ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟΥ «902» «ΑΠΑΝΤΟΥΝ» ΣΤΟΥΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
Ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει σήμερα να αναδημοσιεύει από το portal του «902.gr», δηλώσεις και σχόλια από εργαζόμενους, συνεργάτες και φίλους του «902». Με τις παρεμβάσεις τους, δίνουν πληρωμένη απάντηση στη βρώμικη επίθεση που εξαπέλυσαν στο ΚΚΕ και τον «902» διάφοροι κονδυλοφόροι στις αστικές εφημερίδες και οι οπορτουνιστές, με αφορμή την ανακοίνωση για την πώληση του σταθμού.
Ο ταξικός, αποκρουστικός, ευτελής και πληρωμένος ρόλος των πολιτικών υπαλλήλων και των επαγγελματιών κονδυλοφόρων της αστικής τάξης, του οπορτουνισμού και της σοσιαλδημοκρατίας, η μπόχα από το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που όλοι υπηρετούν, βγήκε για άλλη μια φορά στην επιφάνεια, με αφορμή την αναγκαία πώληση από το ΚΚΕ της «Ραδιοτηλεοπτικής ΑΕ», στην οποία ανήκει ο σταθμός «902» (ράδιο και τηλεόραση).
Το Κόμμα μας, το ΚΚΕ, με την καθαρή ανακοίνωση, είπε την αλήθεια και ενημέρωσε την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, όλο το λαό για την αναγκαία και ορθή απόφαση να προχωρήσει στην πώληση της εταιρείας, εξασφαλίζοντας έτσι τις υποχρεώσεις της έναντι των εργαζομένων και των ασφαλιστικών ταμείων.
Ναι. Συμφωνούμε με την απόφαση της ΚΕ, τη δική μας απόφαση, γιατί διασφαλίζει την αποτελεσματικότερη παρέμβαση του ΚΚΕ, σε πείσμα όλων των «φίλων» του λαού, που επιδιώκουν ένα ΚΚΕ ή συμβιβασμένο με το καπιταλιστικό σύστημα ή χρεοκοπημένο.
Ο «902», ο σταθμός του ΚΚΕ, πρόβαλε από το ξεκίνημά του τους αγώνες, τις αγωνίες, το δίκιο, την ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης, την επαναστατική ανατροπή και το ιστορικό ξεπέρασμα του καπιταλιστικού συστήματος, τη Στρατηγική του ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ και ο σταθμός του, ο «902», είναι καρφί στο μάτι του ταξικού αντίπαλου, των αστών, των επιχειρηματικών τους ομίλων, των οπορτουνιστών και της σοσιαλδημοκρατίας.
23 χρόνια ο «902 αριστερά στα FM» και 21 χρόνια η τηλεόραση του «902», με τη θυσία των εργαζομένων, των μελών του ΚΚΕ, οπαδών, φίλων ήταν η άλλη φωνή, η όαση στην έρημο των αστικών μέσων ενημέρωσης.
Ξημέρωμα στις απεργιακές φρουρές και στους καταπέλτες των πλοίων.
Στην κάθε κινητοποίηση που αποκάλυπτε το βάρβαρο πρόσωπο της αστικής τάξης, των καπιτα-ΛΗΣΤΩΝ και του συστήματός τους.
Στα εργασιακά κάτεργα, την ώρα που χιλιάδες εργάτες δολοφονούνται από το κεφάλαιο την ώρα της δουλειάς.
Στις ουρές και τα ράντζα των νοσοκομείων.
Εκεί που χτυπάει η καρδιά και φαίνεται το χαμόγελο αλλά και η αγωνία της νεολαίας για το ζοφερό παρόν και ζοφερότερο μέλλον που της επιφυλάσσει το απάνθρωπο και αιμοβόρο καπιταλιστικό σύστημα.
Στα αργά και σίγουρα βήματα των απομάχων της δουλειάς -άλλα όχι του αγώνα- συνταξιούχων.
Στα μπλόκα των φτωχομεσαίων αγροτών.
Στις συγκρούσεις με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της αστικής τάξης και τους κάθε λογής πράκτορές της.
Ακόμη και στην ηλεκτρονική αντιπαράθεση, όταν η αστική «δημοκρατία» τους, δρώντας, όπως κάθε φορά που θέλει, αποτελεσματικά για να εξυπηρετεί το κεφάλαιο και τη στρατηγική του, έκοψε το σήμα της κρατικής ΕΡΤ και θα μείνει ως παρακαταθήκη το «τρολάρισμα» του «902» κι η αναμετάδοση της φωνής των εργαζομένων της ΕΡΤ.
Εκεί, το συνεργείο και το μικρόφωνο του «902».
Εκεί, οι τεχνικοί και όλοι οι εργαζόμενοι του σταθμού.
Εκεί, η φωνή του ΚΚΕ.
Στη μάχη να βγει στον αέρα η άλλη Ελλάδα που αντιστέκεται, αγωνιά κι αισιοδοξεί για το φωτεινό μέλλον της εργατικής τάξης κι όλου του λαού, τη στρατηγική πρόταση του ΚΚΕ για την Εργατική Λαϊκή εξουσία, το Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό.
Αυτό είναι -και το ξέρουμε καλά- που δε συγχώρεσαν κι ούτε πρόκειται να συγχωρέσουν η αστική τάξη, οι λακέδες της και το σάπιο καπιταλιστικό της σύστημα, στο ΚΚΕ και τον ιδεολογικό πολιτικό οργανισμό του, τον «902».
Στις σάπιες αξίες τους, αντιπαραθέσαμε τις αξίες της εργατικής τάξης και του Κόμματός της, του ΚΚΕ.
Στην καθημερινή ένταση της εκμετάλλευσης, την προβολή των απεργιακών φρουρών, των εργατικών γενικών συνελεύσεων, των Λαϊκών Επιτροπών.
Στα ΜΑΤ, προβάλαμε τους αγώνες του οργανωμένου, ταξικά προσανατολισμένου εργατικού κινήματος, τις αλυσίδες και τα στήθη τους απέναντι στα γκλοπ και τα δακρυγόνα, απέναντι στην ταξική εκμετάλλευση.
Προβάλαμε το ερασιτεχνικό θέατρο και μουσικά συγκροτήματα, τον προοδευτικό λαϊκό πολιτισμό, σε αντιπαράθεση με τις σαπουνόπερες και καθετί σάπιο και ψεύτικο που τα αστικά ΜΜΕ είχαν στα «fast foods» προγράμματά τους.
Στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους τους, αποκαλύψαμε τους στόχους και τις αιτίες.
Γι' αυτό ανησυχούν και νομίζουν ότι βρήκαν την ευκαιρία να εντείνουν την επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ.
Δεν σας φοβόμαστε, όσα και να λένε η εφημερίδα τα ΝΕΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στην απόφασή μας για τον «902». Σας ξέρει ο λαός, το ρόλο σας και το στόχο, ιδιαίτερα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που με παρόμοιες μεθόδους, όπως σήμερα, βάλθηκαν να διαλύσουν το ΚΚΕ πριν 23 χρόνια. Είμαστε αποφασισμένοι να σας παλέψουμε και να σας νικήσουμε. Το δίκιο είναι ταξικό, όπως και το εκμεταλλευτικό σας σύστημα.
Η επιλογή μας να σας αντιπαλέψουμε είναι συνειδητή.
Δεν μας αγγίζει το υποκριτικό σας ενδιαφέρον που σταματάει στις πύλες των εργοστασίων, των πολυεθνικών καταστημάτων, των μεγάλων ξενοδοχείων, στις μπουκαπόρτες και τους καταπέλτες των πλοίων, εκεί που η ζωή και ο ίδρωτας της εργατικής τάξης γίνονται θυσία στο βωμό της κερδοφορίας σας.
Ναι, το ΚΚΕ έχει ήδη βρει τρόπους για την αποκάλυψή σας και τη συνεχή ενημέρωση της εργατικής τάξης κι όλου του λαού. Τις πρόσκαιρες δυσκολίες τις ξεπερνάμε. Εχουμε άλλωστε μεγάλη πείρα.
Είμαστε ήδη νικητές. Τον «902» δεν σας τον χαρίζουμε.
Οσοι ακόμη δεν το συνειδητοποιούν, θα το καταλάβουν στο μέλλον.
Γραμματέας της ΚΟΒ «902» του ΚΚΕ
Αλλά ας τα δούμε πιο αναλυτικά.
Το επιχείρημα ότι «το ΚΚΕ τα ίδια κάνει» είναι τουλάχιστον υποκριτικό. Ολοι ξέρουν ότι το ΚΚΕ δε στήριξε τα μνημόνια, τα μέτρα για τη δήθεν σωτηρία των εργαζομένων η οποία περνά μέσα από το τσάκισμα των δικαιωμάτων τους. Το ΚΚΕ δεν κάνει τα ίδια έτσι κι αλλιώς και επιπλέον δεν τα κάνει κατ' επιλογήν. Προχώρησε σε αυτή την απόφαση, ακριβώς γιατί αναγκάστηκε, γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, γιατί δεν είχε εισοδήματα να στηρίξει το ραδιοτηλεοπτικό του σταθμό και είχε το θάρρος να το δηλώσει εξαρχής, αλλά και να το παλέψει τα τέσσερα χρόνια της κρίσης αναζητώντας μία εναλλακτική λύση. Δεν έκρυψε ποτέ ότι δεν έχει καράβια, επιχειρήσεις, κατασκευαστικές εταιρείες που θα το βοηθούσαν να αντισταθμίσει το οικονομικό βάρος που σήμαινε η λειτουργία των δύο σταθμών.
Το επιχείρημα ότι «χάνεται μία συχνότητα της αριστεράς», αποτελεί επίσης υποκρισία στο βαθμό που αυτοί που το λένε, τρέχουν ως «αριστεροί» να συνδιαλλαγούν με τον ΣΕΒ και τους βιομηχάνους, αναζητούν τρόπους συνύπαρξης εργαζομένων και μονοπωλίων, καλλιεργώντας μάλιστα την αυταπάτη ότι «όλοι μπορούν να περνούν καλά» και αποκρύπτοντας ότι τη μερίδα του λέοντος σε αυτή τη σχέση έχουν πάντα τα μονοπώλια. Ο σταθμός του «902» ήταν πάντα του ΚΚΕ και λειτουργούσε μέσα από τη συνεχή χρηματοδότηση του ΚΚΕ, την ακούραστη δουλειά των εργαζομένων, την αυταπάρνηση των μελών, των οπαδών και τη στήριξη του λαού και των εργαζομένων, που για αυτό είχαν και την πρώτη θέση στο πρόγραμμα του σταθμού.
Το επιχείρημα ότι με την πώληση το ΚΚΕ αποδεικνύεται ότι είναι συστημική δύναμη είναι αβάσιμο, όταν είναι γνωστό πως συστημική δύναμη είναι εκείνοι που πίνουν νερό στο όνομα της Ευρωπαϊκής Ενωσης των μονοπωλίων, που αγωνιούν για τη Ζώνη του ευρώ, που ανησυχούν μήπως δε στηριχθεί και δεν αποκαλυφθεί σε όλο της το μεγαλείο η «υγιής επιχειρηματικότητα», που τρέμουν μήπως δεν αποδώσει σωστά η «συμπληρωματική λειτουργία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα», προς όφελος φυσικά του τελευταίου.
Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να αγωνίζεται για τα δικαιώματα των εργαζομένων, ΟΛΩΝ των εργαζομένων, θα πρωτοστατεί στην επίλυση των προβλημάτων της εργατικής τάξης, θα συνεχίσει να προβάλλει τους αγώνες του λαού και τα αίσχη του καπιταλιστικού συστήματος, με τον «Ριζοσπάστη» και το πόρταλ «902.gr», την προφορική προπαγάνδα, μέχρι η εργατική τάξη να γίνει η κυρίαρχη δύναμη της κοινωνίας και να πάρει την εξουσία.
Δημοσιογράφος του «902»
Για τους αστούς και τους παντός είδους οπορτουνιστές, δεν υπάρχει γεγονός από χαρές ως λύπες ακόμα και μια δυσάρεστη στιγμή για το εργατικό και λαϊκό κίνημα, όπως η παύση της λειτουργίας του τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού «902» και η πώλησή τους, που δεν μπορεί να μην αξιοποιηθεί για να επιτεθούν από κοινού πάντα με τον ίδιο σκοπό.
Την απαξίωση των κομμουνιστών, της κοσμοθεωρίας τους και του ηρωικού Κόμματός μας, του ΚΚΕ. Βρήκαν ευκαιρία με τη δυσάρεστη, αλλά απαραίτητη, πώληση του «902». Χρησιμοποιούν μεθόδους ξένες σε κάθε τίμιο αγωνιστή, χτυπώντας δήθεν φιλικά στην πλάτη, την ίδια ώρα που κατασυκοφαντούν το σταθμό και το Κόμμα μας.
Μην χύνετε δάκρυα για μας, κύριοι. Ξέρουμε. Σας πονά το γεγονός ότι δεν βρήκατε έναν να παίξει το ρόλο του ανανήψαντος, για να βοηθήσει σε αυτό που έναν αιώνα τώρα δεν έχετε καταφέρει. Να διαλύσετε το ΚΚΕ.
