68 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΕ ΧΙΡΟΣΙΜΑ - ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ

Εξήντα οκτώ χρόνια μετά το ιμπεριαλιστικό έγκλημα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, με τη ρίψη ατομικών βομβών από τις ΗΠΑ, διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο βράχο της Ακρόπολης ύστερα από κάλεσμα της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), τιμώντας τα θύματα του πυρηνικού ολοκαυτώματος και στέλνοντας μήνυμα ότι η πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστές και τους πολέμους τους συνεχίζεται. Το σύνθημα «Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών» αντήχησε στο βράχο της Ακρόπολης και το κάλεσμα για πάλη ενάντια στις νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Συρία και Ιράν.

Από το βήμα της συγκέντρωσης, ο πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ Σταύρος Τάσσος σημείωσε μεταξύ άλλων: «Οι εξελίξεις χτυπάνε καμπανάκι κινδύνου για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής. Η βαθύτερη ενσωμάτωση στις συμμαχίες, στα σχέδια και τα δόγματα των ιμπεριαλιστικών ενώσεων μετατρέπει το λαό σε θύτη και θύμα. Το εμπόδισμα κάθε ιμπεριαλιστικής επέμβασης με λαϊκή πάλη, η αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς με ανατροπή της αστικής εξουσίας στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα, είναι η μόνη εγγύηση για σταθερότητα υπέρ των λαών.

Η ΕΕΔΥΕ καλεί τον εργαζόμενο λαό, τους άνεργους, τις νέες και τους νέους, τα στρατευμένα παιδιά του λαού, τους φιλειρηνικούς ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο, όσους ρημάζει τη ζωή τους η βαθιά καπιταλιστική κρίση, η άνοδος του φασισμού, του αντικομμουνισμού και η απειλή ενός νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου σε Συρία και Ιράν, να υψώσουν τη φωνή τους, να πυκνώσουν τις γραμμές της λαϊκής συμμαχίας, και να εντείνουν τη δράση τουςενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, επεμβάσεις και απειλές, ενάντια στο φασισμό και στην "ειρήνη" με το πιστόλι στον κρόταφο. Η πάλη για κάθε εργατικό λαϊκό δικαίωμα, η πάλη για την προώθηση της φιλίας, της συνεργασίας των λαών, η πάλη για την πραγματική ειρήνη, συνδέεται άρρηκτα με την πάλη για την κατάργηση των μονοπωλίων, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• Να απεμπλακεί η Ελλάδα από τις πολεμικές προετοιμασίες κατά της Συρίας και του Ιράν.

• Να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας και όλες οι βάσεις και τα στρατηγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

• Να επιστρέψουν όλοι οι Έλληνες ένστολοι που βρίσκονται σε ιμπεριαλιστικές αποστολές.

• Να ακυρωθούν τα στρατιωτικά γυμνάσια και οι συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ.

• Να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

• Ενώνουμε τις φωνές μας με το ΠΣΕ, από 5 ως 12 Αυγούστου 2013, στην εβδομάδα δράσης και αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης με τους λαούς της Συρίας και του Ιράν.

• Οι λαοί όπου γης δεν πρέπει να χύσουν το αίμα τους για τους ιμπεριαλιστές όπου γης, γι' αυτό

Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών»

Στη συνέχεια απαγγέλθηκε ποίημα Παλαιστίνιας αγωνίστριας από την Καίτη Ιμπροχώρη,ενώ κρατήθηκε και ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των χιλιάδων θυμάτων του ιμπεριαλιστικού εγκλήματος στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.

