Πολύπλευρες επιπτώσεις στις εργαζόμενες και τις οικογένειές τους

 

Συναγερμό έχουν σημάνει μια σειρά από Συνδικάτα, Σωματεία συνταξιούχων, Λαϊκές Επιτροπές, Σύλλογοι και Ομάδες γυναικών, για το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Η κατάσταση στην οποία έχουν σήμερα βρεθεί τα ασφαλιστικά ταμεία, ως αποτέλεσμα της πολιτικής που άσκησαν όλες οι κυβερνήσεις εφαρμόζοντας τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ, από τις οποίες απορρέουν τα μνημόνια και όλοι οι πρόσφατοι αντεργατικοί - αντιλαϊκοί νόμοι, φέρνει κάθε εργατική - λαϊκή οικογένεια αντιμέτωπη με εκρηκτικά προβλήματα. Σε κίνδυνο βρίσκονται οι ψαλιδισμένες συντάξεις, από τις οποίες προσπαθούν σήμερα να επιβιώσουν ολόκληρες οικογένειες, άνεργα παιδιά και εγγόνια. Υπό αίρεση τίθενται όσες παροχές έχουν απομείνει όσον αφορά στην Υγεία και την Πρόνοια. Τη θηλιά γύρω από τα Ταμεία σφίγγουν οι οφειλές των μεγαλοεργοδοτών, η κρατική υποχρηματοδότηση, η λεηλασία και το «κούρεμα» των αποθεματικών τους, τα ποσοστά της ανεργίας που βρίσκονται σε πρωτοφανή ύψη, ειδικά στις γυναίκες και τη νεολαία, η επέκταση της ανασφάλιστης δουλειάς σε όλο και περισσότερους εργαζόμενους και εργαζόμενες.

 

Η επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα έχει στόχο την παραπέρα μέχρι και την πλήρη απαλλαγή των εργοδοτών από την υποχρέωση να πληρώνουν για την Κοινωνική Ασφάλιση. Επιδιώκεται η παράδοση της Ασφάλισης, της Υγείας, της Πρόνοιας στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων, η μετατροπή τους σε πεδίο για επενδύσεις, προκειμένου να ενισχυθεί η κερδοφορία των μονοπωλίων, ιδιαίτερα τώρα σε περίοδο κρίσης. Το μέτωπο για τη διεκδίκηση καθολικής, δημόσιας και δωρεάν Κοινωνικής Ασφάλισης αφορά ιδιαίτερα τις γυναίκες, συνταξιούχους, εργαζόμενες και άνεργες, καθώς η επίθεση κυβέρνησης - ΕΕ - μονοπωλίων έχει σοβαρές επιπτώσεις στις ίδιες και τις οικογένειές τους. Σε αυτό το πλαίσιο, οι δυνάμεις της ΟΓΕ δίνουν τη μάχη της διαφώτισης και της ενημέρωσης γύρω από το περιεχόμενο και τη σημασία της Κοινωνικής Ασφάλισης. Παίρνουν πρωτοβουλίες για να συζητήσουν με τις γυναίκες για όσα περιλαμβάνει και τις συνέπειες που συνεπάγεται η επίθεση σε αυτή.

 

Ενα μέρος των εργαζόμενων γυναικών έχει ήδη βρεθεί στο στόχαστρο των αντιασφαλιστικών ανατροπών, με την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης μέχρι τα 67 χρόνια, την κατάργηση της πενταετούς διαφοράς στα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης μεταξύ αντρών και γυναικών και την ισοπέδωση στο όνομα της ισότητας των φύλων κάθε ευνοϊκής διάταξης και ρύθμισης που ίσχυε για τις γυναίκες. Οσες εργαζόμενες και εργαζόμενοι καταφέρνουν να συνταξιοδοτηθούν υφίστανται αλλεπάλληλες μειώσεις στις συντάξεις τους, ενώ για όλο και περισσότερες γυναίκες η σύνταξη γίνεται άπιαστο όνειρο, με δεδομένη την αυξανόμενη ανεργία, τη μερική απασχόληση, την εκ περιτροπής εργασία αλλά και την ανασφάλιστη δουλειά, που αντιμετωπίζουν σε μεγαλύτερο βαθμό συγκριτικά με τους άντρες.