Σας πονά που οι δημοσιογράφοι και οι τεχνικοί του «902», άλλοι αντιμετωπίζοντας εξώσεις και άλλοι τις απειλές των εισπρακτικών, δίνανε τη μάχη του ρεπορτάζ και της ενημέρωσης με το χαμόγελο. Τόσο που να αναρωτιούνται ακόμα οι συνάδελφοί τους αν είναι ευκατάστατοι ή αναίσθητοι. Ούτε ευκατάστατοι είμαστε, ούτε αναίσθητοι. Είμαστε ΚΚΕδες με ακλόνητη πίστη στα ιδανικά και την πολιτική του Κόμματός μας, του τιμημένου ΚΚΕ. Με ακλόνητη πίστη στην εργατική τάξη που θα βαδίσει αργά ή γρήγορα το δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Δε θέλουμε δάκρυα, ούτε από τους ταξικούς μας εχθρούς που από το βήμα του «902», για 20 χρόνια αποκαλύπταμε και πολεμούσαμε, ούτε από εκείνους της προαλειφόμενης κυβερνώσας αριστεράς. Είμαστε περήφανοι για το κάθε ευρώ που μέλη και φίλοι του Κόμματος έδιναν στις οικονομικές εξορμήσεις και έφτανε στον «902». Είμαστε περήφανοι που η Κεντρική Επιτροπή πήρε, εν γνώσει των επιθέσεων που θα δεχόταν το Κόμμα λόγω της πώλησης, την απόφαση να προχωρήσει σε αυτήν ώστε να φανεί συνεπής απέναντι στις υποχρεώσεις της έναντι των εργαζομένων και των ασφαλιστικών ταμείων.
Δυσκολεύονται οι αστοί και οπορτουνιστές, που ξαφνικά θυμήθηκαν τα εργασιακά δικαιώματα που από κοινού έχουν βάλει πλάτη να ξεχαρβαλωθούν, να κατανοήσουν γιατί στηρίζουμε την απόφαση του Κόμματος. Δυσκολεύονται τώρα, όπως δυσκολεύονταν και τότε, να κατανοήσουν τους παππούδες και τους πατεράδες μας, που αρνούνταν να υπογράψουν τις δηλώσεις μετανοίας, ενώ «με μια υπογραφή θα κέρδιζαν την ελευθερία τους». Πάντα τους δυσκόλευε να κατανοήσουν το ήθος και την κουλτούρα των κομμουνιστών και των τίμιων αγωνιστών, γιατί η δική τους ζωή ήταν γεμάτη τυχοδιωκτισμό και καιροσκοπισμό.
Με λύσσα που κληρονόμησε από το ΠΑΣΟΚ και την εφημερίδα του, η «Αυγιανή» -γιατί μόνο αυτός ο τίτλος της ταιριάζει καθώς καμία σχέση δεν έχει με τον διαχρονικό κόκκινο Τύπο παρά μόνο με τον άλλο, τον ψοφοδεή κίτρινο- επιτίθεται στο σταθμό και στο Κόμμα.
Συμπόνια από εκείνους που στην εφημερίδα τους παρελαύνουν κείμενα για την εθνική και υγιή επιχειρηματικότητα των Λάτσηδων και άλλων ευεργετών, δε θέλουμε. Φιλικά χτυπήματα στην πλάτη από εκείνους που δέχονται τα συγχαρητήρια του ΣΕΒ, δεν έχουμε ανάγκη.
Εμείς από τον «902» φεύγουμε με ψηλά το κεφάλι, γνωρίζοντας ότι όσες κι αν ήταν οι δυσκολίες βάλαμε το λιθαράκι μας στην υπόθεση της Εργατικής Τάξης, γιατί ο σταθμός όπως και το Κόμμα μας δεν έλειψαν ΠΟΤΕ και από ΚΑΝΕΝΑΝ εργατικό αγώνα.
Στη Χαλυβουργία, στα λιμάνια, στα εργοστάσια, δίπλα στους κολασμένους αυτού του κόσμου, στο πλευρό των μεταναστών εργατών γης στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας -όταν άλλοι έβλεπαν μεμονωμένα γεγονότα- δίπλα και στους Αιγύπτιους αλιεργάτες της Μηχανιώνας. Στο πλευρό των εργαζομένων της «Sex Form», αλλά και στις εργαζόμενες του Λαναρά, αποκαλύπτοντας τον άθλιο ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που και τότε είχε πάρει μέρος στο πλευρό της υγιούς επιχειρηματικότητας σπέρνοντας αυταπάτες στους εργαζόμενους.
Οσα έζησε ο κάθε σύντροφος που κλήθηκε να βοηθήσει ακόμη και για μικρό χρονικό διάστημα τη δουλειά του «902», οι κύριοι της συριζαίικης φυλλάδας με το ιστορικό όνομα, που σκέφτηκαν τους ευφάνταστους τίτλους «902 δεξιά στα fm» και «βρώμικο 2013» (sic), θέλουν 2 και 3 ζωές για να τα ζήσουν. Προς το παρόν ας ασχοληθούν με την ερωτική ζωή του κυβερνητικού εκπροσώπου και με το πόσες μπύρες αρέσκεται να καταναλώνει ο κ. Ψαριανός, γιατί με τέτοια καταπιάνεται η εφημερίδα τους.
Γι' αυτό ο «902» με τη διακοπή της λειτουργίας του, θα μπει στο κάδρο του επαναστατικού Τύπου και θα έχει για πάντα μια θέση εκεί, σε αντίθεση με την «Αυγιανή» τους, που έχει ήδη συναντήσει τον πάτο του βαρελιού και προχωρά για ακόμη χαμηλότερα.
Καθήκον όλων μας, μελών και φίλων του Κόμματος, να μην αφήσουμε την αρνητική εξέλιξη του κλεισίματος του τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού «902», να μας απογοητεύσει. Αντίθετα, να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο τη διάδοση του «Ριζοσπάστη» και την ακόμα μεγαλύτερη αποδοχή της ιστοσελίδας του «902», που ήδη σημειώνει ιδιαίτερες επιτυχίες, ώστε να καλυφθεί το κενό που αφήνουν τηλεόραση και ραδιόφωνο. Είμαστε πάντα εδώ και συνεχίζουμε.
Δημοσιογράφος του «902»
 |
Πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ
 |
Είναι τιμή μου που συνεργάστηκα για ένα χρόνο με την τηλεόραση του «902», καθώς είχα την ευθύνη σύνταξης - παρουσίασης της εβδομαδιαίας εκπομπής «Θέατρο για παιδιά». Μέσα στον «902» μαθήτευσα στην ανθρωπιά, στη συναδελφικότητα/συντροφικότητα, στην επιστημονική/τεχνική γνώση, στην ηρεμία και τον πολιτισμό του περιβάλλοντος και των ανθρώπων του, που κυριαρχούσαν στη Δ/νση, στα στούντιο, στα γραφεία, στους διαδρόμους, παντού. Δέχτηκα το σεβασμό, την αγάπη, τη δοτικότητα, την εξυπηρέτηση όλων των εργαζόμενων στο σταθμό και την απλότητα, καταδεκτικότητα και συντροφικότητα της Δ/νσης, της σκηνοθέτριας, των τεχνικών. Αυτές οι διαπιστώσεις μου ήταν πανθομολογούμενες από όλους τους φιλοξενούμενους της εκπομπής: επαγγελματίες σκηνοθέτες, σκηνογράφους, δραματουργούς και ηθοποιούς, που ασφαλώς οι περισσότεροι δεν ήταν κομμουνιστές, με αποτέλεσμα ν' ανεβαίνει το κύρος του Κόμματος στην κοινωνία.
Ο τηλεοπτικός «902» και ο ραδιοφωνικός «902 Αριστερά στα FM» ήταν σχολεία, κοινωνικός πολιτικός στίβος, βήματα αντικειμενικής ενημέρωσης με ταξικό επαναστατικό πρόσημο, χώροι υποδειγματικής δημοσιογραφικής δεοντολογίας και αγωνιστικότητας προς όφελος των εργαζομένων.
Κρίμα που έκλεισαν, που σίγησαν, που σταμάτησαν να είναι το στήριγμα της εργατικής τάξης.
Πιστεύω ότι το ΚΚΕ πρέπει να στήσει πάλι εκ των ενόντων, με μέλη και φίλους του, νέους σταθμούς, με μηδαμινό έως ανύπαρκτο κόστος, με το πάθος των παλιών ερασιτεχνών «πειρατών» των ραδιοσυχνοτήτων... Ο αγώνας για την ενημέρωση και τον προβληματισμό των εργαζόμενων με στόχο τη λαϊκή εξουσία, πρέπει να συνεχιστεί και από το μετερίζι αυτό.
Είμαι μαζί σας για οποιαδήποτε νέα προσπάθεια στο χώρο.
Διδάκτορας Παιδαγωγικής, κριτικός/μελετητής του Θεάτρου για παιδιά - συγγραφέας
Θα συνεχίσουμε να δίνουμε καθημερινά τη μάχη της ενημέρωσης όπως και πριν, στα λιμάνια, στα εργοστάσια, στα γιαπιά, στα σχολεία μαζί με τον κόσμο που υποφέρει από τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Οσο μελάνι και να χύσουν τα παπαγαλάκια της άρχουσας τάξης, όση χολή και να βγάλουν τα πολιτικά κόμματα της αστικής τάξης, το ΚΚΕ θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της οργάνωσης του λαού, της εργατικής τάξης για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Με όσα μέσα διαθέτει, με όσα νέα μέσα αποφασίσει να δημιουργήσει. Ας μη «στεναχωριούνται», λοιπόν.
Η επίθεση στο ΚΚΕ για την απόφασή του να πουλήσει το «902», με την οποία συμφωνεί κάθε ειλικρινής και τίμιος εργάτης, αγρότης, νέος, άνεργος, γυναίκα και πολύ περισσότερο εμείς ως εργαζόμενοι του «902», δεν είναι επίθεση μόνο στο Κόμμα και τη φωνή του τον «902», είναι επίθεση συνολικά στην εργατική τάξη. Τα μέσα ενημέρωσης του Κόμματος, «Ριζοσπάστης», «902» ραδιόφωνο και τηλεόραση, portal «902», δε δημιουργήθηκαν για να είναι κερδοφόρες επιχειρήσεις, αλλά για να λένε την αλήθεια στο λαό. Για ν' αποκαλύπτουν την καπιταλιστική εκμετάλλευση και ότι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης προς όφελος του λαού. Τα μέσα του Κόμματος, που με μεράκι και πίστη υπηρετήσαν και υπηρετούν οι εργαζόμενοι σε αυτά, στόχο έχουν να προβάλουν την ανάγκη -το λαϊκό μονόδρομο- της οργάνωσης της πάλης της εργατικής τάξης, της λαϊκής συμμαχίας, για να κατακτήσει τη δική της εξουσία, το Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό.
Τα ΜΜΕ που έχουν στα χέρια τους οι κεφαλαιοκράτες κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Προσπαθούν να καλλιεργήσουν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία και να προβάλουν την αντιλαϊκή πολιτική ως μονόδρομο. Η δήθεν αντικειμενικότητα που προβάλλουν δεν είναι τίποτα άλλο από τρομοκρατία για να επιβάλουν τα συμφέροντά τους.
Ο «902» και ο Κομματικός Τύπος, με γνώμονα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, ήταν και είναι πάντα μπροστάρης στην ενημέρωση του εργάτη, του μαθητή, του συνταξιούχου, της γυναίκας, του αυτοαπασχολούμενου. Και έτσι θα συνεχίσουν να είναι, όση επίθεση κι αν δεχτούν.
Δημοσιογράφος του «902»
Πάντα οι θέσεις και οι πράξεις του Κόμματός μας ήταν καθαρές όπως και τώρα που για να μας πληρώσει, πούλησε αυτό που τόσα χρόνια κρατήσαμε με κόπους και θυσίες όλοι οι εργαζόμενοι και γι' αυτό ανήκει και σε εμάς.
Επιτέλους ας σταματήσει αυτό το αστείο για το σταθμό της «αριστεράς» γιατί όσο μπορώ να ξέρω δεν ήρθε κανένας από την ΙΣΚΡΑ (πανάθεμά σας όνομα που βάλατε) να αναλάβει τα χρέη του «902» και να κάνει πρόταση. Γιατί στα λόγια χτίζουμε ανώγια και κατώγια αλλά ποιος θα πλήρωνε από την «αριστερά» το μάρμαρο δε μας λέει κανείς. Αλλωστε τι θα γινόταν; Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή θα είχε την αρχισυνταξία το ΚΚΕ, Τρίτη - Πέμπτη - Σάββατο ο ΣΥΡΙΖΑ και θα δίναμε την Κυριακή στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Λίγη σοβαρότητα δε βλάπτει..!
Εμείς εδώ ξέραμε ότι μαχόμασταν τόσα χρόνια σε προκεχωρημένο χαράκωμα της ταξικής πάλης (μην ξινίζετε τα μούτρα σας στη λέξη), γι' αυτό και πιο πολύ από εμάς δε στεναχωριέται κανείς, ακόμα και αν καταλαβαίνουμε και συμφωνούμε με την ανάγκη αυτής της απόφασης του ΚΚΕ. Αύριο από άλλη θέση ως εργαζόμενοι αλλού ή ως άνεργοι θα έχουμε ανάγκη το ΚΚΕ, θα τον είχαμε ανάγκη τον «902». Αλλά όπως ήταν: Ταξικός και καθαρός και όχι «ροζ»!
Οσο για την πιάτσα κύριε Παπαδημούλη την ξέρετε εσείς και ο κύριος Καρτερός καλύτερα από εμάς απ' ό,τι φαίνεται γιατί και ομοτράπεζοι σας είναι και με τα καλύτερα λόγια μιλάνε για σας. Εμείς τόσα χρόνια είμαστε στους δρόμους, στα εργοστάσια, στα σχολεία. «Πιάτσες» που μάλλον αλλεργία σας προκαλούν γιατί δε σας είδαμε και πότε! Οπότε κόψτε την πλάκα!!!
