ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ Η νέα συμφωνία αποτέλεσμα της λαϊκής θέλησης !

Μ' αυτόν τον τρόπο, η κυβερνητική προπαγάνδα τη βδομάδα που πέρασε επιχείρησε να πείσει το λαό ότι οι συμφωνίες που υπέγραψε με τους δανειστές όχι μόνο δεν σημαίνουν νέα βάρη, αλλά οδηγούν και σε φωτεινές λεωφόρους.

Από την άλλη, ό,τι είναι «δημιουργικά ασαφές» για το λαό έγινε αντιληπτό ως εξαιρετικά σαφές αμέσως από τους βιομήχανους, τους εκπροσώπους μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες. 

Οπως έκαναν καθαρό από την πρώτη στιγμή, είδαν στη συμφωνία τη στήριξη των δικών τους αντιλαϊκών συμφερόντων, που για χάρη τους ο λαός, οι εργαζόμενοι φορτώθηκαν τα βάρη της κρίσης την προηγούμενη πενταετία. Χάρηκαν, μάλιστα, τόσο για την εξέλιξη, που κάλεσαν το λαό να στηρίξει «με τα τέσσερα» τις προσδοκίες τους «για την πολυπόθητη κοινωνική και οικονομική ανάκαμψη», όπως γράφεται στη σχετική ανακοίνωση του ΣΕΒ.

 «Αρκεί - συμπληρώνουν - να υποστηριχθεί με σθεναρότητα και πίστη από το πολιτικό σύστημα, τους κοινωνικούς εταίρους και τους πολίτες».

Και δεν είναι μόνο οι βιομήχανοι. 

Ολα τα αστικά κόμματα, τα μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου, ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (ΟΟΣΑ, ΔΟΕ), διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα από τη Γαλλία, την Ιταλία, ακόμα και τη Γερμανία μέχρι τις ΗΠΑ, δήλωσαν πανηγυρικά ότι στέκονται στο πλευρό της συγκυβέρνησης. 

Ολοι μαζί σπεύδουν να δημιουργήσουν κλίμα ανοχής ή συναίνεσης στο λαό.

Εδώ κολλάει το «γιατί χαίρεται ο κόσμος»... 

Γιατί η νέα συμφωνία δείχνει ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πήρε τη σκυτάλη από εκεί που την άφησε η προηγούμενη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας την αντιλαϊκή στρατηγική ΕΕ - μονοπωλίων.

Περιληπτικά, η συμφωνία περιλαμβάνει:

• Συνέχιση της εποπτείας και της αξιολόγησης από τους θεσμούς (βλέπε: τρόικα) Κομισιόν - ΔΝΤ - ΕΚΤ.
• Συνέχιση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
• Συνέχιση των πρωτογενών πλεονασμάτων, χωρίς να προσδιορίζεται το μέγεθός τους.
• Συνέχιση των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και εξασφάλιση της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
• Δέσμευση για επιτυχή ολοκλήρωση του «τρέχοντος προγράμματος», δηλαδή του μνημονίου.

Με τη συμφωνία, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι δε θα προχωρήσει σε καμιά ακύρωση μέτρων που υλοποιήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια χωρίς τη συμφωνία των εταίρων.

Αυτά είναι τα δεδομένα, για τα οποία από την αρχή της βδομάδας έχει ξεκινήσει ένας μαραθώνιος, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να πείσει ότι το κρέας - κέρδη για το κεφάλαιο είναι ψάρι - απόλαυση για το λαό.

Κι όλα αυτά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τα παρουσιάζει ως αποτέλεσμα της λαϊκής θέλησης και της στήριξης του λαού στην κυβερνητική πολιτική. Επιδιώκει, δηλαδή, να εξαπατήσει και να φορτώσει στο λαό τούς συμβιβασμούς και τις αντιλαϊκές συμφωνίες με την ΕΕ.