Αναλυτικά η ομιλία του Σταύρου Τάσσου:

«Φίλες και Φίλοι, Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες

Κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης και τον καυτό ήλιο του Αυγούστου, όπως κάθε χρόνο, συγκεντρωθήκαμε και φέτος, για να τιμήσουμε τα θύματα του πυρηνικού ολοκαυτώματος στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι και να διατρανώσουμε ότι θα συνεχίσουμε και θα εντείνουμε τον αγώνα μας ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τα πυρηνικά όπλα και τους επιθετικούς εξοπλισμούς, για ένα κόσμο πραγματικά ειρηνικό, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Φίλες και Φίλοι, Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες

• 68 χρόνια πριν, με τις ατομικές βόμβες που έριξαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι και τους 300.000 ανθρώπους που έγιναν ολοκαύτωμα, οι ΗΠΑ διέπραξαν το μεγαλύτερο έγκλημα σε περίοδο ιμπεριαλιστικού πολέμου.

• 62 χρόνια πριν, 450 εκατ. άνθρωποι υπέγραψαν την έκκληση της Στοκχόλμης του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης - ΠΣΕ για κατάργηση όλων των πυρηνικών όπλων και ο Νίκος Νικηφορίδης, που μάζευε υπογραφές στην Ελλάδα, εκτελέστηκε γι’ αυτό το λόγο, σε ηλικία 23 μόλις χρονών.

• 58 χρόνια πριν, ιδρύθηκε η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη - ΕΕΔΥΕ, που έχει σαν βασικό σκοπό τη δράση υπέρ της ειρήνης και ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τα πυρηνικά όπλα.

• 50 χρόνια πριν, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, που ήταν σε αποστολή της ΕΕΔΥΕ στη Θεσσαλονίκη, δολοφονήθηκε από το αστικό κράτος και τους φασιστικούς, παρακρατικούς μηχανισμούς του.

• 39 χρόνια πριν, στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών διευθετήσεων στην Αν. Μεσόγειο, το εγκληματικό πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών στην Κύπρο άνοιξε, με το "πράσινο φως" Βρετανών και Αμερικάνων, το δρόμο για την εισβολή της Τουρκίας και την κατοχή του 36,3% του κυπριακού εδάφους που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Φίλες και Φίλοι, Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες

Πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα και τα ζητήματα πολέμου και ειρήνης συνδέονται άμεσα με τον τύπο οργάνωσης της κοινωνίας, στην προκειμένη περίπτωση με το καπιταλιστικό σύστημα. Το σύστημα αυτό στηρίζεται στην παραδοχή ότι τον πλούτο τον παράγουν οι επιχειρηματίες και όχι οι εργαζόμενοι, ότι δηλαδή χωρίς τους επιχειρηματίες δεν μπορεί να κινηθεί η οικονομία, ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ο καπιταλισμός παντού και πάντα έχει τον ίδιο στόχο, τα μέσα που χρησιμοποιεί για την επίτευξη των στόχων του είναι ίδια, ίδια και τα αποτελέσματα. Στόχος: η προάσπιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, δηλαδή η μεταφορά, ή ακριβέστερα η κλοπή πλούτου από τους πολλούς εργαζόμενους στα λίγα παράσιτα, που προέρχεται από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και είναι η αιτία της καπιταλιστικής κρίσης που βασανίζει το λαό μας αλλά και όλους τους λαούς. Μέσα: η αναζήτηση νέων πηγών κερδοφορίας με την καταστροφή κάθε έννοιας κοινωνικού αγαθού, από την υγεία, την πρόνοια, την παιδεία, τον αθλητισμό και τον πολιτισμό, μέχρι την ενέργεια και το νερό, το μοίρασμα αγορών και περιοχών, ο έλεγχος των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους. Αποτέλεσμα: η αύξηση της επιθετικότητας των μονοπωλίων, που είναι το κύτταρο του καπιταλισμού στο ανώτατο ιμπεριαλιστικό στάδιο, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι όταν τα πολιτικά και οικονομικά μέσα δεν αρκούν για να ανακτηθεί και να αυξηθεί η κερδοφορία των επιχειρήσεων και η πλεονάζουσα εργατική δύναμη αλλά και τα πλεονάζοντα κεφάλαια και προϊόντα καταστρέφονται με τον πόλεμο.