Υ.Γ. Το αν και πόσα πρόσφερε ο καθένας μας στο Κόμμα και πόσα παίρνει, αφορά εμάς και κανένας δε μας υποχρέωσε! Δηλαδή κύριοι της ΕΣΗΕΑ, τσολιά στην τσέπη μας -για να μην πω και πουθενά αλλού- δε σας βάλαμε!
Τεχνικός, εργαζόμενος στον «902»
Πρωτίστως δεν ανήκει στους «ηθικούς» μετρ της αποχαύνωσης του προεδρείου της ΕΣΗΕΑ. Δεν ανήκει ούτε στην «Αυγή» και τους εξπέρ στην ανάσχεση της ριζοσπαστικοποίησης του λαϊκού κινήματος δημοσιογράφους της. Ούτε επίσης στον αριστερό Παπαδημούλη και τον αριστερόφρονα Λαφαζάνη για να τους απολογηθούμε. Δεν ανήκει, δηλαδή, σε κανέναν από τους αποστάτες της ταξικής πάλης και θιασώτες της ταξικής συναδέλφωσης. Ούτε και σε εκείνους που προς το παρόν μπορούν ύπουλα να αλλοτριώνουν την ακαλλιέργητη ακόμη ταξική συνείδηση των εργαζομένων.
Για όλους τους παραπάνω, ο «902» ανήκει -δυστυχώς γι' αυτούς- στο ΚΚΕ, τα χιλιάδες μέλη του και τους μυριάδες οπαδούς του. Ανήκει στους αδάμαστους της ταξικής πάλης και τους ορκισμένους εχθρούς της «κοινωνικής συνοχής». Στους ασυμβίβαστους των μπουντρουμιών της 4ης Αυγούστου. Στους μαχητές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και της Εθνικής Αντίστασης. Στους ανίκητους πολεμιστές του ΔΣΕ στην κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Στους αλύγιστους της Μακρονήσου και των υπόλοιπων κολαστηρίων της αστικής δικτατορίας. Σε όλους όσοι συντρόφευσαν αγόγγυστα το ΚΚΕ στην αιματοβαμμένη αταλάντευτη πορεία του.
Το ΚΚΕ λογοδοτεί μόνο σε αυτούς, στην εργατική τάξη, δηλαδή στον κύριο αιμοδότη και συνοδοιπόρο του στην εκατοντάχρονη Ιστορία του. Στην εργατική τάξη που δεν έχει εκπληρώσει ακόμα τον ιστορικό της ρόλο και με το συνειδητό πρωτοπόρο τμήμα της τάξης, το ΚΚΕ, να προσπεράσει δεξιούς και αριστερούς, μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, να υψώσει το ταξικό της μένος ίσαμε το Γράμμο και το Βίτσι και να γράψει στη σημαία της «ο καθένας σύμφωνα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».
Εμπρός λαέ, χίλια χρόνια ΚΚΕ!
Τεχνικός, Εργαζόμενος στον «902»
13 -8 -2013 ΝΕΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Πολέμησαν τον «902 , πολεμούν το ΚΚΕ!
Οσοι θέλουν να πολεμήσουν το ΚΚΕ ας έχουν το θάρρος και την τόλμη να το πράξουν στα ίσια και όχι κρυμμένοι με φτηνά επιχειρήματα. Ας αφήσουν τις πονηριές, ο στόχος ήταν και είναι ένας: Να δεχτεί πολλαπλό πλήγμα το ΚΚΕ από ορκισμένους εχθρούς και κείνους που καμώνονται τους «φίλους». Ολα τα υπόλοιπα είναι για το δήθεν.
Ε, πάει πολύ κάποιοι που υπερασπίζονται - και στον ύπνο τους ακόμα - τη βαρβαρότητα των αντιλαϊκών μέτρων να λένε ότι «το ΚΚΕ τα ίδια κάνει», όπως δηλαδή και οι καπιταλιστές.
Τι θέλουν να πουν οι ποιητές; Μα πως το πρόβλημά τους είναι το ΚΚΕ που πρέπει να το «βουλώσει» και να αφήσει ήσυχους τους καπιταλιστές, την κυβέρνηση και το υπό διαμόρφωση πολιτικό τους σκηνικό να φορτώσει την κρίση στο λαό!
Αλλωστε, δεν είναι και τόσο αφελείς - όσο τουλάχιστον παριστάνουν - για να μην ξέρουν ότι ο «902» δεν φτιάχτηκε από το ΚΚΕ για να βγάλει κέρδος το ΚΚΕ, άρα δεν ήταν μια καπιταλιστική επιχείρηση με στόχο το κέρδος, αλλά, αντίθετα, ένας μηχανισμός διακίνησης των πολιτικών θέσεων του ΚΚΕ, το οποίο πάνω από δύο δεκαετίες μάτωσε για να είναι ζωντανός και ισχυρός ο «902». Απλά πράγματα και για κακόβουλους.
Αυτά για τους εχθρούς. Πάμε μια βόλτα και σε αυτούς που παριστάνουν τους «φίλους».
«902... δεξιά στα FM» έγραψε η «Αυγή» του ΣΥΡΙΖΑ και πρόσθεσε πως «το ΚΚΕ επικαλείται οικονομικά προβλήματα, δεν συζήτησε όμως το ενδεχόμενο να διατεθεί η συχνότητα σε όλη την αριστερά». Μάλιστα, το μέλος της Συντακτικής Επιτροπής της «Αυγής» Γιώργος Κυρίτσης ανακάλυψε ότι ο «902» είναι «κοινωνική περιουσία της Αριστεράς», για να καταλήξει ότι «το ΚΚΕ αναδεικνύεται σε εμφανή συστημικό κρίκο». Επίσης, σε άθλιο - ανυπόγραφο - σχόλιο της «Αυγής» υπό τον τίτλο «Βρόμικο 2013» ο - κρυμμένος στη γούρνα της χυδαιότητας - συντάκτης γράφει ότι «πέρα από το τίμημα της πώλησης, μπορεί να υπάρχουν και άλλα ανομολόγητα συμβόλαια. Το βρόμικο 2013;».
Ο «902» ήταν ιδιοκτησία του ΚΚΕ, του ανήκε πολιτικά και οικονομικά, τα υπόλοιπα είναι φτηνά έως γελοία επιχειρήματα για να χτυπηθεί το ΚΚΕ.
Καλό θα ήταν όσοι είναι γονατιστοί μπρος στην αστική τάξη, στον ΣΕΒ και μυρίζουν την ποδαρίλα τους, να μείνουν εκεί, διότι αν σηκωθούν μάλλον θα ζαλιστούν από τον καθαρό αέρα της ταξικής πάλης. Αυτής της πάλης που διεξάγεται για να αλλάξει κοινωνική τάξη στην εξουσία και όχι για να αλλάξει κόμμα στη διακυβέρνηση διαλαλώντας την «υγιή καπιταλιστική επιχειρηματικότητα», τις συμπράξεις με τους βιομηχάνους και τους Αμερικάνους.
Οσο για το βρώμικο σχόλιο για «βρόμικο 2013» επίσης της «Αυγής», ο συντάκτης - ναι, αυτός που κρύβεται στη γούρνα της χυδαιότητας και υπονοεί ανήθικα ανταλλάγματα για το ΚΚΕ και τα μέλη του - καλά θα κάνει να ψάξει αλλού, στο κόμμα του.
Εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, πέρα από τον αντικομμουνισμό, είναι πως το ΚΚΕ και στις δύσκολες στιγμές της κρίσης στήριξε τον «902», πάλεψε να μείνει ζωντανός. Παρά τις σοβαρές προσπάθειες, αυτό δεν στάθηκε δυνατό. Οι πάντες γνώριζαν για τα οικονομικά προβλήματα αφού επίσημα είχε ενημερώσει το ΚΚΕ. Οι επιλογές ήταν δύο: Η να κλείσει ή να πουληθεί για να εξασφαλιστούν εργαζόμενοι και ασφαλιστικά ταμεία. Το έλλειμμα του «902» στη διακίνηση των θέσεων του ΚΚΕ θα το καλύψουμε με επιμονή, με τον «Ριζοσπάστη» μας, το portal, την καθημερινή ενημέρωση στους τόπους δουλειάς και κατοικίας.
Δημοσιογράφος του «902»
Τις τελευταίες μέρες έμελλε να το ζήσουμε και αυτό. Εχει πέσει πολύ κλάμα για το κλείσιμο του σταθμού της αριστεράς και το κενό που αφήνει πίσω του. Από ποιους; Και γιατί τόσος πόνος;
Πριν πάμε σε αυτά τα ερωτήματα νιώθω την ανάγκη να πω εγώ πρώτα πώς αισθάνομαι.
Το 1989, ήμουνα μόλις 10 χρονών σε ένα σπίτι απόλυτα πολιτικοποιημένο. Θυμάμαι σαν χτες τότε τα πρώτα ξεπετάγματα της «ελεύθερης» ραδιοφωνίας και κατ' επέκταση και τα πρώτα βήματα του «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM». Η βελόνα από τότε και μέχρι και σήμερα στο ραδιόφωνο του σαλονιού μας στο πατρικό μου δεν έχει φύγει από εκεί, παρά μόνο για να ξανά συντονιστεί πάλι στην ίδια συχνότητα όποτε χρειαζότανε, μιας και «τσούλαγε» λιγάκι. Μέσα από αυτό έζησα όλα τα γεγονότα που σημαδεύανε την εποχή αυτή, μιας και όντας 10 χρονών δε διάβαζα εφημερίδες. Αργότερα, το 1991, και μέσα από δύσκολες συνθήκες για το Κόμμα, θυμάμαι ακόμα και τώρα τη μέρα που μας είπε ο πατέρας μου ότι ξεκίνησε η τηλεόραση του ΚΚΕ και μαζευτήκαμε όλοι για να δούμε την έναρξη. Ο «902», από τότε και μέχρι τώρα, πάντα ήτανε στη Θέση 7 του τηλεκοντρόλ σε οποιαδήποτε τηλεόραση είχαμε.
Τον Οκτώβρη του 1994, μόλις 15 χρονών, ένα απόγευμα που άνοιξαν οι ουρανοί ήμουνα σπίτι και άκουγα ραδιόφωνο. Ξαφνικά σταμάτησε. Μέτα από λίγο τα δυσάρεστα έγιναν αμέσως γνωστά. Ο «Περισσός» βούλιαξε στη λάσπη, μαζί και όλος ο «902». Από τις πρώτες ώρες ήρθα για να βοηθήσω, όπως και χιλιάδες μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Μπήκα και στο χώρο του σταθμού και είδα ανθρώπους βουτηγμένους στις λάσπες να προσπαθούν να σώσουν ό,τι μπορούν με πείσμα και αυταπάρνηση. Η καταστροφή ολοκληρωτική, ακόμα και οι τοίχοι είχαν παρασυρθεί από το χείμαρρο. Ομως, μετά από λίγο το ραδιόφωνο ξανά στον αέρα. Αργότερα και η τηλεόραση με ένα λογότυπο του σταθμού και το ραδιόφωνο από κάτω.
Το 1998, τελειώνοντας το Λύκειο και παίρνοντας την πρώτη ειδικότητα σαν ηλεκτρονικός, ήρθα να βοηθήσω στον «902». Από το 1998 σε καθημερινή βάση. Από εδώ έφυγα και πήγα φαντάρος. Ακόμα και στις άδειες μου από το στρατό ερχόμουνα και έκανα «μεροκάματα» στο σταθμό. Την επόμενη που απολύθηκα από φαντάρος, τον Απρίλη του 2001, προσκλήθηκα κανονικά στο σταθμό. Από το σταθμό βγήκα γαμπρός, όπως και για να πάω και στις δυο γέννες των παιδιών μου.
Από εδώ θα φύγω με ψηλά το κεφάλι και υπερήφανος, γιατί υπηρέτησα με όλες τις δυνάμεις μου το ΚΚΕ και το σταθμό του. Εμαθα πολλά και πήρα πολλά εφόδια για την υπόλοιπη ζωή μου. Γνώρισα πολλούς αξιόλογους συναδέλφους, που κανένας δεν αρνήθηκε να μου μεταφέρει τη δικιά του εμπειρία και γνώση. Πέρασαν αρκετοί συνάδελφοι, επαγγελματίες στο χώρο της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, που μπορεί ο καθένας από αυτούς να είχε διαφορετικές αφετηρίες, αλλά τίμησαν και με το παραπάνω το μεροκάματο που έβγαλαν από το σταθμό. Οπως το ΚΚΕ και ο σταθμός τους σεβάστηκε. Αλλωστε, ποτέ δεν υπήρξε μέσα στο σταθμό η σχέση μεταξύ εργοδότη και υπαλλήλου, όπως είναι σε άλλες επιχειρήσεις.
Εδώ και τρία χρόνια η πορεία ήταν γνωστή σε όλους. Και μέρα με τη μέρα οι συνθήκες και τα οικονομικά χειροτέρευαν. Ο χώρος της διαφήμισης παντού υπέστη μεγάλο πλήγμα. Περισσότερο όμως σε μας, που από την αρχή οι διαφημιστικές εταιρείες δε δώσανε πότε διαφημίσεις και οι λεγόμενες «κρατικές» (ΟΠΑΠ, ΟΤΕ, ΛΑΧΕΙΑ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ) ήτανε ελάχιστες σε σχέση με τα άλλα κανάλια. Ο σταθμός δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο, πάρα τις φιλότιμες προσπάθειες ΟΛΟΥ του προσωπικού. Η λειτουργία της τηλεόρασης από μονή της είναι πολύ δαπανηρή.
