ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ στήριξαν ποικιλότροπα το συνονθύλευμα της ουκρανικής αντιπολίτευσης
Εχουν περισσέψει τις τελευταίες μέρες οι κραυγές και διακηρύξεις ηγετών και αξιωματούχων της ΕΕ, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και άλλων «δυτικών» καπιταλιστικών κρατών ότι η ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία είναι κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Μάλιστα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, είπε - άκουσον, άκουσον - ότι «δεν είναι δυνατό στον 21ο αιώνα οι όποιες διαφορές να λύνονται με τα όπλα».
Η υποκρισία των δήθεν ευαίσθητων για την τύχη του ουκρανικού λαού είναι έκδηλη. Οι δυνάμεις αυτές που... θίχτηκαν από τη μη τήρηση του διεθνούς δικαίου είναι οι ίδιες - για να θυμηθούμε μόνο τα τελευταία - που επιδόθηκαν σε επεμβάσεις σε όλο τον κόσμο, στην υποδαύλιση ομάδων με ενθοτικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά για το παραπέρα «διαίρει και βασίλευε», προκειμένου ν' ανοίγουν δρόμους για τους μονοπωλιακούς τους ομίλους. Θυμίζουμε ότι απόφαση της ΕΕ ήταν η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με την αναγνώριση της Κροατίας, της Σλοβενίας και στη συνέχεια της Βοσνίας Ερζεγοβίνης. Μήπως όμως δεν έβαλαν και το χεράκι τους και σε άλλες αυτονομιστικές συγκρούσεις, σε εθνοτικές συγκρούσεις στην Αφρική; Σχέδια διάσπασης και διχοτόμησης δεν υπήρχαν για το Ιράκ και τη Συρία; Επίσης δεν είδαμε το «ενδιαφέρον» της ΕΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα ν' αφορά τμήματα του ρωσόφωνου πληθυσμού στα Βαλτικά κράτη, σε ορισμένα από τα οποία θεωρούνται ως μη πολίτες (π.χ. Λετονία).
ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ στήριξαν ποικιλότροπα το συνονθύλευμα της ουκρανικής αντιπολίτευσης που αποτελείται από εθνικιστές μέχρι νεοναζί παραστρατιωτικούς ενάντια στην κυβέρνηση Γιανουκόβιτς, επεμβαίνοντας ανοιχτά στις εσωτερικές υποθέσεις της Ουκρανίας και παρά τη συμφωνία συμβιβασμού που επιτεύχθηκε στις 21 Φλεβάρη ανάμεσα στην κυβέρνηση Γιανουκόβιτς και τα άλλα κόμματα. Οταν η απάντηση σε αυτές τις εξελίξεις ήρθε, με τη στήριξη της Ρωσίας, στην αυτόνομη Δημοκρατία της Κριμαίας όπου πλειοψηφεί το ρωσικό στοιχείο και δρομολογήθηκαν οι εξελίξεις που κορυφώθηκαν με το δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής και τη διαδικασία ενσωμάτωσης, οι ίδιοι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ έσκιζαν τα ιμάτιά τους. Επειδή πολύ απλά η ρωσική αστική τάξη αξιοποίησε τα φιλορωσικά αισθήματα του ντόπιου πληθυσμού, το φόβο από τη δράση φασιστικών οργανώσεων, για να βάλει εμπόδια στους σχεδιασμούς τους, να κατοχυρώσει τα συμφέροντά της σε μια περιοχή που θεωρεί «αυλή της».
Και επειδή φαίνεται ότι όλοι αυτοί, όπως και οι ντόπιοι συνοδοιπόροι τους της συγκυβέρνησης έχουν «κοντή μνήμη», να τους θυμίσουμε ότι πριν 15 χρόνια οι ευρωατλαντικοί ιμπεριαλιστές άρχισαν τους βομβαρδισμούς στη Σερβία χρησιμοποιώντας το πρόσχημα της προστασίας των δικαιωμάτων των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου. Μόνο που ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ ήταν αυτοί που εξόπλισαν τους εγκληματίες του αλβανικού UCK που υποδαύλισαν την αντιπαράθεση και διεκδίκησαν την απόσχιση από τη Σερβία, αξιοποιώντας το χάος που προέκυψε μετά από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας που είχαν πετύχει λίγα χρόνια πριν. Εστίες έντασης που μένουν ακόμα ανοιχτές στα Βαλκάνια. Βεβαίως, οι ίδιοι υποκριτικά ισχυρίζονται ότι το προτεκτοράτο που έχουν στήσει στο Κοσσυφοπέδιο, μετά από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, είναι ξεχωριστή περίπτωση και δεν έχει καμία σχέση με την Κριμαία.
Η επέμβαση όμως στη γειτονιά μας στα Βαλκάνια, αλλά και οι επεμβάσεις σε όλη την υφήλιο των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ αποδεικνύουν ότι η... ευαισθησία τους σήμερα για την Κριμαία είναι κάλπικη. Αυτό που κρύβεται από πίσω είναι η προσπάθειά τους να περιορίσουν την καπιταλιστική Ρωσία, για να εξασφαλίσουν καλύτερες θέσεις για τα μονοπώλιά τους σε μια περιοχή στρατηγικής σημασίας. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι, ο λαός πρέπει αποφασιστικά να εναντιωθούν σε κάθε προσπάθεια ενεργότερης στήριξης της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και αντιθέσεις στην περιοχή. Στήριξη που φαίνεται να επιδιώκει βασικό τμήμα του ελληνικού κεφαλαίου, προσδοκώντας κέρδη από το «γεωπολιτικό παιχνίδι» που παίζεται, και σίγουρα θα φορτώσει με δεινά τον ελληνικό λαό.