Οι αρνητικές, για το λαό, εξελίξεις δεν πρέπει να απογοητεύσουν ούτε αυτούς που έτρεφαν κάποιες ελπίδες για μια διαφορετική πορεία. Αντίθετα, πρέπει να βρουν τη θέση που τους ανήκει στο λαϊκό κίνημα. 

Να μην εγκαταλείψουν το στόχο της πραγματικής κατάργησης των μνημονίων, των εφαρμοστικών νόμων, των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και της ανάκτησης των απωλειών.

Η λεγόμενη «λίστα μεταρρυθμίσεων», εκτός από το να συμπληρώνει και να «επικαιροποιεί» το τρέχον αντιλαϊκό πρόγραμμα, επιχειρεί ταυτόχρονα να προωθήσει αποφασιστικά και τις αξιώσεις και την πολιτική που σταθερά προβάλλει το εγχώριο κεφάλαιο (ΣΕΒ κ.ά.), για τη στήριξη της ανάκαμψης της κερδοφορίας του στην παρούσα φάση. 

Σε αυτό το πλαίσιο, αρχίζουν να καταρρίπτονται και οι όποιες «φιλολαϊκές» μάσκες, ενώ στο αμέσως προσεχές διάστημα θα ξεκινήσει το μπαράζ των νέων αντιλαϊκών νομοθετικών παρεμβάσεων.

Το αναφέρει ξεκάθαρα το ίδιο το κείμενο των δεσμεύσεων: 

«Η ελληνική κυβέρνηση είναι επίσης προσηλωμένη να εργαστεί σε στενή συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους και θεσμούς, καθώς και με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, και να αναλάβει ενέργειες που ενισχύουν τη δημοσιονομική σταθερότητα, εγγυώνται την οικονομική σταθερότητα και προωθούν την οικονομική ανάκαμψη», ξεκαθαρίζει, δηλαδή, ότι ζητούμενο είναι η καπιταλιστική ανάκαμψη και πάντα μέσα στο πλαίσιο και τη «στενή συνεργασία» των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, στις οποίες συμμετέχει η ελληνική αστική τάξη. 

Τόσο η συγκυβέρνηση όσο και η Κομισιόν ξεκαθαρίζουν ότι πρόκειται για μια «αφετηρία» των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, ομολογούν δηλαδή ότι δεν πρόκειται γι' αυτό που πλασαριζόταν τάχα ως «πρόγραμμα - γέφυρα» της λεγόμενης «μεταβατικής περιόδου».

Μάλιστα, όπως προβλέπεται στους όρους της συμφωνίας που υπογράφτηκε στο Γιούρογκρουπ της περασμένης βδομάδας, η λίστα των «μεταρρυθμίσεων» θα συμπληρωθεί και με νέα μέτρα, το αργότερο μέχρι το τέλος Απρίλη.

Παράλληλα, βέβαια, οι υπουργοί, ανάλογα με την εκλογική πελατεία, λένε διάφορα: 

Ο Εργασίας παραπέμπει την αναπλήρωση των μισθών κάπου στο αόριστο μέλλον, ενώ ο Κοινωνικών Ασφαλίσεων σπεύδει να βεβαιώσει ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα στο πρόγραμμα κι όλα θα συμβούν «με ένα νόμο, μια υπογραφή». 

Με τον ίδιο τρόπο, ένας υπουργός δηλώνει στεντορεία τη φωνή ότι το λιμάνι δεν πουλιέται, ενώ ο πρωθυπουργός κάνει καθαρό πως όχι μόνο πουλιέται αλλά και ότι θα συνεχιστούν αυτού του είδους οι «επενδύσεις».

Ενα μήνα μετά την εκλογική της νίκη, αυτό που μένει είναι πως η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν έφερε στη Βουλή αμέσως νόμο κατάργησης των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, έτσι όπως πίστευε ότι θα κάνει ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού, αλλά αντίθετα προχώρησε σε νέα συμφωνία με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, που αποτελεί ουσιαστικά και τυπικά επέκταση του υφιστάμενου μνημονίου και των δεσμεύσεων που αυτό προέβλεπε, δηλαδή συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων. Δηλαδή παράταση, χωρίς ημερομηνία για λήξη, των τραγικών συνεπειών του Μνημονίου στη ζωή του λαού.