Παρ' όλα ταύτα το Κόμμα προσπάθησε να κρατήσει το σταθμό δίνοντας και αυξάνοντας τα χρήματα που μπορούσε και μάζευε ευρώ το ευρώ από τους φίλους και οπαδούς του. Το σταθμό της εργατικής τάξης που ακόμα και τώρα, στα στερνά του, προσπάθησε να βοηθήσει και να υποστηρίξει τα αιτήματά της (βλέπε ΕΡΤ, ΚΑΤΣΕΛΗΣ κλπ).
Ναι, ο «902» δεν ήτανε αμερόληπτος. Ητανε σαφώς στρατευμένος διπλά στην εργατική τάξη και στους συμμάχους της. Και ΝΑΙ είναι μεγάλο πλήγμα και δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνει σε αυτήν τη μάχη. Στη μάχη της εργατικής τάξης να πάρει την εξουσία και τον πλούτο που παράγει στα χεριά της. Οχι γενικά και αόριστα της αριστεράς. Μιας «αριστεράς» που προσπαθεί να πάρει τα ηνία της διαχείρισης της αστικής εξουσίας και που μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Μιας aristeras (όπως υπογράφανε κάποτε) που υιοθέτησε το σύνθημα «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη» δίνοντας έτσι το άλλοθι ότι καλώς υπάρχουνε τα κέρδη της πλουτοκρατίας που εκμεταλλεύεται την εργατική τάξη. Της «αριστεράς» που πάλεψε και παλεύει με νύχια και με δόντια να πολεμάει και να προσπαθεί με κάθε τρόπο να πλήξει το ΚΚΕ και τις σχέσεις του με το λαό. Γι' αυτό, όλοι αυτοί που τώρα κόπτονται για το σταθμό της αριστεράς, το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι είναι υποκριτές και κεροσκόποι.
Ο σταθμός πέρασε μέσα από φουρτούνες και «χειμάρρους» αλλά άντεξε πάνω από 20 χρόνια, με την αποκλειστική χρηματική βοήθεια του Κόμματος, του ΚΚΕ, των εργαζομένων του, που υπερέβαλαν πολλές φορές εαυτούς, πάνω σε «πλημμυρισμένα» μηχανήματα αλλά και στην καθημερινή μάχη της ενημέρωσης.
Το κενό του «902» θα φανεί. Πολλές δραστηριότητες του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ που προβάλανε τα άλλα κανάλια ήτανε από δικά μας πλάνα και από δικά μας συνεργεία. Τώρα όλα αυτά δε θα ξαναπαίξουν στην τηλεόραση και σε κανένα δελτίο. Και αυτό θα γίνει γρήγορα αντιληπτό. Οπως και κάθε προσπάθεια για τις ανάγκες του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ. Η απόφαση για την πώληση του σταθμού δεν ήταν εύκολη. Ομως δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Το ΚΚΕ πήρε την καλύτερη δυνατή, στις σημερινές συνθήκες, απόφαση προς όφελος των εργαζομένων του και των οικογενειών τους. Μιας και τα όποια χρηματικά ανταλλάγματα θα πάνε στους εργαζομένους του και όχι για... επενδύσεις προς όφελός του.
Ναι, πονάμε τον «902» κλαίμε γιατί ο «902» ήτανε το μεγαλύτερο έως τώρα κομμάτι από τη ζωή μας. Ομως πεισμώνουμε κι ατσαλωνόμαστε. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελική νίκη. Ραντεβού στους δρόμους και στις μάχες που έρχονται.
Τεχνικός, εργαζόμενος στον «902»
Την ώρα που τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους στηρίζουν με κάθε τρόπο ένα σύστημα που γεννά κρίσεις, φτώχεια, ανεργία και πολέμους.
Την ώρα που ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, για χρόνια ολόκληρα στήριξε και στηρίζει την πολιτική που μειώνει μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, απολύει χιλιάδες εργαζόμενους, παραδίδει στο μεγάλο κεφάλαιο την Ενέργεια, την Υγεία, την Παιδεία κλπ.
Ο «902» πάντα ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα.
Με τους δημοσιογράφους, τους τεχνικούς, τις ομάδες υποστήριξης. Στο λιμάνι, έξω από τα εργοστάσια και κάθε τόπο δουλειάς. Κοντά στους αγώνες των εργατών.
Δίπλα στους απεργούς της «Χαλυβουργίας» και της «Ελληνικής Τηλεόρασης».
Δίπλα στις Λαϊκές Επιτροπές που δίνουν μάχη για να έχουν φως και νερό οι εργάτες και οι οικογένειές τους.
Δίπλα στο ΠΑΜΕ και τα ταξικά σωματεία για να μην πάρουν τα σπίτια από άνεργους εργάτες για 1.500 ευρώ χρέος στο Δημόσιο.
Κοντά στους αγρότες που τα ΜΑΤ χτύπησαν αλύπητα.
Κοντά στους απόμαχους της δουλειάς που δεν είχαν καλύτερη τύχη.
Ο «902» τους έδωσε βήμα από την τηλεόραση και το ραδιόφωνό του. Από τις συχνότητές του έδωσε καθημερινά μαθήματα αγώνα για το δίκιο του εργάτη.
Μαθήματα ιστορίας. Μαθήματα πολιτισμού.
Γι' αυτό χτυπούν το ΚΚΕ και τα ΜΜΕ του.
Γιατί πρόβαλε τα προβλήματα της εργατικής τάξης και τις αιτίες που τα γεννούν.
Γιατί πρόβαλε τη διέξοδο για να απαλλαγεί η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα από τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος.
Ολοι εμείς που δουλεύουμε στον «902», μέσα από τις δυσκολίες και τις αδυναμίες μας, τον αναδείξαμε σε όργανο υπερασπιστή των εργαζομένων. Στηρίζουμε την απόφαση του Κόμματος και τη λύση που δόθηκε. Αποφασιστικά αντιμετωπίζουμε τον κουρνιαχτό του αντικομμουνισμού και του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα συνεχίσουμε να δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε ο «Ριζοσπάστης» να φτάνει σε περισσότερα σπίτια και εργοστάσια. Να αυξηθεί η επισκεψιμότητα του πόρταλ «902.gr».
Ολοι αυτοί που επιτέθηκαν στο ΚΚΕ, οι υπερασπιστές του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και οι κάθε λογής οπορτουνιστές διαχειριστές του, να είναι σίγουροι για ένα πράγμα:
Ακόμα και χωρίς τον «902», ραδιόφωνο και τηλεόραση, το ΚΚΕ θα δυναμώσει ακόμα περισσότερο τους δεσμούς του με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Θα γίνει ακόμα πιο ισχυρό για την ανατροπή της βαρβαρότητας που ζούμε.
Εργαζόμενη στον «902»
Η πρόσφατη ανακοίνωση της πώλησης του «902» έδωσε την αφορμή σε διάφορους πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους να εξαπολύσουν μία ακόμη βρώμικη και ανήθικη επίθεση στο ΚΚΕ.
Πρωτεργάτης της επίθεσης ο ΣΥΡΙΖΑ, που προφανώς θεώρησε πως βρήκε μία καλή ευκαιρία να πετύχει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Αφενός να χτυπήσει το ΚΚΕ, που επιμένει να κρατά ψηλά (και να μη σβήνει με photoshop!) τη σημαία με το σφυροδρέπανο, και αφετέρου να δώσει διαπιστευτήρια αντικομμουνισμού στο μεγάλο κεφάλαιο, κάτι που είναι απαραίτητο για κάθε πολιτική δύναμη που επιδιώκει να πάρει το χρίσμα του ικανότερου διαχειριστή του συστήματος.
Από κοντά οι φασίστες, είτε κεκαρμένοι, όπως της Χρυσής Αυγής, είτε γραβατωμένοι, όπως ο Τζήμερος. Οι μπράβοι του συστήματος, τα τσιράκια των καπιταλιστών, νομίζουν πως μπορούν να σπιλώσουν το ηθικό κύρος των κομμουνιστών. Αυτοί που χτυπούν κάθε εργατικό αγώνα, αυτοί που έφτιαξαν δουλεμπορικά γραφεία για να πασάρουν στους κεφαλαιοκράτες Ελληνες εργαζόμενους με μισθούς Ασίας, τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το «καπιταλιστικό ΚΚΕ που κάνει απολύσεις».
Από την επίθεση δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΕΣΗΕΑ, που έχουν κλείσει τα μάτια και το στόμα στην αντεργατική λαίλαπα που έχει εξαπολύσει το μεγάλο κεφάλαιο στο χώρο των ΜΜΕ, αλλά την ίδια στιγμή εγκαλούν το ΚΚΕ που προσπαθεί να αποπληρώσει τα χρέη του προς τους εργαζόμενους και τα Ταμεία.
Τέλος, στην ενορχηστρωμένη αντι-ΚΚΕ επίθεση συμμετέχουν και τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα.
Η επίθεση που κάνουν όλοι αυτοί είναι βουτηγμένη στην υποκρισία. Οι ίδιοι που τόσο καιρό επιτίθονταν στο ΚΚΕ για τους απλήρωτους εργαζόμενους, βγήκαν στα κεραμίδια, επιδιώκοντας να σταματήσουν μία συμφωνία που εξασφαλίζει τα οφειλόμενα προς τους εργαζόμενους και τα ασφαλιστικά ταμεία. Κι αυτή τους η στάση αποδεικνύει ότι σε καμία περίπτωση δεν λυπούνται για τους εργαζόμενους του «902». Οπως δεν λυπούνται και για τα εκατομμύρια των ανέργων, κακοπληρωμένων και απλήρωτων εργαζομένων που παράγει το σύστημα που υπηρετούν.
Κρύβουν το γεγονός ότι η κίνηση αυτή είναι αναγκαία για το Κόμμα. Αναγκαία, γιατί το ΚΚΕ δεν μπορούσε να συνεχίσει να συντηρεί οικονομικά τον «902». Σωστά προχώρησε σ' αυτή την απόφαση παρά το γεγονός ότι το Κόμμα χάνει δύο σημαντικούς διαύλους στην επικοινωνία του με τις πλατιές λαϊκές μάζες, δύο σημαντικά όπλα στη μάχη για τη διαφώτιση του λαού. Αντίστοιχα ο λαός, οι εργαζόμενοι χάνουν τη μοναδική φωνή που έλεγε την αλήθεια μέσα από τα ερτζιανά ή μέσα από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες. Το μοναδικό σταθμό που πρόβαλλε τους αγώνες της εργατιάς, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας, των γυναικών. Το σταθμό που έδινε βήμα στον πολιτισμό και όχι στην υποκουλτούρα, που αναδείκνυε τον πλούτο της δημοτικής και λαϊκής παράδοσης αυτού του τόπου, που πρόβαλλε την ερασιτεχνική καλλιτεχνική δημιουργία, τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.
Δεν θα επιτρέψουμε ούτε για ένα λεπτό να σιγήσει η φωνή του Κόμματος. Αντίθετα, η φωνή του δίκιου και της αλήθειας πρέπει να δυναμώσει! Ο «Ριζοσπάστης» να γίνει ο καθημερινός μας καθοδηγητής, η ΚΟΜΕΠ ο συλλογικός μας διαφωτιστής. Το πόρταλ «902.gr» να γίνει η καθημερινή μας συνήθεια στην ψηφιακή ενημέρωση και οι εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής» να είναι ο δάσκαλος και ο ψυχαγωγός μας.
Μα πάνω απ' όλα πρέπει κάθε μέλος και φίλος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ να είναι το μάτι, το αυτί και το στόμα του Κόμματος, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε μαγαζί, χωράφι, σχολείο ή πανεπιστήμιο. Να βάλουμε στοίχημα ώστε η φωνή του ΚΚΕ να φτάνει σε περισσότερους, ακόμη και τώρα που έχουμε λιγότερα μέσα στη διάθεσή μας. Για να το πετύχουμε χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια, αποφασιστικότητα και αυτοθυσία. Από αυτά τα υλικά όμως είναι φτιαγμένοι οι κομμουνιστές γι' αυτό και αντέχουν στα δύσκολα. Κι όπως το ατσάλι «δένει» με κάθε χτύπημα του σιδερά, έτσι και τα χτυπήματα και οι δυσκολίες ατσαλώνουν το Κόμμα μας. Ο σχεδόν ένας αιώνας ζωής και δράσης του ΚΚΕ, το έχει αποδείξει. Οσο για τους εμπνευστές και τους διεκπεραιωτές της ανήθικης αυτής επίθεσης σε βάρος του ΚΚΕ, τους αφιερώνουμε τα λόγια του Φώτη Αγγουλέ που φωτίζουν και το δικό μας δρόμο: Μην καρτεράτε να λυγίσουμε ούτε για μια στιγμή...
Δημοσιογράφος του «902»
Θα τον ξαναφτιάξουμε και θα 'ναι «ντάλα μεσημέρι»!
Θα τον ξαναφτιάξουμε σε καλύτερες βάσεις και σοφότερο!
Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει.
Ολα αυτά δεν μας κάμπτουν, αλλά μας πεισμώνουν.
Κάποτε στη 10ετία του '80 λέγαμε «ας μας παραχωρούσαν μια ώρα στην TV τους και στο ραδιόφωνο και θα έβλεπαν», «ας είχαμε έναν δικό μας σταθμό»... Και το κατορθώσαμε, να τον φτιάξουμε! Δεν ήταν και λίγο πράγμα. Ο λαός έδωσε τότε, όπως και τώρα, από το υστέρημά του, ξέροντας πως δεν πάνε χαμένα. Ο καθένας έδωσε ό,τι μπορούσε, είτε σε χρήματα, είτε σε υλικά, είτε με προσωπική εργασία.
