιακό σοκ», την επιστροφή φόρων στους δικαιούχους το επτάμηνο του 2016 (χρέη προς τους επιχειρηματίες είναι).
Η ΕΛΣΤΑΤ προβάλλει και τη μείωση της πτώσης του κύκλου εργασιών της βιομηχανίας συγκριτικά με το 2015, πτώση όμως 9,4%.
Η «Αυγή» (20/8/2016) γράφει για «10+1 μηνύματα ανάκαμψης». Την ίδια ώρα, συνδέουν την ανάκαμψη με την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης».
«Αυτά δεν θα πρέπει να τα δούμε ξεχωριστά από τη συνολική πορεία των τελευταίων μηνών, με κύριο ζήτημα το θέμα της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης που δημιουργεί ένα σταθερό έδαφος στην οικονομία, το οποίο είναι απαραίτητο για να μπούμε πια σε ένα νέο κύκλο ανάκαμψης» («Αυγή» 21/8/2016).
Το ερώτημα που πρέπει να κυριαρχεί στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις είναι:
Ανάκαμψη για ποιον και ποιος την πληρώνει;
Η κυβέρνηση, με την προπαγάνδα της, πασχίζοντας να δημιουργήσει αισιοδοξία στους εργαζόμενους, στα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, για ανάκαμψη, που είναι και αβέβαιη, επιδιώκει τη χειραγώγηση, στη λογική της αναμονής ότι κάτι καλύτερο μπορεί να έρθει, ώστε να έχει ανοχή και στήριγμα στην πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου.
Καμιά ανοχή, καμιά αναμονή, αντεπίθεση για κάλυψη των αναγκών.
Μπροστά είναι η οργάνωση της πάλης για τις Συλλογικές Συμβάσεις.
Μπορεί να δοθεί μια πρώτη αποφασιστική απάντηση, ορθώνοντας εμπόδια και για την επόμενη επίθεση στα Εργασιακά.