Η πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα στην ΕΕ και στην Ελλάδα απαιτεί τον άμεσο σφαγιασμό των εργαζομένων και στοχεύει στη μείωση σε επίπεδα εξαθλίωσης μισθών και συντάξεων, σε αυξήσεις φόρων για τα λαϊκά στρώματα, στην ιδιωτικοποίηση των πάντων. Παράλληλα, είναι μια πολιτική που με πρόσχημα την αντιμετώπιση του ρατσισμού, εξισώνει το φασισμό, που τσακίζει τους λαούς και είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού, με τον κομμουνισμό που είναι η δίκαιη πάλη των λαών που τους απελευθερώνει από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η όποια ανάπτυξη ακολουθήσει θα είναι με μισθούς Κίνας και Μπαγκλαντές και το "πρότυπο των υγιών εξαγωγικών επιχειρήσεων" του παρόντος και του μέλλοντος είναι, κατά τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, η Μανωλάδα των κουμπουροφόρων ρατσιστών. Να πως όλες οι δυνάμεις, από τη ΝΔ μέχρι το ΣΥΡΙΖΑ, που δεν αμφισβητούν τον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης, είναι υπεύθυνες, στον ένα ή άλλο βαθμό, για την αποδοχή ή ανοχή των θέσεων του φασιστικού - ναζιστικού μορφώματος της ΧΑ από τμήμα των εργαζομένων.

Στα πλαίσια της καπιταλιστικής ανάπτυξης, οι εργαζόμενοι έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στηλιτότητα με ανάπτυξη της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ή την ανάπτυξη με λιτότητα, που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ με τους "υγιείς" επιχειρηματίες. Αυτοί δηλαδή οι "φιλάνθρωποι" καπιταλιστές που, για την ψυχή της μάνας τους και ενάντια στα συμφέροντά τους, θα δώσουν αξιοπρεπείς μισθούς και θα σεβαστούν τα εργατικά δικαιώματα, όταν μπορούν να επενδύσουν στην Αλβανία, στην ΠΓΔΜ, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία ή στην Τουρκία με 100, 200 ή το πολύ 300 ευρώ το μήνα και που πρώτοι και καλύτεροι το έπραξαν οι Έλληνες "πατριώτες" επιχειρηματίες. Βέβαια, ούτε αυτό τους είναι αρκετό, γιατί θέλουν ένα τσακισμένο εργατικό κίνημα. Εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, σύγχρονους δούλους που η μόνη επιδίωξή τους θα είναι να παρακαλούν για το έλεος των εργοδοτών τους.

Με τέτοιες συνθήκες, δεν θα έχουν πρόβλημα να επενδύσουν και στην Ελλάδα και τότε θα τους ευχαριστήσουμε και θα τους ανακηρύξουμε εθνικούς ευεργέτες. Τρανό παράδειγμα οι "πατριώτες" Έλληνες εφοπλιστές των 57 φοροαπαλλαγών, που την τελευταία δεκαετία από τα 4.000 πλοία που κατέχουν κέρδισαν, κατά μέσο όρο, 5 εκατ. δολάρια το χρόνο από κάθε πλοίο και π.χ. για ένα πλοίο χωρητικότητας 10.000 κόρων πλήρωσαν 10.000 δολάρια ή 0.2% των κερδών τους, ως φορολογία χωρητικότητας. Αυτοί λοιπόν οι "πατριώτες" Έλληνες εφοπλιστές μάλλον πρόλαβαν τον κ. Τσίπρα και πριν τους το ζητήσει εκείνος, έδωσαν στον ανταγωνιστή του, τον κ. Σαμαρά, αντί για 1, 2 δολάρια ανά κόρο και αυτό όχι για πάντα αλλά για τα επόμενα τρία χρόνια. Να σημειωθεί ότι τον παροδικό διπλασιασμό αυτής της ελάχιστης φορολογίας χωρητικότητας τον επέβαλαν οι ίδιοι για να αποφύγουν την όποια άμεση φορολογία κερδών. Το θράσος, η υποκρισία, η κοροϊδία και η βαρβαρότητα στο απόγειό τους. Ποιος λοιπόν μπορεί να πιστέψει ότι στα πλαίσια του καπιταλισμού, στα πλαίσια της ΕΕ, μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική και φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση;