Ο δικός μας «902» ήταν γεγονός. Στάθηκε και για 23 χρόνια και κάτι μήνες όρθιος σε όλες τις μάχες, σε όλους τους αγώνες μπροστάρης, για το λαό μας. Απλά σταράτα λόγια χωρίς γκλάμουρ και όλα αυτά τα «φρου φρου κι αρώματα». Ηταν αμείλικτος μπροστά σε αυτόν τον κυκεώνα, σε αυτήν την ανηθικότητα της πένας και του φακού και δεν κιότεψε ούτε μια στιγμή ο σταθμός μας. Ακόμα και στα φαινόμενα της φύσης, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε εκείνη την ολοκληρωτική καταστροφή του '94 με τον Ποδονίφτη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτή την παροιμιώδη κατάθεση ψυχής από όλους τους συντρόφους, μα και όλο τον κόσμο που βοήθησε. Από εκεί αντλούμε δύναμη και εμπειρία και είμαστε σίγουροι πως θα τον ξαναστήσουμε το σταθμό μας αργά ή γρήγορα!
Είναι βάλσαμο για εμάς εδώ και μας δίνει δύναμη, που ακόμα και τώρα συναντάμε ανθρώπους να μας λένε πως «και εγώ είχα συμβάλει» για να στηθεί αυτός ο σταθμός και γενικότερα το κτίριο. Αυτό λέει πολλά! Ανθρωποι έξω από εμάς, είναι υπερήφανοι για αυτό και το βλέπεις στα μάτια τους.
Το ίδιο και οι δημοσιογράφοι και οι τεχνικοί που πέρασαν από τα σχολεία του «902» και τώρα έχουν στελεχώσει το δημοσιογραφικό στερέωμα της παραπληροφόρησης. Ακόμα και αυτοί λοιπόν, πίνουν νερό στο όνομα του σταθμού. Στα μουλωχτά βέβαια, άλλο τι λένε προς τα έξω -αλλά το παραδέχονται- επειδή φοβούνται μη χάσουν το μισθό τους και είναι μια αλήθεια. Αλλοι όμως δεν φοβούνται και είναι προς τιμή τους.
Σε αυτό, είχα μια προσωπική εμπειρία και την καταθέτω:
Ηταν τότε στα γεγονότα με την πλημμύρα, που όλοι ψάχναμε για δουλειά για ένα διάστημα από εδώ και από κει, μιας και ο σταθμός μας ήταν βουλιαγμένος στις λάσπες. Κάναμε το πρωί κανένα μεροκάματο, το απόγευμα βοηθούσαμε στο σταθμό μας προκειμένου να «σώζαμε οτιδήποτε αν σώζεται...», να τον ξαναβγάζαμε στον αέρα όσο πιο σύντομα μπορούσαμε. Ψάχνοντας λοιπόν για δουλειά, βρίσκομαι κάποια στιγμή στο κυλικείο ενός μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού, αφού είχα ενημερώσει τον υπεύθυνο ότι εργαζόμουν πριν στον «902», λες και τον τσίμπησε μύγα, ακούγεται μια δυνατή φωνή κάνοντας όλους όσοι βρίσκονταν εκεί να παύσουν: «Πολλοί από αυτούς που κάνουμε τους δημοσιογράφους τώρα, κρύβουμε πως αν δεν ήταν αυτό το μεγάλο πανεπιστήμιο ο "902", σήμερα θα κουβαλούσαμε πέτρες! Ο,τι μάθαμε το οφείλουμε στους ανθρώπους αυτούς». Ετσι όπως το διαβάζετε, δυνατά και αντρίκια. Ηταν ο τότε υπεύθυνος του μεσημβρινού δελτίου.
Αυτός λοιπόν ήταν ο δικός μας «902»! Φυσικά και όχι μόνο...
Στέλνω λοιπόν το χαιρετισμό μου και εγώ στους Τσίπρες, στους Παπαδημούληδες, στους Λαφαζάνηδες και σε όλους τους διαχειριστές του συστήματος, και τους συστήνω να συντομεύουν τις κωλοτούμπες τους, γιατί ο χρόνος πλέον αρχίζει να δουλεύει για μας. Πλησιάζει η ώρα, όπου δε θα μπορούν εύκολα να κοροϊδεύουν άλλο την ταξική συνείδηση του Λαού μας.
Τεχνικός, εργαζόμενος στον «902»
Ως εργαζόμενος του «902», αντιλαμβάνομαι με απόλυτη ακρίβεια τους λόγους για τους οποίους επιχειρείται ο «902» να ανακατευτεί στο ίδιο τσουκάλι μαζί με οποιαδήποτε επιχείρηση αντιμετωπίζει οικονομικά αδιέξοδα στα πλαίσια της καπιταλιστικής κρίσης. Αλλωστε, τυγχάνει να βρισκόμαστε στους καιρούς των γενικεύσεων του τύπου «όλοι είναι ίδιοι». Και αυτές οι γενικεύσεις εξυπηρετούν με τον καλύτερο τρόπο ένα σύστημα και μία κυρίαρχη τάξη η οποία γνωρίζει πάρα πολύ καλά όχι μόνο το ότι δεν είναι όλοι ίδιοι, αλλά και σε τι ακριβώς διαφέρουν.
Ο «902», με την ολόπλευρη στήριξη του ΚΚΕ, με συνέπεια, με όσες δυνατότητες διέθετε και παρά τις όποιες δυσκολίες και αδυναμίες, πρόταξε όλα αυτά τα χρόνια την υπόθεση της εργατικής τάξης υπό το πρίσμα μιας ταξικής προσέγγισης, προσπαθώντας πρώτα και κύρια να ερμηνεύσει τα γεγονότα από την πλευρά των εργαζομένων. Κόντρα στην αστική ιδεολογία που στις μέρες μας ανάγει ως υπέρτατο αγαθό την επιχειρηματικότητα και καλεί τους εργαζόμενους να πειθαρχήσουν στο όνομά της. Κόντρα στις όποιες πολιτικές διαχείρισης που κατά καιρούς αυτοπροβάλλονται ως οι μόνες ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες, «αριστερές», αλλά επί της ουσίας δεν αγγίζουν ποτέ το ζήτημα των σχέσεων παραγωγής στον καπιταλισμό.
Ο «902» υπήρξε το μοναδικό ραδιοτηλεοπτικό μέσο που είχε ως βασική και κύρια θεματική ύλη όσες δυνατόν περισσότερες καθημερινά εργατικές κινητοποιήσεις, διεκδικήσεις, απεργίες. Εδινε φωνή σε σωματεία, φορείς, επιτροπές ανέργων. Ηταν παρών σε όλες τις μάχες των εργαζομένων, στις περιφρουρήσεις των απεργιών και τις εξορμήσεις από τα χαράματα, πλάι σε κάθε εργαζόμενο που διεκδικεί από τα καθημερινά αιτήματα έως και την υπόθεση της διεκδίκησης της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.
Κάπου λοιπόν πρέπει να σταματήσει αυτή η λογική του τσουβαλιάσματος των πάντων, καθώς είτε το θέλουμε είτε όχι, σε μια εργατική κινητοποίηση κάποιοι βλέπουν μποτιλιάρισμα και κάποιοι εργαζόμενους που διεκδικούν. Σε μια απεργία, κάποιοι βλέπουν ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού και κάποιοι εργαζόμενους που διεκδικούν. Σε μία απεργία εργοστασίου, κάποιοι βλέπουν παρεμπόδιση της επιχειρηματικής δράσης και κάποιοι όξυνση της ταξικής πάλης. Και σε μία γενική απεργία, κάποιοι μπορεί να βλέπουν εργαζόμενους ενάντια στα μνημόνια, όμως κάποιοι άλλοι μπορεί να βλέπουν οργανωμένη, συσπειρωμένη, σύσσωμη την εργατική τάξη και τους συμμάχους της ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά μνημόνια.
Το ΚΚΕ ήταν και θα είναι πάντα στο πλευρό των εργαζομένων και αυτό είναι αποτέλεσμα και συνέπεια μιας συνεχούς προσπάθειας που δεν θα σταματήσει, παρά τις όποιες δυσκολίες οικονομικής ή άλλης φύσης αντιμετωπίζει ή θα αντιμετωπίσει στο μέλλον.
Οι δυσκολίες αυτές μπορούν να ξεπεραστούν και θα ξεπεραστούν, διότι οι εργαζόμενοι καθημερινά όλο και περισσότερο αντιλαμβάνονται πως ο μόνος δρόμος που απομένει είναι αυτός της οργάνωσης στα σωματεία, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στην κατεύθυνση δημιουργίας μιας πλατιάς συμμαχίας, η οποία οργανωμένα θα αντιπαλεύει τις αντεργατικές κατευθύνσεις της ΕΕ που με συνέπεια υλοποιούν και θα συνεχίσουν να το κάνουν οι κυβερνήσεις τα επόμενα χρόνια. Το ΚΚΕ είναι και θα είναι, με όσα μέσα και αν θα έχει στα χέρια του, στο πλάι του κάθε εργαζόμενου, διεκδικώντας όχι μόνο όσα κέρδισε η εργατική τάξη μετά απ' όλους τους σκληρούς αγώνες, αλλά και την ίδια την εξουσία της, το Σοσιαλισμό, λέγοντας πάντα την αλήθεια και με πίστη στη δύναμη του μαζικού οργανωμένου αγώνα.
Τεχνικός, εργαζόμενος στον «902»
Οι εργαζόμενοι του «902», δημοσιογράφοι, τεχνικοί δώσαμε τη μάχη όλα αυτά τα χρόνια από αυτό το πόστο για το δίκιο των εργατών και όλων των λαϊκών στρωμάτων.
Από το δικό μας μετερίζι στηρίξαμε και συνεχίζουμε να στηρίζουμε το κόμμα της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ. Μέσα στη σούπα της «αντικειμενικής» ενημέρωσης και υποκουλτούρας προβάλαμε την αλήθεια της εργατικής τάξης, τον πολιτισμό, τις τέχνες του λαού.
Οικονομικά μάς στήριζε πάντα το ΚΚΕ. Με εξορμήσεις οι Οργανώσεις σε χώρους δουλειάς, γειτονιές, σχολές, σχολεία, με κουπόνια 2 και 5 ευρώ που «έκοβαν» και θα συνεχίσουν τα λαϊκά στρώματα από το υστέρημά τους για την ενίσχυση του ΚΚΕ. Με τις συνδρομές των κομματικών μελών. Μέσα στο οικονομικό σύστημα που δυστυχώς ζούμε, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τους νόμους του.
Με όλες μας τις δυνάμεις βρισκόμασταν όπου πάλευαν οι εργάτες για ένα καλύτερο αύριο, όπου το κράτος του κεφαλαίου τελείως ανήθικα εξευτελίζει την ανθρώπινη ζωή, αποκαλύπταμε τις κοροϊδίες των οπορτουνιστών και των διάφορων «ριζοσπαστικών» ομάδων. Αποκαλύπταμε ότι για κάθε «αριστερό» από αυτούς που τολμάνε να μας πιάνουν στο στόμα τους και να κλαίνε για εμάς, τους εργαζόμενους του «902», υπάρχει μια καρέκλα που τον περιμένει.
Αλήθεια, από πότε «κύριοι» εργοδότες - μεγαλοεκδότες κλαίτε για τους εργαζόμενους;
Από πότε σας νοιάζει για τους κομμουνιστές;
«Κύριοι» του ΣΥΡΙΖΑ θα καταργήσετε την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής που γεννά κρίσεις και απολύσεις;
Δεν έχουμε να λογοδοτήσουμε σε κανέναν, απεναντίας... αυτοί μας χρωστάνε εξηγήσεις. Οι κομμουνιστές, οι φίλοι και οπαδοί του ΚΚΕ δεν προσφέρουν τίποτα για προσωπικό όφελος. Θα δουλέψουμε και με 800 και με 600 ευρώ, και εθελοντικά, με αυταπάρνηση όπως έκαναν πάντα οι κομμουνιστές.
Και γι' αυτό θα νικήσουμε. Είμαστε αποφασισμένοι να πάμε τη μάχη ως το τέλος, πλάι στο ΚΚΕ, μέσα από το ΚΚΕ, από όποιο πόστο μας ορίσει το Κόμμα μας. Συνεχίζουμε να διαδίδουμε τις θέσεις και την πρόταση του ΚΚΕ, να βοηθάμε στη γιγάντωση της Λαϊκής Συμμαχίας που θα στείλει στα αγύριστα τις κρίσεις, τις απολύσεις, το κράτος και το σύστημα των καπιταλιστών, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Τεχνικός του «902», εργασιακός εκπρόσωπος της ΕΤΙΤΑ στον «902»
15 - 8 - 2013
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟΥ «902» «ΑΠΑΝΤΟΥΝ» ΣΤΟΥΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
Νέες δηλώσεις από εργαζόμενους, συνεργάτες και φίλους του «902» συνεχίζει να αναδημοσιεύει ο «Ριζοσπάστης», από το portal του «902.gr».
«Γι' αυτό φωνάξτε, πέστε της παρακμής
πως πίσω μείναμε εμείς...»