 

Ομως, η Κοινωνική Ασφάλιση δεν αφορά μόνο το δικαίωμα στη συνταξιοδότηση αλλά και μια σειρά θέματα υγείας και κοινωνικών προνοιακών παροχών. Πρώτα απ' όλα, η συμπλήρωση ορισμένων ημερών ασφάλισης κάθε έτος είναι προϋπόθεση για την ανανέωση των βιβλιαρίων υγείας και την παροχή ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης. Ανεργες, ανασφάλιστες, αυτοαπασχολούμενες και αγρότισσες που δεν μπορούν να πληρώσουν τις εισφορές στα Ταμεία τους, χάνουν την ασφαλιστική τους κάλυψη και για τον τομέα της Υγείας. Αναγκάζονται να ακριβοπληρώνουν γιατρούς, φάρμακα, εμβόλια, εξετάσεις, νοσηλεία, τοκετούς και σε περίπτωση που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στο κόστος να στερούνται κάθε παροχή Υγείας, οι ίδιες και τα παιδιά τους. Το χέρι στην τσέπη υποχρεώνονται να βάλουν και οι ασφαλισμένες, αφού αυξάνονται οι ανταποδοτικές πληρωμές ενώ η άσχημη κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων ανοίγει το δρόμο να επιβληθούν επιπλέον πληρωμές και πρόσθετες περικοπές στο δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Η κατάσταση αυτή είναι πολλαπλά επιβαρυντική για τις γυναίκες, λόγω της φυσιολογίας του οργανισμού τους, του αναπαραγωγικού τους ρόλου, των πρόσθετων και ιδιαίτερων αναγκών που αυτός συνεπάγεται για υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, προληπτικές εξετάσεις, προγεννητικό έλεγχο, μαιευτική περίθαλψη. Αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των γυναικών που στερούνται τη δυνατότητα για προληπτικές γυναικολογικές εξετάσεις, των εγκύων που αδυνατούν να πληρώσουν για τον προγεννητικό έλεγχο και τον τοκετό αν είναι ανασφάλιστες στο δημόσιο μαιευτήριο, πολύ δε περισσότερο αν είναι μετανάστριες που πληρώνουν διπλάσια ποσά. Πολλαπλασιάζονται οι μητέρες που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την παρακολούθηση του παιδιού τους από παιδίατρο, τον εμβολιασμό τους, οι γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες που δεν έχουν πρόσβαση σε δομές Ειδικής Αγωγής, σε υπηρεσίες ιατροπαιδαγωγικής και ψυχολογικής στήριξης. Οι συνθήκες αυτές αποδεικνύουν γιατί είναι επιτακτική ανάγκη τώρα να υλοποιηθεί το αίτημα για δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, με άμεση κατάργηση των εισφορών των ασφαλισμένων στον κλάδο Υγείας, που θα παρέχει υπηρεσίες ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης σε όλους και όλες, ανεξάρτητα από το αν έχουν ασφάλιση.