Φίλες και Φίλοι, Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες

Σε συνθήκες καπιταλισμού, ο φυσικός πλούτος κάθε χώρας και επομένως και της Ελλάδας δεν ανήκει στο λαό. Δεν αξιοποιείται για να καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες με προϊόντα που παράγονται από την επεξεργασία του στη χώρα αυτή. Οι καπιταλιστές παράγουν εκεί όπου έχουν το μικρότερο κόστος και πουλάνε εκεί όπου έχουν το μεγαλύτερο κέρδος. Αυτό ισχύει για τα καύσιμα, αυτό ισχύει για τους αγωγούς όπως ο ΤΑΠ, αυτό ισχύει για τα φάρμακα, αυτό ισχύει για τα αγροτικά προϊόντα, αυτό ισχύει για τα πάντα.

Οι ιμπεριαλιστές έχουν αιματοκυλίσει την περιοχή μας και δεν θα διστάσουν να προχωρήσουν σ’ ένα γενικευμένο πόλεμο, προκειμένου να ελέγξουν τον ενεργειακό πλούτο της περιοχής και τους δρόμους μεταφοράς του. Το 1999 εισέβαλαν στη Γιουγκοσλαβία, το 2001 στο Αφγανιστάν, το 2003 στο Ιράκ, το 2011 στη Λιβύη.

Έχουμε το συνεχιζόμενο έγκλημα από Ισραήλ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού και ο νέος γύρος διαπραγματεύσεων υπό την αμερικανική σκέπη, κάθε άλλο παρά εγγυάται λύση για ένα ανεξάρτητο βιώσιμο εδαφικά ενιαίο παλαιστινιακό κράτος, στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ και με διασφάλιση του δικαιώματος επιστροφής των προσφύγων.

Η περιοχή μας είναι μια πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί. Με την "Αραβική Άνοιξη" και τη "Νέα Μεγάλη Μέση Ανατολή", οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, θέλουν να ισχυροποιήσουν τη θέση τους και να προωθήσουν τη διαδικασία του αστικού εκσυγχρονισμού, να επιβάλουν πιο φιλικά προς αυτούς καθεστώτα, κατά το παράδειγμα του "πολιτικού Ισλάμ" της Τουρκίας. Η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία συνεχίζεται και οξύνεται, αλλά συναντά και δυσκολίες. Η ΕΕΔΥΕ καταγγέλλει την ελληνική κυβέρνηση και την ΕΕ για την ανακήρυξη των μισθοφόρων στη Συρία ως των εκπρόσωπων του συριακού λαού και για την άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων σ’ αυτούς.

Παράλληλα, συνεχίζεται και εντείνεται η προσπάθεια προετοιμασίας της κοινής γνώμης για την αποδοχή της επέμβασης των ιμπεριαλιστών στο Ιράν, με το πρόσχημα του πυρηνικού του προγράμματος. Η εντεινόμενη πολιτική κρίση στο Λίβανο και στην Τυνησία, οι αιματηρές αντιπαραθέσεις μερίδων της αστικής τάξης της Αιγύπτου, αλλά και οι εξελίξεις στην Τουρκία δείχνουν την έλλειψη λαϊκής στήριξης στις επιλογές των ιμπεριαλιστών. Συγχρόνως όμως δείχνουν και την έλλειψη ενός λαϊκού κινήματος, όπου το ταξικό κριτήριο δεν επικαλύπτεται από το θρησκευτικό αίσθημα και τον εθνικισμό και δεν περιορίζεται απλά και μόνο στο ποιος θα αναλάβει τη διαχείριση στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά βάζει το θέμα της λαϊκής εξουσίας.