Το άκρον άωτον της ξεφτίλας είναι να μην έχεις στηρίξει ποτέ οικονομικά το ΚΚΕ, να μην έχεις υποστηρίξει πολιτικά το ΚΚΕ, να έκανες πάντα κριτική στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση του «902» «γιατί φορούσαν κομματικές παρωπίδες», να έκραζες μια ζωή τους εργαζόμενους του «902» γιατί «τους νοιάζει μόνο να καλύπτουν και να ενημερώνουν για τις κινητοποιήσεις και τις εκδηλώσεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ», να έβριζες μια ζωή το ΚΚΕ «γιατί είναι παλαιολιθικό - σταλινικό - οπισθοδρομικό - απολυταρχικό, γενικώς «κακό» και «μύριζε άσχημα», κλπ κλπ κλπ. Και μετά να καμώνεσαι τον υπερασπιστή του και των ανθρώπων του.
Αλλά πώς να περιμένεις τσίπα από ταξικά ανάπηρους πολιτικούς ιπποπόταμους. Είναι σαν να περιμένεις τα σαλιγκάρια να μείνουν στο καβούκι τους μετά από τη βροχή. Οχι, δεν μπορούν. Γλιστράει η κρίση.
Λοιπόν, ξεφτίλες, το ΚΚΕ ήταν αυτό που κρατούσε τον «902» ανοιχτό ενάντια στις πολυετείς προσπάθειές σας να τον κλείσετε, όλων εσάς που τώρα μας προγκάτε ότι θέλετε να τον σώσετε. Εδώ δεν μπορείτε να σώσετε ούτε τα προσχήματα. Θα σώσετε κάτι που μισούσατε τόσα πολλά χρόνια; Θα σώσετε κάτι που εκπαιδεύσατε και άλλους να το μισούν, μαζί σας ή ξεχωριστά από εσάς; Οχι, ξεφτίλες, δεν θα το κάνετε. Οχι γιατί δεν μπορείτε, αλλά γιατί δεν θέλετε. Εξυπηρετείτε ορισμένα συμφέροντα. Ορισμένα και καθορισμένα.
Αν δεν εξυπηρετούσατε αυτά τα συμφέροντα, οι δικοί σας ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί ή τέλος πάντων αυτοί που πρόσκεινται σε εσάς, θα ήταν ταξικά προσανατολισμένα, εργατικά ραδιόφωνα και κανάλια. Θα είχατε κάνει το «Κόκκινο» ή το «trollradio.gr» ή το «Εν Λευκώ» ή το «ποιο στο διάλο περνιέται για αριστερό» τη φωνή των εργατών, των ανέργων, των φτωχών αγροτών, των μικρών -συνοικιακών- επαγγελματιών, τη φωνή της εργατικής τάξης. Δεν είναι ότι δεν μπορούσατε τόσα χρόνια. ΔΕΝ ΘΕΛΕΤΕ!
Το ΚΚΕ ήθελε και το έκανε, και το έκανε όσο μπορούσαμε εμείς, τα μέλη, οι φίλοι και οι οπαδοί του Κόμματος να συντηρήσουμε αυτό το εγχείρημα. Γιατί οι εργαζόμενοι του «902» δεν είχανε «αφεντικό». Δεν είχανε «εργοδότη». Είχανε μόνο μια αποστολή. Πληρώνονταν από το Κόμμα, αλλά αυτοί οι ελάχιστοι που είδανε το Κόμμα σαν «αφεντικό» και δεν ξέρανε πού δουλεύανε, και δεν ξέρανε τι τους γίνεται. Εγώ είμαι το ΚΚΕ, ο αδερφός μου που θαλασσοπνίγεται 6 μήνες απλήρωτος, ο πατέρας μου που έκανε μεροκάματο μετά από 8 μήνες και δεν έχει βγάλει τη φόρμα της δουλειάς 3 μέρες για να μην του χαθεί η αίσθηση, ο μπογιατζής που μετά από 3 χρόνια βρήκε 2 βδομάδες δουλειά και το 1 από τα 10 μεροκάματα το έδωσε κόκκινο, ο ηχολήπτης που σκεφτότανε σοβαρά αν αξίζει να μην πιει καφέ και να ρισκάρει να τον πάρει ο ύπνος στην κονσόλα για να δώσει το 2ευρω οικονομική ενίσχυση στο Κόμμα, ο συνεργιατζής που σου άλλαξε δίσκο πλατό και σου ζήτησε μόνο τα υλικά του και σου είπε να κόψεις και 40 ευρώ κουπόνια. Εμείς είμαστε το ΚΚΕ.
Εμείς θέλαμε να έχουμε εργατικό, ταξικά προσανατολισμένο ραδιόφωνο και τηλεόραση. Και τα κρατήσαμε ανοιχτά όσο μπορούσαμε, μέσα από αντίξοες συνθήκες, μέσα από ανεργία και φτώχεια, με αυτοθυσία και αυταπάρνηση. Δεν πουλιέται ο «902». Οι ζωές μας κλείνουν. Τα τομάρια μας πουλιούνται. Μας κάνουν έξωση για 870 ευρώ στη ΔΕΗ. Μας βγάζουν τα σπίτια σε πλειστηριασμό για 1.630 ευρώ στην εφορία. Εγώ προσωπικά δεν έχω ρεύμα από πέρυσι το Φλεβάρη, αλλά προς το Κόμμα είμαι οικονομικά τακτοποιημένος. Και μη σώσω να έχω ρεύμα ποτέ. Για να μπορεί το Κόμμα να στέκεται στα πόδια του. Ενα πιάτο φαΐ θα βρω να το φάω. Θα λυγίσω μπροστά στις δυσκολίες, και θα κάνω και πίσω βήματα, αλλά «ξέρω και το στόχο μου και το σκοπό μου», που λέει και το τραγούδι.
Λίγο πρόλαβα και τον «έζησα» τον «902», με τα «Κακά Μαντάτα» της Κυριακές τα απογέματα, αλλά αυτό το λίγο που έζησα δεν χάνεται με μια «πώληση». Ο «902» δεν ήταν ραδιοτηλεοπτικό μέσο. Δεν ήταν συχνότητα. Οπως και το ΚΚΕ δεν είναι πολιτικός σχηματισμός που κατεβαίνει στις εκλογές. Δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πότε, αλλά αυτό το πράγμα θα συνεχίσω να το ζω. Και δε λέω ότι θα είμαι εγώ στο μικρόφωνο και ότι εσείς θα με ακούτε. Νοστράδαμος δεν είμαι, άσε που νομίζω ότι και οι Νοστράδαμοι της Ιστορίας ήταν όλοι τσαρλατάνοι. Δεν προφητεύω και δεν ευχολογώ τίποτα, για επαναλειτουργίες και λοιπές φανφάρες. Αλλά θα συνεχίσω να τον ζω τον «902» μας. Στους χώρους δουλειάς, στις πύλες, στη συνοικία, στη γειτονιά, στις κινητοποιήσεις, στις απεργίες, στους καταπέλτες, στα συνδικάτα, στο βουνό όταν θα ωριμάσουν επιτέλους οι συνθήκες και ξεκινήσει η επανάσταση. Πρέπει να συνεχίσουμε να τον ζούμε τον «902».
Γιατί ο «902» είμαστε εμείς.
Πέτρος ΠΟΥΝΤΙΔΗΣ (ΤΟΤΕΜ)
Παραγωγός της εκπομπής του «902» «Κακά Μαντάτα»
Εδώ και 6 χρόνια, η εργατική τάξη βρίσκεται πλέον σε ανοικτό πόλεμο με την αστική τάξη,
Σε αυτόν τον πόλεμο, η εργατική τάξη απώλεσε μισθούς και συντάξεις, έχασε την υγειά της.
Σε αυτόν τον πόλεμο, η εργατική τάξη δεν μπορεί να μορφώσει τα παιδιά της, τα στέλνει μετανάστες.
Σε αυτόν τον πόλεμο, η εργατική τάξη χάνει τα σπίτια της και τρέχει στα συσσίτια.
Σε αυτόν τον πόλεμο, οι μικροαγρότες χάνουν τα χωράφια τους και οι αυτοαπασχολούμενοι χάνουν τα μαγαζιά τους.
Σε αυτόν τον πόλεμο, η εργατική τάξη δέχτηκε τη μεγαλύτερη επίθεση στην ιστορία της.
Σε αυτόν τον πόλεμο, η εργατική τάξη βρέθηκε ανέτοιμη, δεν αξιοποίησε τη δύναμή της με όρους ταξικούς, ευνουχήθηκε από τα μέσα από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και βάλτε όσα συστημικά φιντάνια θέλετε ως παρατάξεις).
Σε αυτό τον πόλεμο, η εργατική τάξη έχει απέναντί της τους σημερινούς διαχειριστές του αστικού συστήματος (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) και τους επόμενους υπό διαμόρφωση διαχειριστές, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές δυνάμεις
Σε αυτόν τον πόλεμο, η εργατική τάξη και ο λαός είχε σύμμαχους μόνο το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, και την ΟΓΕ.
Πόλεμος λοιπόν!
Σε αυτόν τον πόλεμο, η αστική τάξη έστειλε 1.500.000 εργαζομένους στην ανεργία και έκανε τη δουλειά, δουλεία.
Σε αυτόν τον πόλεμο, η αστική τάξη κατάργησε το οκτάωρο και κέρδισε δισεκατομμύρια.
Σε αυτόν τον πόλεμο, η αστική τάξη έβαλε στο χέρι αγρότες, μικροεπαγγελματίες, μπήκε στα σπίτια μας, σπέρνει πείνα και κάνει κουμάντο στη ζωή μας.
Σε αυτόν τον πόλεμο, η αστική τάξη κέρδισε: λιμάνια, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομους, νερό, ρεύμα, νοσοκομεία, σχολεία, τον αέρα και τη θάλασσα και ό,τι άλλο θα γεννάει κέρδος γι' αυτήν.
Σε αυτόν τον πόλεμο, η αστική τάξη έβαλε στο χέρι όλο τον πλούτο της χώρας, πήρε τις δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες και τις έκανε προϊόντα για να βγάζει χρήμα.
Σε αυτόν τον πόλεμο, η αστική τάξη έπραξε κατά το συμφέρον της, συγκροτημένα.
Διέταξε έτσι τις δυνάμεις της, οικονομικές, πολιτικές, επικοινωνιακές με αντικειμενικό σκοπό την ενίσχυση της κερδοφορίας της άμεσα, αλλά και σε βάθος χρόνου.
Σε αυτόν τον πόλεμο, διαμόρφωσε - αναδιάταξε τα αστικά κόμματα, την κυβερνητική πολιτική, ούτως ώστε να υπηρετούν το θεσμικό της ρόλο: Κάθε νόμος να φέρνει κέρδη και πλούτο, σήμερα, αύριο και για πάντα.
Το ΚΚΕ στο στόχαστρο
Σε αυτόν τον πόλεμο, η αστική τάξη είχε και έχει βάλει στο μάτι τα ΜΜΕ του ΚΚΕ («Ριζοσπάστη», «902» ραδιόφωνο και τηλεόραση), με στόχο την απώλεια ενός στρατηγικού συμμάχου της εργατικής τάξης, κάτι που εν μέσω κρίσης ουσιαστικά θα διευκόλυνε την εδραίωση των στόχων της.
Αιμοδότης του «902» ήταν τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ, εργαζόμενοι, μεροκαματιάρηδες, υπάλληλοι, φτωχοί αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι, τσακισμένοι και αυτοί από την κρίση, τα βάρη και τις καθημερινές υποχρεώσεις.
Ναι, δεν αντέξαμε σήμερα.
Ανασυντασσόμαστε για να κερδίσουμε αύριο, αλλά για πάντα.
Εχουμε δίκιο για τον αγώνα που κάνουμε και αν σας ακούγεται βαριά η λέξη πώληση, στην παρούσα φάση είναι καλύτερη από το κλείσιμο και την απαξίωση των εργαζομένων.
Το ανθρώπινο δυναμικό μας το υπερασπιζόμαστε, αυτός είναι ο δικός μας πλούτος.
Δεν κάνουμε την υποχώρησή μας ιδεολογία και προσαρμογή στο αστικό σύστημα.
Είναι τέχνη το να υποχωρείς με τις λιγότερες απώλειες, να ανασυντάσσεσαι και να αντεπιτίθεσαι συγκροτημένα.
Δεν υποστέλλουμε την υπόσχεσή μας στην εργατική τάξη.
Δε θέλουμε να κυβερνήσουμε για να χορταίνει η αστική τάξη.
Η ιδεολογία μας έχει αρχή και τέλος την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Αυτόν τον πόλεμο τον δίνουμε και θα τον δίνουμε υπό αυτόν τον όρο και έχει χαρές και λύπες.
Οσο για τις κλαίουσες χήρες του οπορτουνισμού, να πάνε αλλού να βρουν μαντήλια να σκουπιστούν.
Τα δικά μας μαντήλια χαιρετίζουν τους χιλιάδες αγωνιστές που μάχονται στα εργοστάσια και στα χωράφια σε δύσκολες συνθήκες, αλλά με ταξική κατεύθυνση την κοινωνική συμμαχία και το σοσιαλισμό.
Τα δικά μας μαντήλια δεν τα λερώνουμε με τους σφουγγοκωλάριους του αστικού συστήματος που βγάζουν δεκάρικους αριστερόστροφους λόγους στα μπαλκόνια και στα κανάλια του αστικών media, σκάβοντας το λάκκο στην εργατική τάξη και το λαό.
Συμβουλές από τους πολιτικούς μπαταξήδες της εργατικής τάξης δε χρειαζόμαστε.
Και όσο γι' αυτό το colpo grosso, ότι ο «902» «δεν είναι περιουσιακό στοιχείο ενός κόμματος, αλλά κοινωνική περιουσία της Αριστεράς», αυτά είναι ευσεβείς πόθοι θρασύτατων πολιτικών λαμογίων, φρεσκοταϊσμένων στα σαλόνια της Ευρωενωσιακής Αριστεράς.
