Λαϊκές διαμαρτυρίες σε δεκάδες πόλεις της Βραζιλίας για 3η βδομάδα

 

Οι λαϊκές διαμαρτυρίες σε δεκάδες πόλεις της Βραζιλίας ήδη συνεχίζονται για 3η βδομάδα παρά τους ελιγμούς και κάποιες παραχωρήσεις (όπως το σπουδαστικό πάσο ή η πρόταση για δημοψήφισμα για το πολιτικό σύστημα) που επιχειρεί η κυβέρνηση της Ντίλμα Ρουσέφ. Οπως έγινε γνωστό, οι νεκροί που σχετίζονται με τις διαδηλώσεις έχουν φτάσει τους 6, από τις 6 Ιούνη που πραγματοποιήθηκε η πρώτη κινητοποίηση στο Σάο Πάολο με αφορμή την επιχειρούμενη αύξηση στα εισιτήρια των μέσων μαζικής μεταφοράς. Οι περισσότεροι υπέκυψαν στα τραύματά τους που προκλήθηκαν από οδηγούς που έπεσαν επάνω τους, ωστόσο οι διαδηλωτές καταγγέλλουν την κρατική καταστολή, όπου η αστυνομία χρησιμοποιεί δακρυγόνα, χημικά, κανόνια νερού και σε κάποιες περιπτώσεις πλαστικές σφαίρες.

 

Η «σπίθα» μπορεί να «άναψε» με την επιχειρούμενη αύξηση των εισιτηρίων, όμως το κοινωνικό υπόβαθρο προϋπήρχε και τα αιτήματα των διαδηλωτών αμέσως συμπεριέλαβαν τις τραγικές ελλείψεις στις κοινωνικές υπηρεσίες, στην Υγεία και την Παιδεία, την ίδια στιγμή που στήνεται ένα μεγάλο «φαγοπότι» για το κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, ενόψει των μεγάλων διεθνών αθλητικών διοργανώσεων (Μουντιάλ το 2014 και Ολυμπιακοί Αγώνες το 2016) και του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών που ολοκληρώνεται σήμερα και αποτελεί πρόβα για το Μουντιάλ.

Οι πρωτοφανείς για τις τελευταίες δεκαετίες στη Βραζιλία διαδηλώσεις εκφράζουν τη συσσωρευμένη λαϊκή οργή αφού η καπιταλιστική ανάπτυξη που υπήρξε με τις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις του Κόμματος Εργατών, του Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα και της Ντίλμα Ρουσέφ, έφερε μεν τεράστια κέρδη για το κεφάλαιο αλλά δεν άλλαξε ουσιαστικά την αθλιότητα για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Η προσπάθεια στις πρώτες θητείες, από το 2002, να αμβλυνθούν κάποιες «οξείες γωνίες» της ακραίας φτώχειας και ανέχειας ήταν εντελώς ανεπαρκής. Οι κυβερνήσεις αυτές παρουσιάστηκαν αρχικά ως «φιλολαϊκές» και δήθεν «εναλλακτική λύση στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές» και σήμερα δυνάμεις σοσιαλδημοκρατικές, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, τις λανσάρουν ως πρότυπα «αριστερών κυβερνήσεων». Πριν λίγους μήνες στην εκεί επίσκεψή του ο επικεφαλής του κόμματος αυτού, Αλ. Τσίπρας, μιλούσε για το «βραζιλιάνικο θαύμα», μόνο που αυτό δεν ήταν «θαύμα» για το λαό αλλά για τους καπιταλιστές.

