Οι κατασχέσεις...ευνοούν την πλουτοκρατία
Eurokinissi |
Ορισμένες όμως από τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις, δεν είναι απλά αντιδραστικές και αντιλαϊκές. Είναι μεθοδεύσεις που συνοδεύονται με μέτρα που ξεχειλίζουν από μίσος, για τους εργαζόμενους, τους αγρότες τα μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Το παράδειγμα με τη συζήτηση για την άρση των περιορισμών για πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, είναι από τα πλέον ενδεικτικά. Κάτω από το βάρος που προκάλεσε η ραγδαία μείωση των λαϊκών εισοδημάτων και της αδυναμίας των δανειοληπτών να συνεχίσουν να πληρώνουν τις δόσεις των δανείων τους στις τράπεζες, η πολιτεία αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει ένα από τα πλέον κλασικά μέτρα αποτροπής του μαζικού ξεσπιτώματος εκατοντάδων χιλιάδων εργατικών οικογενειών και με αυτή τη λογική δεν επιτρέπονται οι κατασχέσεις πρώτης κατοικίας. Λόγος γίνεται για αυστηρά αμυντικό μέτρο βραχυχρόνιου χαρακτήρα, το οποίο οι κυβερνώντες υιοθετούν όχι για να στηρίξουν όσους δεν είναι σε θέση να πληρώνουν τις τοκοχρεολυτικές τους δόσεις, αλλά για να προστατέψουν τη δική τους εξουσία, από το κίνημα της λαϊκής αντίδρασης που θα προκαλούσαν οι μαζικές κατασχέσεις πρώτης κατοικίας.
Βέβαια, τώρα, μία τριετία μετά την κυριολεκτική κατεδάφιση των λαϊκών εισοδημάτων, την επιβολή δεκάδων νέων φόρων και χαρατσιών, την ανατροπή του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος και την κατακρεούργηση των κρατικών δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, τόσο η κυβέρνηση όσο και οι δανειστές της στην τρόικα επιχειρούν να διευρύνουν τον κύκλο της λεηλασίας.
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο κινείται και η φιλολογία των τελευταίων βδομάδων, σύμφωνα με την οποία η άρση της απαγόρευσης των κατασχέσεων πρώτης κατοικίας θα οδηγήσει σε εκτόνωση της κρίσης που υπάρχει στις μεταβιβάσεις ακινήτων. Και είναι τόση η αθλιότητά τους που στο αμέσως επόμενο διάστημα θα αρχίσουν να εκτοξεύουν διάφορα ψεύτικα επιχειρήματα για το... θετικό του πράγματος. Το πόσο καλά θα είναι, δηλαδή, να επιτραπούν οι κατασχέσεις πρώτης κατοικίας...
- ... ευνοούν την πλουτοκρατία
Δε χρειάζεται πολλή σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι ομάδες της άρχουσας τάξης στη χώρα, οι τράπεζες και η πλουτοκρατία της ΕΕ, έχουν βάλει στο μάτι και ορέγονται να απλώσουν τα πλοκάμια τους στην κτηματομεσιτική αγορά. Να αποκτήσουν όσο γίνεται περισσότερα και όσο μπορούν φτηνότερα γη και ακίνητα, που στην πορεία μπορεί να τους αποδώσουν κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων. Αλλωστε, τα επίσημα στοιχεία που αναφέρονται σε αγορές γης και ακινήτων σε σημεία ειδικού ενδιαφέροντος της χώρας, από διάφορες πολυεθνικές, από τράπεζες, από άλλες μεγάλες εταιρείες, αλλά και από πολλούς ιδιώτες, επιβεβαιώνουν ότι ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σχέδιο που προσβλέπει σε... αναδιαρθρώσεις και στον τομέα της ιδιοκτησίας.
Η ύπαρξη μικρής ιδιοκτησίας που σημαίνει ιδιοκατοίκηση σε ποσοστά που αγγίζουν και ξεπερνούν ακόμα και το 80% των λαϊκών νοικοκυριών, προκαλεί εμπόδια -λένε οι τροϊκανοί από την πρώτη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στη χώρα- στην ανάπτυξη του τραπεζικού real estate, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την ανάπτυξη της αντίστοιχης αγοράς και τη δυνατότητα εισαγωγής μακροχρόνιων προγραμμάτων «αξιοποίησης» και άρα αποκομιδής κερδών, από την εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας. Ολα αυτά μπορούν να γίνουν ακόμα πιο εύκολα -και πιο φτηνά- αν επιτραπούν οι κατασχέσεις πρώτης κατοικίας, κατασχέσεις μέσω των οποίων οι ενδιαφερόμενοι θα μπορέσουν να γραπώσουν για ένα κομμάτι ψωμί την περιουσία εργαζομένων - θυμάτων της καπιταλιστικής κρίσης.
Και θα ήταν πολύ ευχαριστημένοι αν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά στην αρχή και ακόμα περισσότερα στο μέλλον, θα βρίσκονταν όχι απλά χωρίς δικό τους κεραμίδι, αλλά θα περιέρχονταν στη θέση να εκλιπαρούν τους τραπεζίτες να τους νοικιάσουν, έστω και το δικό τους σπίτι.
Η αθλιότητα με τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας, δεν πρέπει να επιτραπεί. Στο χέρι μας είναι να τις αποτρέψουμε.
Δεκαπέντε εκατομμύρια ευρώ θα μοιραστούν δήμοι της χώρας και η Περιφέρεια Πελοποννήσου, για να δημιουργήσουν φυτεμένα δώματα σε δημόσια κτίρια, στο πλαίσιο προγράμματος «Πράσινα Δώματα σε δημόσια Κτίρια», ανακοίνωσε χτες, το λεγόμενο υπουργείο Περιβάλλοντος. Με την «υποσημείωση» μάλιστα, από τον αναπληρωτή υπουργό Σ. Καλαφάτη, περί βασικής προτεραιότητας για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των πολιτών, με τη δημιουργία πρασίνου στις ταράτσες των σχολείων και των δημόσιων κτιρίων και περί εξοικονόμησης ενέργειας, αύξηση του πράσινου στους αστικούς χώρους και μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου...
Μόνο να «κουμπώνεται» μπορεί κανείς ακούγοντας τα παραπάνω σε συνδυασμό μάλιστα με την «πράσινη ανάπτυξη» που υποτάσσει τα δασικά οικοσυστήματα, το φυσικό πλούτο, και τη διαχείρισή του, στην οικονομία της αγοράς, παραδίδοντάς τα στην καταστροφική δράση του κεφαλαίου. Με τους νόμους, για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, όπου μειώνεται η νομοθετική προστασία και υποβαθμίζονται οι προστατευόμενες περιοχές, επιτρέποντας μια σειρά επεμβάσεων από μεγάλους ενεργειακούς, κατασκευαστικούς και ξενοδοχειακούς ομίλους...
Ακόμα μια «επένδυση» στο περιβάλλον για τα ιδιωτικά συμφέροντα, θα παραδοθεί μέσω δήμων με το... ευγενές πρόσχημα της βελτίωσης του μικροκλίματος της ευρύτερης περιοχής, στην οποία εντάσσεται το κτίριο της παρέμβασης.