Οι κομμουνιστές είναι πατέρες της προπαγάνδας, θα βρουν δεκάδες τρόπους για να οργανώνουν, να διαπαιδαγωγούν και να καθοδηγούν τους αγώνες του λαού μέχρι την τελική νίκη.
«...είναι "άτιμη" φάρα, αυτοί οι κομμουνιστές, κάνουν τα πάντα, όταν πρόκειται για το δίκιο του λαού» έλεγε ο Ν. Ζαχαριάδης...
Ζωγράφος - Συντάκτης ύλης στον «Οδηγητή» από το 1982 ως το 1986
Οταν οι κομμουνιστές προειδοποιούσαν ότι κάθε επίθεση εναντίον της εργατικής τάξης και του λαού προετοιμάζεται, σηματοδοτείται και συνοδεύεται από επίθεση εναντίον του ΚΚΕ, ίσως δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι καλόπιστοι άνθρωποι του λαού που απορούσαν με αυτήν την επισήμανση.
Ωσπου ήρθε η καπιταλιστική κρίση, που για το ξεπέρασμά της, από μέρους των αστών, απαραίτητη προϋπόθεση είναι το τσάκισμα της εργατικής τάξης και το σάρωμα κάθε κοινωνικής κατάκτησης και κάθε κοινωνικού δικαιώματος. Ο προηγούμενος «ομαλός» αστικός πολιτικός βίος αντικαθίσταται από σειρά βίαιων μέτρων που παρακάμπτουν ακόμα και τη συνήθη αστική «κανονικότητα» γιατί ο απώτερος στόχος, η διάσωση του αστικού πολιτικού συστήματος, είναι εκείνος που πρέπει να επιτευχθεί.
Αυτό το τράνταγμα στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα αναπόφευκτα «τραβά» απότομα στην ενασχόληση - στην πιο πλατιά της έννοια - με την πολιτική εκατομμύρια ανθρώπων, και ταυτόχρονα υποχρεώνει όλες τις πολιτικές δυνάμεις να τοποθετηθούν συγκεκριμένα στην κατάσταση και μάλιστα σε αντίθεση με τα εκλογικά ποσοστά του «ομαλού» πολιτικού βίου, στην περίπτωση της κρίσης, διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο το ειδικό βάρος της κάθε πολιτικής θέσης.
Αν ανασύρει κανείς στη μνήμη του - έστω και πρόχειρα - τα όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν από την αρχή της κρίσης θα παρατηρήσει ότι με καθαρή γλώσσα για το χαρακτήρα της κρίσης και για το δρόμο εξόδου από αυτήν προς όφελος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων μίλησε μόνο το ΚΚΕ, σε αντίθεση με όσα ειπώθηκαν για «καζινοκαπιταλισμό», «golden boys», «Μέρκελ» και τα συναφή.
Απέναντι σε απόψεις που από το πρωί ως το βράδυ έβριζαν το λαό και τον «έλουζαν» ως «κηφήνα», «τεμπέλη», «μη παραγωγικό», και απέναντι σε απόψεις που μιλούσαν για μια «χώρα» που «δεν παράγει τίποτα» και διάφορα άλλα, μόνο το ΚΚΕ αντέταξε τη φωνή του και τη δράση του, υπογραμμίζοντας και αποδεικνύοντας πως και εργατική τάξη υπάρχει και πως κάτω από μια διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας, με Λαϊκή Εξουσία, η ζωή του μπορεί να πάρει διαφορετικό δρόμο, ολοκληρωτικά προς όφελός του.
Αυτήν ακριβώς τη φωνή θέλουν να κάνουν να σιωπήσει και το πράγμα πάει πολύ βαθύτερα από τις θέσεις του ΚΚΕ και μια «απλή» αντιπαράθεση σε αυτές. Στόχος είναι η φθορά της συνείδησης της εργατικής τάξης, ώστε να αποδεχθεί ότι δεν υφίσταται ως τάξη, ότι η ίδια δεν είναι σε θέση να αναπτύξει τη δική της πολιτική για τη δική της εξουσία, για να γίνει η ίδια κυρίαρχη του κοινωνικού πλούτου που παράγει, από την παραγωγή του ως τη διανομή του.
Ε, αυτό ακριβώς, αυτή η φθορά και διαφθορά που επιχειρούν δε θα περάσει!
Συνήθως σε τέτοιες καταστάσεις, ο «ανοιχτός» ταξικός αντίπαλος μιλά και πιο καθαρά. Ετσι, σε εφημερίδα από τις «ναυαρχίδες» των αστών, ο μεν εμπειρότερος δημοσιολόγος τους έριξε τα «υλικά» στο «μίξερ» και έβγαλε το συμπέρασμα ότι το «οικονομικό σύστημα» και η «λογική» του είναι ένα, άρα εργάτη μην το ψάχνεις, «όλοι τα ίδια θα έκαναν», ο δε νεαρότερος και ίσως λιγότερο έμπειρος έβγαλε ως συμπέρασμα την επιθυμία του, ότι το ΚΚΕ μετετράπη σε έναν «όμιλο μαρξιστικού προβληματισμού»!
Στην ίδια ρότα, αλλά πιο παραλλαγμένη είναι η άποψη και η επιθυμία που θέλει το ΚΚΕ «τμήμα» μιας «αντιμνημονιακής» σούπας που θα τσαλαβουτά μέσα στα λασπόνερα των «λογιστικών ελέγχων του χρέους» και των «διαπραγματεύσεων» με καρχαρίες, την ώρα που τα μονοπώλια θα συνεχίζουν την κερδοφορία τους πάνω στα ερείπια στα οποία θα έχει μετατραπεί η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός.
Ούτε αυτό θα γίνει!
Τα κροκοδείλια δάκρυα για τον «902» δεν πρέπει να πείσουν κανένα συνειδητό εργάτη, η «αντάρα» που σηκώνεται άλλους στόχους έχει.
Προσπερνώντας την υποκρισία που ξεχειλίζει, η εργατική τάξη πρέπει να προετοιμάζεται όχι για άμυνα, αλλά για αντεπίθεση, συσπειρωμένη στο ταξικό της κίνημα και συμπορευόμενη με το ΚΚΕ για να ανοίξει ο δρόμος που εκείνη θα είναι ο κυρίαρχος των εξελίξεων.
Η επικοινωνία του ΚΚΕ με την εργατική τάξη και το λαό θα συνεχιστεί με όλα τα μέσα και με την ασίγαστη προσπάθεια των μελών, των οπαδών και των φίλων του Κόμματος.
Η φωνή του ΚΚΕ δεν θα φιμωθεί.
ΥΓ: Απέναντι σε αυτούς που ήθελαν και θέλουν τους εργάτες «κοσμάκη» και «λαουτζίκο», μέσα από τον «αέρα» του «902» απευθυνθήκαμε σε συνειδητούς ανθρώπους, που παντοιοτρόπως «δένουν το ατσάλι» καθημερινά.
Απέναντι στην «τσιφτετελλάδα», στο «μπουζουκοτράγουδο», τον «νταλκά» και τη «λογοτεχνία» του σούπερ μάρκετ, αντιτάξαμε το Λόγο, την Τέχνη και τη Φιλοσοφία.
Απέναντι στη «σοφία» του «ρήτορα» αντιτάξαμε τη Σκέψη και κυρίως την εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνάμεις του συνειδητού εργάτη.
Η μεγαλύτερη τιμή που μας έγινε ήταν όταν ακούγαμε από τα χείλη των ανθρώπων του μόχθου ότι από τον «αέρα» του «902» «έμαθαν κάτι που τους πήγε παραπέρα», η μεγαλύτερη τιμή ήταν ότι συμβάλαμε έστω και για μια στιγμή στην προσπάθεια αυτή.
Ενα μεγάλο «ευχαριστώ» σε όλους, συνοδευόμενο από το ανυπέρβλητο «με συμπαθάτε για τας ελλείψεις μου» του κυρ Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και ένα αυτονόητο «παρών» σε όποια προσπάθεια.
Ραδιοφωνικός παραγωγός της εκπομπής του «902» «Ποιητική Αδεία»
- Με τι ασχολείσαι;
- Δημοσιογράφος είμαι.
- Πού εργάζεσαι;
- Στον «902».
- Αριστερά στα FM;
Τυπικός διάλογος που όλοι όσοι είχαμε την τιμή να εργαστούμε στο Σταθμό σχεδόν συνηθίσαμε. Και δεν ήταν τυχαίο. Ολα αυτά τα χρόνια, ο «902» κατάφερε να κερδίσει το σεβασμό όχι μόνο ακροατών/τηλεθεατών συστηματικών ή περιστασιακών, αλλά ακόμη και εκείνων που ίσως δεν τον είχαν παρακολουθήσει ποτέ. Και ο λόγος ήταν ένας και βασικός: Ηταν ο σταθμός του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας! Το γεγονός αυτό από μόνο του προσέδιδε κύρος και εγκυρότητα. Δεν ήταν το κανάλι του κάθε τυχάρπαστου κεφαλαιοκράτη που επιδίωκε ισχυροποίηση της διαπραγματευτικής του ικανότητας για κερδοφόρες μπίζνες, ή απλώς έναν κομψό τρόπο να ξεπλύνει βρώμικο χρήμα.
Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται η διαφορά μας: Ενημέρωση από ποιον και για ποιον. Ο «902» από την έναρξη της λειτουργίας του υπήρξε ξεκάθαρος και δεν κορόιδεψε κανέναν. Είπε με ποιον είναι και με ποιον δεν είναι. Επιλογή παράλληλη με εκείνη του ΚΚΕ, κοντά έναν αιώνα τώρα. Με αυτήν την έννοια, δεν πρέπει να ξενίζει η επίθεση που δέχεται το Κόμμα ακόμα και τώρα, λίγο πριν πέσουν οι τίτλοι του τέλους.
Ο σταθμός του ΚΚΕ ενοχλεί, μολονότι σε λίγο θα πάψει να υπάρχει, διότι απλούστατα εξακολουθεί να υπάρχει το ΚΚΕ, καρφί στο μάτι της πλουτοκρατίας και του υπηρετικού της προσωπικού! Προσωπικό πολύχρωμο: Από τα γνωστά αστικά κόμματα και τις παραφυάδες τους μέχρι τα αυτοαποκαλούμενα αριστερά, με τις αντίστοιχες παρατάξεις σε συνδικαλιστικό επίπεδο.
Τούτες τις μέρες, είμαστε μάρτυρες μιας φιλολογίας ή παραφιλολογίας που σε διαφορετικές συνθήκες θα γινόταν εξαιρετικό νούμερο σε επιθεώρηση. Από τους αρθρογράφους που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, μέχρι πολιτικούς και συνδικαλιστές που χύνουν δηλητήριο. Ο παρονομαστής όμως είναι κοινός: Να πλήξουν το ΚΚΕ στα μάτια μελών, φίλων και οπαδών του, ισχυριζόμενοι ούτε λίγο ούτε πολύ ότι δεν διαφέρει από οποιονδήποτε άλλον εργοδότη. Με άλλα λόγια, ότι είναι σαν τα μούτρα τους. Ολος ο κόσμος άλλωστε ξέρει με ποιους συναγελάζονται είτε μπροστά είτε - συνηθέστερα - πίσω από τις κάμερες.
Εφτασαν κάποιοι στο σημείο - τόση γελοιότητα - να διεκδικήσουν ποσοστό «συνιδιοκτησίας» του «902» από το Κόμμα! Κάποιοι, μάλιστα, που αυτοαποκαλούνται εκπρόσωποι των εργαζομένων, εγκάλεσαν το Κόμμα ως προς το ηθικό του ανάστημα (θα θυμάστε τον Βασίλη Αυλωνίτη στο ρόλο του προέδρου του συλλόγου «Πνεύμα και Ηθική»). Οι ίδιοι που χρόνια τώρα έχουν μετατρέψει συνδικάτα σε παρατηρητήρια ανεργίας, ως άλλον ΟΑΕΔ. Οι ίδιοι που εξαντλούν την αγωνιστικότητά τους σε «τουφεκιές στον αέρα για την τιμή των όπλων». Πόσο θράσος μπορεί να έχει κανείς;
Η επιλογή του Κόμματος ως προς τον «902» έχει αιτιολογηθεί επαρκώς και μόνο όσοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν μπορούν να αντιπαρατεθούν. Ωστόσο, το μπαράζ ευαισθησίας για τους απολυμένους του Σταθμού μόνο απύθμενη υποκρισία ξεχειλίζει από τους προαναφερόμενους.
Να πει κανείς ότι πέφτει από τα σύννεφα; «Παλιά μου τέχνη κόσκινο» λέει ο λαός μας. Ιδού όμως μία ακόμη ευκαιρία να βγουν γενικότερα συμπεράσματα.
Οσο για εμάς που αποχωρούμε από το Σταθμό λίγο πριν σιγήσει, κρατάμε τις καλές στιγμές αλλά κυρίως την ανεκτίμητη εμπειρία. Ο υπογράφων είχε την τιμή να ασκήσει τη δημοσιογραφία για λογαριασμό της εργατικής τάξης και του κόμματός της για 20 ολόκληρα χρόνια. Να χρεωθεί υπεύθυνες θέσεις, μολονότι ΔΕΝ είναι μέλος του Κόμματος. Να ζήσει την αυτοθυσία των κομματικών μελών. Να κατανοήσει πόσο δύσκολο αλλά και πόσο τιμητικό ταυτόχρονα είναι να φέρει κανείς τον τίτλο του μέλους του ΚΚΕ.