Από την πλευρά της, η ελληνική αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό κάνουν ό,τι μπορούν για να κερδίσουν ένα μερίδιο στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και διευθετήσεων. Η επίσκεψη στις ΗΠΑ του υπουργού Άμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλου, που έγινε στις 30 Ιουλίου, και του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, που γίνεται σήμερα, σαν στόχο έχουν να αναβαθμίσουν σε όποιο βαθμό αυτό είναι δυνατό το ρόλο της ελληνικής αστικής τάξης, στο όνομα δήθεν της εμπέδωσης της ειρήνης, της συνεργασίας, της ασφάλειας και της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων. Πραγματικός στόχος είναι, όπως και στο παρελθόν, η Ελλάδα να αποτελέσει ορμητήριο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στις νέες επεμβάσεις τους σε Συρία, Ιράν και όπου αλλού, και σε αντάλλαγμα η αστική τάξη της Ελλάδας να κερδίσει κάποια μερίδια στη νομή των ενεργειακών πόρων και των δρόμων μεταφοράς τους, αφού βέβαια τη μερίδα του λέοντα θα την πάρουν τα πολυεθνικά ενεργειακά μονοπώλια.

Των επισκέψεων αυτών προηγήθηκε η επίσκεψη του κ. Τσίπρα στις ΗΠΑ το Γενάρη του 2013, όπου ύμνησε την πολιτική Ομπάμα και έδωσε τα διαπιστευτήριά του στο ΔΝΤ και στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, για το ξεπέρασμα της κρίσης υπέρ των μονοπωλίων, στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος και της ΕΕ. Ζήτησε και αυτός να αξιοποιηθεί η γεωστρατηγική θέση της χώρας μας και η Ελλάδα να μετατραπεί "σε σημαντική χώρα - κόμβο διακομιδής φυσικού αερίου και πετρελαίου". Παράλληλα, διαβεβαίωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα σεβαστεί τις διεθνείς υποχρεώσεις της Ελλάδας και ότι δεν προτίθεται να εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ ή να διώξει τις αμερικανικές βάσεις, αφού οι βάσεις δεν είναι… ραπανάκια, για να θυμηθούμε και τη ρήση του πολιτικού του προγόνου.

Για τα δικά του διαπιστευτήρια, ο κ. Αβραμόπουλος εισέπραξε τις ευχαριστίες του Υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ, Τσακ Χέιγκελ, "για τη συνεχιζόμενη φιλοξενία των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ στη βάση της Σούδας…που είναι «κλειδί» στην επίτευξη των στρατηγικών στόχων των ΗΠΑ στην περιοχή και η σημασία της φάνηκε στη διάρκεια της επιχείρησης «Unified Protector» στη Λιβύη".

Ποια όμως "σταθερότητα" διασφάλισε η συμμετοχή της ελληνικής αστικής τάξης στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε βάρος της Λιβύης, μαζί με τις ζητωκραυγές του ΣΥΡΙΖΑ και δημοσιογράφων - στελεχών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την "αραβική άνοιξη", που για τους λαούς έγινε χειμώνας και "την επανάσταση του λαού"; Το μόνο που εξυπηρέτησε ήταν η ανακατανομή των δρόμων και των πηγών ενέργειας ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, με το λιβυκό λαό να σπαράζεται.