Οι κυβερνήσεις αυτές στην πραγματικότητα εξασφάλισαν την προώθηση μέτρων και κινήτρων για το μεγάλο κεφάλαιο. Προώθησαν σειρά ιδιωτικοποιήσεων (πρόσφατο είναι το παράδειγμα των λιμανιών), προχώρησαν συνεργασίες με ενεργειακά μονοπώλια (αμερικανικά, κινεζικά, ρωσικά κ.ά.) για εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Αμαζονίας και των τεράστιων υποθαλάσσιων πετρελαϊκών κοιτασμάτων, προώθησαν την αγορά των βιοκαυσίμων σε μια χώρα όπου τα διατροφικά προϊόντα λείπουν από το λαό.

Να ποια είναι η εκρηκτική πραγματικότητα για το λαό της Βραζιλίας των 194 εκατομμυρίων κατοίκων:

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Γεωγραφίας και Στατιστικής της Βραζιλίας (IBGE), το Σεπτέμβρη του 2011,8.054.000 άνθρωποι ζούσαν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, ενώ άλλες μετρήσεις ανεβάζουν τους ανθρώπους που ζουν στην εξαθλίωση στα 16 εκατομμύρια. Σύμφωνα με το Διεθνές Ταμείο για την Αγροτική Ανάπτυξη (IFAD), το 55% του πληθυσμού στις αγροτικές περιοχές ζει κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Το ποσοστό αυτό εκτοξεύεται στο 66% για τη Βορειοανατολική Βραζιλία, όπου σχεδόν οι μισοί από τους φτωχούς ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Το Πρόγραμμα Ανθρωπίνων Οικισμών του ΟΗΕ (UN Habitat) αναφέρει ότι 60 εκατομμύρια είναι συνολικά οι φτωχοί στη χώρα και ότι η ανισότητα εισοδήματος κατέγραψε αύξηση, όπως και στις περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής. Η Βραζιλία, το 2011, έγινε η έκτη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, ξεπερνώντας τη Βρετανία και απειλεί άμεσα στην πέμπτη θέση τη Γαλλία. Η βραζιλιάνικη αστική τάξη συμμετέχει σε σειρά καπιταλιστικών διακρατικών ενώσεων στη Λατινική Αμερική (Μερκοσούρ, Ουνασούρ κ.λπ.), είναι μέλος του κλαμπ των αναδυόμενων καπιταλιστικών χωρών BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική), έχει σημαντικό ρόλο στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Οι τελευταίες «μπίζνες» του κεφαλαίου με τις αθλητικές διοργανώσεις «ξεχείλισαν» το ποτήρι της λαϊκής οργής.

Η Πρόεδρος, Ντ. Ρουσέφ, με το διάγγελμά της στις 21 Ιούνη επιχείρησε να εμφανιστεί ως ανοιχτή στο διάλογο ενώ χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τη δράση προβοκατόρων και αντιδραστικών δυνάμεων (η οποία έχει καταγγελθεί και από οργανώσεις του λαϊκού κινήματος) απείλησε πως θα κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για να διατηρηθεί ο «νόμος και η τάξη».

Το Βραζιλιάνικο ΚΚ, που στηρίζει και συμμετέχει ενεργά στις λαϊκές κινητοποιήσεις, σε ανακοίνωσή του αναδεικνύει την ανάγκη και να απομονωθούν τα προβοκατόρικα στοιχεία και πιο αποφασιστικά να μπουν στον αγώνα οι εργάτες. Ταυτόχρονα προσθέτει ότι δεν πρέπει να περάσουν τα σχέδια περί κινήματος «Εξω τα κόμματα», που προβάλλουν δήθεν «απολιτικές δυνάμεις», στην πραγματικότητα δυνάμεις της αντίδρασης, που θέλουν να καπηλευτούν τις διαμαρτυρίες για αντιπολιτευτικούς προς την κυβέρνηση λόγους. Σημειώνει ακόμα ότι πρέπει ο αγώνας να βαθύνει, σε σύγκρουση με το καπιταλιστικό σύστημα, για την κατάργηση των μονοπωλίων, για να μπορέσει ο λαός να αξιοποιήσει τον τεράστιο πλούτο της χώρας σε όφελός του.