Γι' αυτό το λόγο - επιμένουμε - το ζήτημα δεν είναι ο «902». Είναι το ΚΚΕ, η πολιτική του, η δράση του, η τιμή του, που θα τα υπερασπιστούμε όλοι και μέχρι τέλους! Είναι βαθιά νυχτωμένοι όσοι νομίζουν ότι μπορούν να το λερώσουν.
Εχουν γνώση οι φύλακες...
Δημοσιογράφος του «902»
Ο «902», ο σταθμός του ΚΚΕ, δεν είναι μια κοινή επιχείρηση, μια ακόμα εταιρεία για να βγάζει κέρδη. Ο «902» ήταν πολιτικο-ιδεολογικός οργανισμός του ΚΚΕ. Από την πρώτη στιγμή το Κόμμα στήριξε το σταθμό, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να έχει οικονομικά οφέλη από τη λειτουργία του.
Ο «902» πρόβαλε τις θέσεις του ΚΚΕ, τη δράση του, τους αγώνες της εργατικής τάξης, όλου του λαού. Δε θα βρεις ταξικό αγώνα που δόθηκε χωρίς την ανάδειξή του μέσα από τις συχνότητες του «902». Οι εργαζόμενοι του «902», στην προσπάθεια να τους μεταδώσουμε με τον καλύτερο τρόπο, τους ζήσαμε από πρώτο χέρι. Ο κάθε αγώνας έγινε και δικός μας αγώνας.
Η κάμερα του «902» ήταν πάντα εκεί.
Κάλυψε όλες τις εκδηλώσεις του Κόμματος σε όλη την Ελλάδα. Μετάδωσε επίσης όλες τις εκδηλώσεις της ΚΝΕ. Η κάμερα και το μικρόφωνο του «902» ήταν σε κάθε Φεστιβάλ, σε κάθε ιστορική εκδήλωση, σε κάθε πολιτιστική παρέμβαση του Κόμματος. Εκλαΐκευσε και κατέγραψε ιστορικά γεγονότα του κινήματος και της δράσης του Κόμματος, στην Ελλάδα και παγκόσμια, με αντίστοιχα αφιερώματα και εκπομπές.
Η μαχητικότητα και παρακαταθήκη που αφήνει ο «902» δεν παραχωρείται. Το σήμα του θα συνεχίσει να ακούγεται όσο θα υπάρχει και θα δρα το ΚΚΕ. Είναι καθήκον μας να το καταφέρουμε ανεξαρτήτως συνθηκών. Το τελευταίο χρόνο με την ίδια μαχητικότητα και με τα ίδια υλικά, λειτουργεί στο διαδίκτυο το πόρταλ του Κόμματος, το «902.gr». Από αυτό το βήμα θα ακουστεί και πάλι το σήμα του «902», η φωνή του ΚΚΕ. Με τον ίδιο τρόπο, θα προβάλλονται οι αγώνες του λαού μας. Με ανιδιοτελή δουλειά δίνουμε την υπόσχεση να συνεχίσουμε την παράδοση που άφησε ο «902».
Η απόφαση, όμως, αυτή είναι σωστή και γίνεται για να μπορέσει το ΚΚΕ να συνεχίσει τους αγώνες. Ολοι όσοι κατακρίνουν το Κόμμα για την απόφαση να πουλήσει τη «Ραδιοτηλεοπτική» ένα κοινό έχουν. Σε όλους αυτούς τους αγώνες που ο «902» ήταν εκεί, αυτοί είτε ήταν απέναντι, είτε λούφαζαν, είτε προσπαθούσαν από μέσα να τους υποσκάψουν. Ολοι αυτοί, ιδίως οι τελευταίοι, θα είναι πάντα απέναντι, σε κάθε προσπάθεια που κάνει το Κόμμα.
Εργαζόμενος στον «902»
Για μένα, ο «902» δεν ήταν μόνο μια δουλειά αλλά ένας χώρος αντίστασης στην κυρίαρχη προπαγάνδα και πλύση εγκεφάλου.
Ταυτόχρονα όμως ήταν και ένα σχολείο.
Η καθημερινή μας μάχη στο ρεπορτάζ που πολλές φορές ήταν πολύ κουραστική μάς άνοιξε τα μάτια, αλλά και μας έδωσε την ικανοποίηση ότι κάνουμε κάτι χρήσιμο.
Προβάλαμε τα προβλήματα του εργάτη, ήμασταν στο πλευρό του ανεξάρτητα από το πού ανήκει πολιτικά, προσπαθήσαμε να ξεσκεπάσουμε τα ψέματα και την κοροϊδία, αλλά και την αιτία των προβλημάτων.
Σε αυτήν την προσπάθειά μας είχαμε σαν βασικό μας όπλο τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία και αντίληψη, η οποία αποδεικνύεται στην πράξη ότι είναι η μοναδική που ρίχνει φως στα όσα συμβαίνουν στην πολιτική οικονομική και κοινωνική μας ζωή και ερμηνεύει τα γεγονότα χωρίς κενά και αντιφάσεις.
Αυτό το όπλο είναι που δίνει στο ΚΚΕ την αξιοπιστία, την ικανότητα να προβλέπει τις εξελίξεις, τη σταθερότητα και την καθαρότητα στις θέσεις του.
Αλλά και το όραμα.
Το όραμα για μια κοινωνία αταξική, χωρίς εκμετάλλευση, τη βαρβαρότητα των κανόνων του κέρδους και της εξουσίας των μονοπωλίων.
Αυτό το όραμα που πρέπει να εμπνέει τις νέες γενιές για να προχωράμε μπροστά και όχι να γυρνάμε πίσω και οι αλυσίδες μας να γίνονται όλο και βαρύτερες.
Ο «902» αυτό το σκοπό τον υπηρετούσε και με τη συνεχή του συμπαράσταση στους αγώνες των εργαζομένων και την πολιτική ανάλυση των γεγονότων και με την ανάδειξη της κοροϊδίας από τους εκπροσώπους του κεφαλαίου και τους πολιτικούς τους υπηρέτες και με τις επιλογές του στην τέχνη και τον πολιτισμό.
Οταν πιάνεις δουλειά στον «902», γνωρίζεις πολύ καλά ότι πέρα από ένα χώρο εργασίας είσαι σε έναν πολιτικό χώρο που έχει περάσει και συνεχίζει να περνάει από 40 κύματα.
Γνωρίζεις ότι δεν είναι απλά μια δουλειά αλλά μία στάση ζωής.
Οταν, λοιπόν, έρθει η δύσκολη στιγμή, είτε αυτό είναι πολιτική επίθεση είτε είναι οικονομική εξόντωση, είτε ακόμα διώξεις, πρέπει να βάλεις πλάτη, να σταθείς όρθιος όπως μπορείς.
Το κάναμε εμείς οι εργαζόμενοι στον «902», γιατί το νιώθαμε σαν χρέος μας.
Το κάναμε όσο αντέξαμε μέχρι να βρεθεί κάποια λύση, λύση ανάγκης, που κι αυτή μας πονάει.
Δυστυχώς, πάνω που γινόταν λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης μία πραγματική προσπάθεια ποιοτικής αναβάθμισης ιδιαίτερα της τηλεόρασης αλλά και του ραδιοφώνου του «902», οι συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης μας πήγαν όχι απλά πίσω, αλλά οδήγησαν στη σημερινή εξέλιξη.
Πιστεύω όμως ακόμα -και παρά το ότι ο κόσμος δεν μας στήριξε όσο θα θέλαμε στις εκλογές- ότι θα γυρίσει πάλι και πιθανόν να μπορέσουμε και πάλι να υπηρετήσουμε όπως εμείς μπορούσαμε με το ρεπορτάζ μας, τον κοινό σκοπό.
Εμείς έτσι κι αλλιώς, όπου κι αν είμαστε αύριο, θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε το ΚΚΕ, απλά γιατί υπηρετεί το λαό και υπερασπίζεται τα συμφέροντά του άδολα, χωρίς ιδιοτέλειες και με προσωπικό κόστος πολλές φορές των μελών των φίλων και των στελεχών του.
Είναι αηδιαστική η υποκρισία όσων κόπτονται για το μέλλον του «902», τη διαφάνεια και τα ρέστα, αλλά και όσων ενδιαφέρονται για την τύχη των εργαζομένων στο σταθμό.
Πολλοί από αυτούς, αν όχι όλοι γελάνε και επιχαίρουν στις παρέες τους για το κλείσιμο του «902», όπως χάρηκαν και για την πτώση του ΚΚΕ στις εκλογές.
Ο πόλεμος είναι αναμενόμενος.
Αλλωστε, είναι μανούλες στον αντικομμουνισμό και γενικά τη βρώμικη προπαγάνδα.
Είναι η ίδια προπαγάνδα που γίνεται ενάντια στην εργατιά στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, ενάντια στους «τεμπέληδες» δημόσιους υπάλληλους, το «υψηλό κόστος» της Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης, το «μαζί τα φάγαμε».
Για τον ίδιο λόγο που ξεφτιλίζουν χωρίς ενδοιασμούς τους εργαζόμενους για να περνάνε την πολιτική τους, προσπαθούν να ευτελίσουν και το ΚΚΕ, που είναι το μοναδικό γνήσιο στήριγμά τους.
Δημοσιογράφος του «902»
Δευτέρα, διακοπές και να έρχεται εδώ μέσα στο άσπρο του νησιού να με βρει μία μαυρίλα και μία καταχνιά άνευ προηγουμένου. Οχι κανονική, από αυτές τις καλοκαιρινές που τις περιμένεις για να ξεπλύνουν τον τόπο και να δροσίσουν. Επεσε η μαυρίλα και η καταχνιά, αυτό το καλοκαιρινό μπουρίνι στο άσπρο του μυαλού μου. Του έδωσα χρόνο και τελικά έφτασε να αφήνει το πνεύμα μου λίγο καθαρότερο. Το γυάλισε ίσα ίσα τόσο που να μπορεί να περιμένει το καλύτερο, το νέο. Ξεπλυμένο να αντανακλά τον ήλιο με περισσότερη δύναμη.
Επτά μήνες, κάθε Κυριακή διδασκόμουν ήθος. Αυτό για κάποιους είναι δύσκολο στην κατανόηση, κατά πως φαίνεται. Αυτό το μεγαλείο των ανθρώπων του ΚΚΕ είναι που δεν το χώρεσε ο νους τους και γι' αυτό προσπαθούν να το μετρήσουν σε ευρώ και αποζημιώσεις. Προσπαθούν να το σπιλώσουν αποδίδοντάς του χαρακτηριστικά που βλέπουν κοιτάζοντας τους εαυτούς τους στον καθρέπτη. Μία στάση βολική που σε κάνει να σε σιχαίνεσαι λιγότερο. Να μη βλέπεις τη γυαλιστερή γραμμή που αφήνεις πίσω σου προχωρώντας σαν σάλιαγκας. Οταν ζεις σαν παράσιτο σου είναι δύσκολο να καταλάβεις κάποια πράγματα και μέχρι εκεί σας καταλαβαίνω. Τα παράσιτα στερούνται τόσο νου όσο και αξιοπρέπειας. Οπότε και που σας σκοτίζουμε με ψιλά γράμματα περί ιδανικών, αξιών και ταξικής πάλης χρόνο χαλάμε και φαιά ουσία. Αφού δίπλα από όλα αυτά δεν βάζουμε μηδενικά σε μερικά χιλιάρικα ευρώ εσείς θα συνεχίσετε το δρόμο σας, ανεβαίνοντας τον κορμό του δέντρου της εξουσίας, αφήνοντας την ασημένια γλίτσα σας, που όσο και να λαμποκοπάει τη νύχτα, το πρωί γλίτσα παραμένει.
Φτάνοντας, λοιπόν, σε αυτήν την καθαρτήρια στιγμή. Με πλυμένο μυαλό και με καρδιά πιο γεμάτη από ποτέ σας έχω νέα σάλιαγκές μου. Τον «902» δεν θα μου τον πάρετε ποτέ. Δεν θα ΜΑΣ τον πάρετε ποτέ. Δεν είναι ο σταθμός, αλλά όλα αυτά που συμβολίζει για εμάς. Είναι αυτό το κόκκινο που εσείς το κάνατε ροζ που είναι πιο κοριτσίστικο και θεωρείται πως σας φωτίζει περισσότερο. Είναι ο πατέρας μου, που κάθε πρωί ερχόταν να με πάρει και άκουγε με προσήλωση. Ο φίλος που πνιγμένος ανάμεσα σε χαρτιά άκουγε για συντροφιά. Είναι η μάνα μου που εναγωνίως πάταγε τα κουμπιά της τηλεόρασης στις 3 για να δει τις ειδήσεις του σταθμού. Είναι η φωνή η δική μας που όσο και να θέλετε και να παρακαλάτε δεν σιγεί έτσι εύκολα. Είναι κομμάτι του συνολικού αγώνα μας που δεν σταματάει εδώ όσο και να ραδιουργείτε. Αφήστε εμάς λοιπόν με τα κόκκινα μπλουζάκια μας και φορέστε εσείς τη ροζ μπεμπέ τουαλέτα σας. Ετοιμαστείτε γιατί ποτέ δεν ξέρετε πότε μπορεί να σας έρθει μια πρόσκληση να σας δεξιωθεί ο Δασκαλόπουλος.
Ηταν πραγματικά τιμή μου η συνεργασία με το ραδιοφωνικό σταθμό γι' αυτούς τους 7 μήνες.
Και όπως έκλεινε και εκπομπή: Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΕΤΕ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΕΦΑΛΙ!
Μουσικός παραγωγός της εκπομπής του «902» «Ηλεκτρικές Ημικρανίες»