Ποια "σταθερότητα" διασφάλισε η συμμετοχή της Ελλάδας στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, που αναζωπύρωσε τα εθνικιστικά μίση στα Βαλκάνια και πυροδότησε νέες εντάσεις και ανταγωνισμούς, με τη χάραξη νέων συνόρων, προσαρμοσμένων στις σύγχρονες ανάγκες των μονοπωλίων; Η αστική τάξη της Ελλάδας κέρδισε σε αντάλλαγμα μερίδιο από τις βαλκανικές αγορές και φτηνά εργατικά χέρια, ο ελληνικός λαός όμως όχι μόνο δεν είδε κανένα όφελος, αλλά οδηγήθηκε στη φτώχεια και στην ανεργία. Επειδή, όπως είναι γνωστό, το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, πολλές επιχειρήσεις, με πρώτους και καλύτερους τους Λαναράδες, μετέφεραν τις έδρες τους εκεί που μεροκάματα ήταν φτηνότερα, με αποτέλεσμα πολλές περιοχές, ιδιαίτερα στη βόρεια Ελλάδα, να ερημώσουν.

Το ίδιο έγινε και με το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Στο Κυπριακό, η συμμετοχή της Ελλάδας στη διασφάλιση της ιμπεριαλιστικής "σταθερότητας" δεν έφερε τη δίκαιη λύση του ζητήματος, αλλά και σε συνδυασμό με την προετοιμαζόμενη από την κυβέρνηση του ΔΗΣΥ ένταξη της Κύπρου στο "Συνεταιρισμό για την Ειρήνη", τον προθάλαμο του ΝΑΤΟ, με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε νομιμοποίηση της διχοτόμησης του νησιού.

Το ίδιο θα γίνει και με την αναβάθμιση της συμμετοχής της χώρας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση σε βάρος του λαού της Συρίας, που επιδιώκουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ, έστω και με ανταγωνιστικά συμφέροντα μεταξύ τους και με τη Ρωσία.

Φίλες και Φίλοι, Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες

Οι εξελίξεις χτυπάνε καμπανάκι κινδύνου για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής. Η βαθύτερη ενσωμάτωση στις συμμαχίες, στα σχέδια και τα δόγματα των ιμπεριαλιστικών ενώσεων μετατρέπει το λαό σε θύτη και θύμα. Το εμπόδισμα κάθε ιμπεριαλιστικής επέμβασης με λαϊκή πάλη, η αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς με ανατροπή της αστικής εξουσίας στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα, είναι η μόνη εγγύηση για σταθερότητα υπέρ των λαών.

Η ΕΕΔΥΕ καλεί τον εργαζόμενο λαό, τους άνεργους, τις νέες και τους νέους, τα στρατευμένα παιδιά του λαού, τους φιλειρηνικούς ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο, όσους ρημάζει τη ζωή τους η βαθιά καπιταλιστική κρίση, η άνοδος του φασισμού, του αντικομμουνισμού και η απειλή ενός νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου σε Συρία και Ιράν, να υψώσουν τη φωνή τους, να πυκνώσουν τις γραμμές της λαϊκής συμμαχίας και να εντείνουν τη δράση τους ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, επεμβάσεις και απειλές, ενάντια στο φασισμό και στην "ειρήνη" με το πιστόλι στον κρόταφο. Η πάλη για κάθε εργατικό λαϊκό δικαίωμα, η πάλη για την προώθηση της φιλίας, της συνεργασίας των λαών, η πάλη για την πραγματική ειρήνη, συνδέεται άρρηκτα με την πάλη για την κατάργηση των μονοπωλίων, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• Να απεμπλακεί η Ελλάδα από τις πολεμικές προετοιμασίες κατά της Συρίας και του Ιράν.

• Να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας και όλες οι βάσεις και τα στρατηγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

• Να επιστρέψουν όλοι οι Έλληνες ένστολοι που βρίσκονται σε ιμπεριαλιστικές αποστολές.

• Να ακυρωθούν τα στρατιωτικά γυμνάσια και οι συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ.

• Να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

• Ενώνουμε τις φωνές μας με το ΠΣΕ, από 5 ως 12 Αυγούστου 2013, στην εβδομάδα δράσης και αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης με τους λαούς της Συρίας και του Ιράν.

• Οι λαοί όπου γης δεν πρέπει να χύσουν το αίμα τους για τους ιμπεριαλιστές όπου γης, γι' αυτό

Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών».