Εξαφανίζουν τις επικουρικές , με τη σφραγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης , οι νέες ανατροπές
 |
Στο ίδιο συνέδριο, ο υπουργός Εργασίας, επιβεβαιώνοντας την πολιτική που έχει προ πολλού χαραχτεί, στο πλαίσιο και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για απόσυρση του κράτους από τη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, μέσω της μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης προς τα ασφαλιστικά ταμεία, ανακοίνωσε περιχαρής ότι η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό θα μειωθεί και την επόμενη τριετία.
Συγκεκριμένα, από 12,6 δισ. ευρώ το 2013, η κρατική χρηματοδότηση προς τα Ταμεία θα μειωθεί στα 10,5 δισ. του χρόνου και στα 9,7 δισ. ευρώ το 2015 και το 2016. Συνολικά, η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης την επόμενη τριετία θα ανέλθει στα 3,7 δισ. ευρώ! Αυτό όμως που ο Γ. Βρούτσης και οι προκάτοχοί του εμφανίζουν ως «νοικοκύρεμα» του Ασφαλιστικού, στην πράξη σημαίνει νέες περικοπές στις συντάξεις και ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση. Περικοπές που οδηγούν σε τεράστια συρρίκνωση εισοδημάτων και παροχών για τους συνταξιούχους και τους ασφαλισμένους, ενώ από την άλλη πλευρά δημιουργούν την απαραίτητη «υλική βάση» για να εισχωρήσει το μεγάλο κεφάλαιο ακόμα πιο αποφασιστικά στον τομέα των συντάξεων και της Υγείας, αφού έτσι δημιουργείται μια κρίσιμη μάζα «ζήτησης» αυτών των παροχών.
Σε ρόλο «λαγού» σε όλη αυτή τη μεθόδευση αναδεικνύεται και ο σημερινός διοικητής του ΙΚΑ, Ρ. Σπυρόπουλος, ο οποίος υπήρξε και από τους αρχιτέκτονες του νόμου 3029/2002, με τον οποίο πρωτοδημιουργήθηκαν τα Επαγγελματικά Ταμεία στη χώρα μας. Μιλώντας στο εν λόγω συνέδριο, ο διοικητής του ΙΚΑ τάχθηκε αναφανδόν - όπως και ο υπουργός Εργασίας - υπέρ της συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Ασφάλιση, ενώ δεν έκρυψε τη δυσφορία του γιατί μέχρι τώρα δεν αναπτύχθηκε στη χώρα μας ο θεσμός των Επαγγελματικών Ταμείων. Δηλαδή, εκείνη η μορφή ιδιωτικής ασφάλισης από την οποία, αν και οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν πρόσθετη εισφορά, δεν υπάρχει καμιά εγγύηση για το ύψος της συνταξιοδοτικής απολαβής. Ούτε καν αν μετά από 30 και 40 χρόνια εισφορών θα λαμβάνει κάποιος σύνταξη από ένα τέτοιο Ταμείο.
Για το σκοπό αυτό, ζήτησε τον εκσυγχρονισμό του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου για τα Επαγγελματικά Ταμεία, και μάλιστα «με φορολογικά κίνητρα που θα ευνοούν την ίδρυσή τους».
Ειδικότερα, στη θέση των διάσπαρτων μικρών επαγγελματικών ταμείων ανά κλάδο, ακόμα και επιχείρηση, που προέβλεπε ο νόμος 3029 του 2002, τα οποία δεν ευδοκίμησαν, ο Ρ. Σπυρόπουλος προτείνει την ίδρυση ενόςΕθνικού Επαγγελματικού Ταμείου, που μπορεί να θεσμοθετηθεί και μέσα από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και θα καλύπτει το μισό περίπου εκατομμύριο μισθωτών, οι οποίοι αμείβονται με βάση την ΕΓΣΣΕ. Αριθμός που κάθε χρόνο αυξάνεται και που εξαιτίας της κατάργησης των κλαδικών συμβάσεων όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι αμείβονται πλέον με τους κατώτερους μισθούς.
Προφανώς αυτοί είναι μια κρίσιμη μάζα υποψήφιων πελατών για τη δημιουργία του Ταμείου, το οποίο φιλοδοξεί να πάρει σάρκα και οστά για λογαριασμό των πολυεθνικών του κλάδου, που θα αναλάβουν και τη διαχείρισή του. Εννοείται ότι με τις επιπλέον εισφορές που θα καταβάλλουν οι εργαζόμενοι, θα δημιουργήσουν και τα απαραίτητα νέα κεφάλαια τα οποία θα βάλουν στο χέρι οι επιτήδειοι της αγοράς.
Μια μέρα μετά την παρέμβασή του, ο Ρ. Σπυρόπουλος αντιδρώντας σε σχετικά δημοσιεύματα για το περιεχόμενο των προτάσεών του, αρνήθηκε ότι ζητά την κατάργηση των επικουρικών ταμείων ή την ενσωμάτωσή τους στο ΙΚΑ. Η αλήθεια είναι ότι ο διοικητής του ΙΚΑ, στην ανάλυσή του για το μέλλον της Κοινωνικής Ασφάλισης, δεν βρήκε να πει ούτε μια λέξη για τη θέση που έχουν τα σημερινά επικουρικά ταμεία στο σχεδιασμό αυτό. Τα σημερινά επικουρικά μένουν εκτός του σχεδιασμού του.
Το «μοντέλο» του, όπως σε γενικές γραμμές περιγράφεται, παραπέμπει στο γνωστό σύστημα των «τριών πυλώνων», με πρώτο πυλώνα μία δημόσια σύνταξη, σε ύψος όμως που δεν μπορεί να εξασφαλίσει την αξιοπρεπή διαβίωση των συνταξιούχων, δεύτερο πυλώνα, τα εθελοντικά και όχι υποχρεωτικά Επαγγελματικά Ταμεία, που δεν θα υπάγονται στη δημόσια ασφάλιση, και τρίτο πυλώνα την ιδιωτική ατομική ασφάλιση.
Αλλωστε, με την ψήφιση του νόμου για την επικουρική ασφάλιση και το νέο τρόπο υπολογισμού των επικουρικών συντάξεων, που θα τεθεί σε εφαρμογή μέσα στο επόμενο έτος, οι επικουρικές συντάξεις που έχουν απομείνει μετά τις επαναλαμβανόμενες μειώσεις σχεδόν εξαφανίζονται. Το ίδιο έχουν εξαφανιστεί και τα αποθεματικά των Επικουρικών Ταμείων, μαζί και του Επικουρικού του ΙΚΑ, τα οποία με σχέδιο σφετερίστηκαν όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις.
Κατά συνέπεια, οι επικουρικές έπαψαν να περιλαμβάνονται στους σχεδιασμούς για το μέλλον της δημόσιας Ασφάλισης, γιατί οι κυβερνήσεις φρόντισαν ήδη να τις ρίξουν στον Καιάδα και να τις σβήσουν από τον ασφαλιστικό χάρτη. Πολύ περισσότερο που η προσέγγιση της «ιδιωτικοποίησης» της δημόσιας Ασφάλισης δεν περιορίζεται μόνο στην προώθηση των Επαγγελματικών Ταμείων και των ατομικών ιδιωτικών συμβολαίων, αλλά αφορά και την ίδια τη «δημόσια Ασφάλιση» που θα απομείνει.
Ετσι, ο Ρ. Σπυρόπουλος ζήτησε τη «μετατροπή των δικαιωμάτων ασφάλισης από δικαιώματα που έχουν θεμελιωθεί στη βάση του χρόνου, σε δικαιώματα που θεμελιώνονται με βάση τα χρηματικά ποσά των ασφαλιστικών εισφορών».Δηλαδή, πλήρης μετατροπή του συστήματος σε ανταποδοτικό, στα πρότυπα των ιδιωτικών ατομικών συμβολαίων ασφάλισης, όπου οι παροχές εξαρτώνται απόλυτα από τις εισφορές, για όποιον βέβαια έχει δουλειά και κάποιον ικανοποιητικό μισθό. Γιατί οι άνεργοι αλλά και οι χαμηλόμισθοι θα λαμβάνουν και από τη δημόσια σύνταξη μερικά ψίχουλα.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με το νόμο 3863/2010 που εγκαινιάζει το «νέο» ασφαλιστικό σύστημα των επόμενων δεκαετιών, πέρα από τις μειώσεις στις συντάξεις και την αύξηση των ορίων ηλικίας στα 40 χρόνια για το δικαίωμα σε ολόκληρη σύνταξη, ενισχύονται τα ιδιωτικά, ατομικά χαρακτηριστικά και του δημόσιου συστήματος, σε βάρος των συλλογικών ασφαλιστικών δικαιωμάτων και των όποιων στοιχείων αλληλεγγύης υπήρχαν σε αυτό (π.χ. κατώτερα όρια συντάξεων, αναδιανομή στο εσωτερικό του συστήματος).
Ακριβώς σε αυτή τη λογική της «ιδιωτικοποίησης» εντάσσει ο διοικητής του ΙΚΑ και τα αποθεματικά που απέμειναν στα Ταμεία και τη διαχείριση της ακίνητης περιουσίας τους. Γι' αυτό εκτός των παραπάνω ζήτησε τα αποθεματικά να τα διαχειρίζονται εταιρείες, όπως η Εταιρεία Διαχείρισης Επενδυτικών Κεφαλαίων Ταμείων - ΑΕΠΕΥ, που μεγάλο μέρος τους τοποθετείται σε μετοχές και αμοιβαία κεφάλαια, ενώ για την ακίνητη περιουσία των Ταμείων, την οποία χαρακτήρισε «σημαντική» και ανέρχεται σε 1,5 - 2 δισ. ευρώ, ζήτησε να προωθηθεί ως «ανώνυμη εταιρεία» στο χρηματιστήριο, όπου θα λειτουργήσει και ως παράγοντας μόχλευσης της χρηματαγοράς, δηλαδή του τζόγου των καπιταλιστών.
Ολα τα παραπάνω δεν εκφράζονται βέβαια μόνο από τον διοικητή του ΙΚΑ. Αποτελούν κεντρική πολιτική επιλογή όλων των τελευταίων κυβερνήσεων. Και κυρίως αποτελούν στρατηγική κατεύθυνση της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μάλιστα, σε πολλές χώρες της ΕΕ ήδη έχουν δρομολογηθεί από χρόνια.
Χαρακτηριστική είναι η επισήμανση στη «Λευκή Βίβλο» για τις συντάξεις, που διαμορφώθηκε μόλις πέρυσι, ότι «η βιωσιμότητα και η επάρκεια των συνταξιοδοτικών συστημάτων εξαρτάται από το βαθμό στον οποίο θα υποστηρίζονται από τις εισφορές, τους φόρους και την αποταμίευση εκ μέρους των ατόμων που βρίσκονται στην αγορά εργασίας». Μάλιστα, δίνοντας τον ορισμό της επικουρικής σύνταξης, αναφέρει ότι αυτή δεν αφορά τις δημόσιες συντάξεις, αλλά την ατομική επικουρική αποταμίευση για το μέλλον.
Σε μια υποσημείωση του κειμένου, η «Λευκή Βίβλος» δίνει τον εξής ορισμό στην έννοια «επικουρική συνταξιοδοτική αποταμίευση»: «Η συμπληρωματική αποταμίευση συνταξιοδότησης περιλαμβάνει επαγγελματικές και προσωπικές συντάξεις, ασφάλειες ζωής και άλλες μορφές συσσώρευσης περιουσιακών στοιχείων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διατήρηση του βιοτικού επιπέδου μετά τη συνταξιοδότηση. Επιπλέον, υπάρχουν μέσα (π.χ. αντίστροφα ενυπόθηκα δάνεια) που επιτρέπουν τη μετατροπή των περιουσιακών στοιχείων (γενικά, της κατοικίας) σε πρόσθετο εισόδημα συνταξιοδότησης».
Γι' αυτού του είδους τη «σύνταξη» επισημαίνει πως «πρέπει να διαδραματίσει μεγαλύτερο ρόλο στη διασφάλιση της μελλοντικής επάρκειας των συντάξεων» και σε άλλο σημείο ότι «τα άτομα στο μέλλον θα πρέπει να εξαρτώνται περισσότερο από την επικουρική συνταξιοδοτική αποταμίευση».
Κατά συνέπεια, η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης είναι πολιτική επιλογή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για να ανοίξει ο δρόμος και σε αυτόν τον τομέα για το ευρωπαϊκό χρηματιστηριακό και ασφαλιστικό κεφάλαιο και όχι το καπρίτσιο κάποιου εγχώριου πολιτικού στελέχους.
Γι' αυτό, σε αυτή την κατεύθυνση θα κινηθούν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου και το επόμενο διάστημα, με νέες ανατροπές, που ήδη σχεδιάζονται. Σε αυτά τα πλαίσια ο υπουργός Εργασίας ανακοίνωσε ότι «το ασφαλιστικό σύστημα συνεχίζει να χρήζει σημαντικών και δραστικών βελτιώσεων». Δηλαδή, δραστικών ανατροπών, που θα έρθουν μέσα και από την επιτροπή που θα συγκροτηθεί το αμέσως επόμενο διάστημα. Αποστολή αυτής της επιτροπής, σύμφωνα με τον υπουργό, είναι:
- Να εξειδικεύσει τον τρόπο εφαρμογής των παραπάνω αλλαγών του Ασφαλιστικού, συνεκτιμώντας βεβαίως τις όποιες θεσμικές αλλαγές έχουν ήδη γίνει από την ψήφιση του νόμου 3863 το 2010, έως σήμερα.
- Να υποβάλει προτάσεις για νομοθετικές παρεμβάσεις, όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο.
Που σημαίνει ότι επί θύραις βρίσκονται νέες αντιασφαλιστικές παρεμβάσεις...