Η Κοινωνική Ασφάλιση συνδέεται, ακόμα, με τα μέτρα υγείας και ασφάλειας στην εργασία. Χωρίς ασφάλιση δεν υπάρχει κάλυψη στην περίπτωση εργατικού ατυχήματος ή επαγγελματικής ασθένειας. Επίσης, είναι προϋπόθεση για το επίδομα ανεργίας: Η ανασφάλιστη εργασία και οι ολιγόμηνες συμβάσεις στερούν από τις γυναίκες ακόμα και τη στοιχειώδη προστασία όταν βρεθούν άνεργες. Δεν δικαιούνται μια σειρά επιδόματα, όπως ανεργίας, ασθενείας και ατυχήματος, ενώ ιδιαίτερη σημασία για τις γυναίκες έχει το επίδομα και η άδεια μητρότητας. Ακόμα και παροχές όπως το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», που μετατράπηκε σε «Κατ' οίκον Φροντίδα Συνταξιούχων», ή χρηματικά βοηθήματα, όπως τα έξοδα νοσηλείας στο εξωτερικό, για κηδεία, χορηγούνται από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Η μετατροπή των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερικής, η επιβολή εκ περιτροπής εργασίας, η αντικατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων από ατομικές έχουν αρνητικές επιπτώσεις που δεν περιορίζονται στη μείωση στο μεροκάματο και κατ' επέκταση στο συντάξιμο μισθό των γυναικών. Η εξάπλωση των ατομικών συμβάσεων οδηγεί στην κατάργηση θετικών ρυθμίσεων και παροχών που περιέχονταν στις κλαδικές συμβάσεις, κατακτήσεων που μπορεί βέβαια να υπολείπονταν σε σχέση με τις σύγχρονες ανάγκες, αποτελούσαν όμως βοήθεια για τις εργαζόμενες. Τέτοια παραδείγματα είναι οι ρυθμίσεις για την ασφάλεια των εγκύων στην εργασία, η άδεια μητρότητας και θηλασμού, επιπλέον άδειες για τις μονογονεϊκές οικογένειες και για τους γονείς παιδιών με αναπηρία, επίδομα παιδικού σταθμού και παιδικές κατασκηνώσεις.

Με την παρέμβασή τους οι δυνάμεις της ΟΓΕ θέτουν στόχο να καταδικαστεί στη συνείδηση των γυναικών η προπαγάνδα της κυβέρνησης, που προσπαθεί να παρουσιάσει τις ίδιες τις ασφαλισμένες και τους ασφαλισμένους ως υπεύθυνους για την κατάσταση των Ταμείων. Με τις εξορμήσεις, τις συσκέψεις, τις κινητοποιήσεις που οργανώνουν συζητούν για τον πραγματικό χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, για να μάθουν ιδιαίτερα οι νέες γυναίκες, που περνούν χρόνια για να κολλήσουν τα πρώτα τους ένσημα, πως η Κοινωνική Ασφάλιση είναι κατάκτηση που απέσπασε το εργατικό κίνημα μέσα από σκληρούς και μακρόχρονους αγώνες, σε συνθήκες όπου επιδρούσαν και ασκούσαν πίεση οι κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων στις σοσιαλιστικές χώρες. Προβάλλουν τις κατακτήσεις αυτές: Την εξάλειψη της ανεργίας, την καθολική ασφάλιση και μάλιστα με την απαλλαγή των εργαζομένων από την καταβολή εισφορών, τη δωρεάν παροχή αναβαθμισμένων υπηρεσιών Υγείας, κοινωνικής φροντίδας και πρόνοιας σε όλους με ευθύνη του σοσιαλιστικού κράτους, το πυκνό δίκτυο δωρεάν υπηρεσιών και υποδομών, όπως παιδικοί σταθμοί, κατασκηνώσεις, παραθεριστικά κέντρα για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Τα παραδείγματα αυτά δείχνουν πως η σημερινή κατάσταση με την ισοπέδωση κάθε λαϊκής κατάκτησης δεν είναι μονόδρομος, πως οι σύγχρονες ανάγκες του λαού μπορούν να βρεθούν στο προσκήνιο και να ικανοποιηθούν όταν ο λαός πάρει το τιμόνι της εξουσίας στα χέρια του.

Η επίθεση της κυβέρνησης στα Ταμεία, στις συντάξεις, στην Υγεία και την Πρόνοια μπορεί να απαντηθεί μόνο με λαϊκή αντεπίθεση, με αγωνιστικό μέτωπο για τη διεκδίκηση καθολικής δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Η ενίσχυση αυτού του μετώπου πάλης χρειάζεται τη συμμετοχή και τη δράση των γυναικών της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, μέσα από τα Σωματεία και τα Συνδικάτα τους, τις οργανώσεις των συνταξιούχων, τις Λαϊκές Επιτροπές και τις Επιτροπές Ανέργων, τους Συλλόγους και τις Ομάδες της ΟΓΕ.