Αντίθετα, ο μόνος που κατέθεσε ήδη στη Βουλή πρόταση νόμου για κατάργηση των μνημονίων είναι το ΚΚΕ. 

Μια πρόταση που ενισχύει τους λαϊκούς αγώνες και η δυναμική της είναι σε ευθεία αντιστοίχιση με τη δυναμική που μπορεί να αναπτύξει το λαϊκό κίνημα όταν στις σημαίες του προβάλλει το στόχο: Ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους στην Ελλάδα, με το λαό πραγματικά στην εξουσία.

Κι αυτό σημαίνει πάλη για ανάκτηση των απωλειών του λαού, με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με άλλο δρόμο ανάπτυξης για το λαό, με αποδέσμευση από τις αλυσίδες της ΕΕ. 

Σημαίνει ότι ο λαός θα πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα, για να ανατρέψει στην πράξη τα μνημόνια, ενισχύοντας τους ταξικούς αγώνες, την κοινωνική λαϊκή συμμαχία του, απέναντι σε όποιον τον υπονομεύει, απέναντι σε όποιον υποθηκεύει το μέλλον του. 

Ο κυβερνητικός μηχανισμός από την προηγούμενη βδομάδα, με τις «αυθόρμητες» συγκεντρώσεις στις πλατείες έκανε καθαρό ότι θέλει το κίνημα χειροκροτητή.

Εντοπίστηκε ήδη, το επαναλαμβάνουμε: 

Θα είναι ήττα για τους εργαζόμενους, αν ξεγελαστούν από τις εξελίξεις και την επικοινωνιακή ομοβροντία που κυριαρχεί, για να αδυνατίσει το μέτωπο απέναντι στον ταξικό αντίπαλο. 

Θα είναι ζημιά, αν περάσουν σε δεύτερη μοίρα ή, ακόμα χειρότερα, γίνουν τυπική υπόθεση τα επιθετικά αιτήματα που θίγουν την κερδοφορία του κεφαλαίου, ακόμα και την ίδια του την ύπαρξη.

Οι σύνθετες δυσκολίες, που θα κληθεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να αντιμετωπίσει αταλάντευτα και αποφασιστικά, αλλά με απαραίτητη ψυχραιμία, είναι πως στην κυβέρνηση βρίσκονται πλέον αυτοί που όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν ο συγκροτημένος τυχοδιωκτισμός μέσα στο εργατικό κίνημα, διαλυτικό στοιχείο που υπονόμευε, σε κάθε ευκαιρία, τις εργατικές κινητοποιήσεις και την ταξική πάλη στο όνομα του αγώνα.

Από τη θέση της κυβέρνησης, πλέον, έχουν μεγαλύτερη θέση ισχύος να επηρεάζουν εργατικές - λαϊκές μάζες, παράλληλα με τη δημιουργία του νέου εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που θα θελήσουν από άλλες θέσεις να ανανεώσουν. 

Απαιτούνται από τις δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος μεγαλύτερη υπομονή και επιμονή στην αποκάλυψη, απαιτείται έντονη ιδεολογική και πολιτική δουλειά, χρειάζεται να αποδομηθεί ο δήθεν φιλολαϊκός και προοδευτικός χαρακτήρας που προσδίδεται στη νέα κυβέρνηση.

Οπως σημείωσε στην προχτεσινή μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ, στο Σύνταγμα, ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, απαιτείται να δυναμώσουν οι ταξικοί αγώνες, παντού. 

Να δυναμώσει το ΚΚΕ παντού.

 Γιατί η πραγματική ελπίδα είναι στον ταξικό αγώνα, στον παλλαϊκό αγώνα.