Αν δώσεις ένα πιάτο φαΐ σε κάποιον που πεινάει είσαι καλός ,αν τον ρωτήσεις γιατί πεινάει είσαι κομμουνιστής
 |
Αυτή η συνεπής στάση του βρέθηκε στο στόχαστρο πολλών, πρώτ' απ' όλα της κυβέρνησης. Γιατί αποκάλυψε για άλλη μια φορά τον ταξικό χαρακτήρα αυτής της επίθεσης, που δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, αλλά όλους όσοι θα χάσουν τη δουλειά τους με το κλείσιμο άλλων δημόσιων οργανισμών, με πρώτα στη λίστα τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα. Βεβαίως, η ανάπτυξη της πάλης αντικειμενικά επικεντρώθηκε στην υπεράσπιση των εργαζομένων της ΕΡΤ, αφού ήταν ο πρώτος οργανισμός που έκλεισε η κυβέρνηση.
Το ΚΚΕ αποκάλυψε επίσης ότι με το κλείσιμο της ΕΡΤ η κυβέρνηση θέλει να βάλει στο χέρι τις τεράστιες υποδομές της, τα δίκτυα και τις συχνότητές της. Να ξεμπερδεύει οριστικά με τα εργασιακά - ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων συνολικά στο χώρο των ΜΜΕ. Θέλει έναν πλήρως ελεγχόμενο μηχανισμό προπαγάνδας, χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση. Και, προπάντων, να σβήσει από το χάρτη των ΜΜΕ τη φωνή του ΚΚΕ και του οργανωμένου εργατικού - λαϊκού κινήματος, όλους τους αγώνες που αμφισβητούν τις βασικές επιλογές της και την εξουσία των αστών.
Γι' αυτό και η απαγόρευση του ψηφιακού σήματος του «902» από την DIGEA, την κοινή εταιρεία των μεγαλοκαναλαρχών, και οι απειλές του ΕΣΡ και της κυβέρνησης. Γι' αυτό και η λυσσαλέα επίθεση στον «Ριζοσπάστη» και τον «902», στα ταξικά σωματεία των Λιθογράφων και των Πρακτορείων Τύπου.
Την ίδια επίθεση στο ΚΚΕ, στα ταξικά σωματεία του χώρου, αλλά και στα ΜΜΕ του Κόμματος, με αιχμή τον απεργιακό «Ριζοσπάστη», έκαναν και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στο χώρο των ΜΜΕ (ΕΣΗΕΑ - ΠΟΕΣΥ), από κοινού δηλαδή οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ με τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, διακινώντας συκοφαντίες περί απεργοσπασίας.
Αλήθεια, οι του ΣΥΡΙΖΑ και της «Αυγής», την οποία κυκλοφόρησαν χτες, μετά την απόφαση που άνοιγε το δρόμο για σπάσιμο της απεργίας, απεργούσαν και μαζεύτηκαν μετά την απόφαση για να κάνουν την έκδοση; Αυτά δε γίνονται. Ηταν προετοιμασμένοι, δίνοντας την ύλη για την κυριακάτικη έκδοση. Αλλωστε, αυτή είναι η χτεσινή τους εφημερίδα. Που σημαίνει ότι έστω και μια μέρα της απεργίας οι δημοσιογράφοι τους δούλεψαν.
Είναι κάτι παραπάνω από υποκρισία αυτή η τακτική. Οπως και αυτή της «Εφημερίδας των Συντακτών», που χύνει το δικό της δηλητήριο, λες και είναι ΣΥΡΙΖΑίικη, για δήθεν απεργοσπασία στον «Ριζοσπάστη». Τα ίδια εμετικά διακινούν και οι χρυσαυγίτες από τα μπλογκ τους στο διαδίκτυο.
Η έκδοση και κυκλοφορία του απεργιακού «Ριζοσπάστη» ήταν μια ακόμα συμβολή του ΚΚΕ και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Κόμματος στον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ και όλων των εργαζομένων στους οργανισμούς του Δημοσίου, που με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης οδηγούνται σε λουκέτο-εξπρές, με χιλιάδες απολύσεις.
Ο απεργιακός «Ριζοσπάστης» ήταν το «αντίπαλο δέος» στη «δημοσιογραφία» των μεγαλοεργολάβων - μεγαλοεκδοτών, που κυκλοφόρησαν απεργοσπαστικά φύλλα. Ηταν η μόνη εφημερίδα που βρέθηκε απέναντι και σε κόντρα μαζί τους υπερασπίζοντας τα συμφέροντα των εργαζομένων στην ΕΡΤ, των εργαζομένων συνολικά.
Αλλά ας δούμε πώς αυτοί οι συκοφάντες υπονόμευσαν την απεργία.
Από την πρώτη στιγμή οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ επέμειναν στην ανάγκη της απεργίας και της συνέχισής της, έδωσαν μάχη για τη στήριξη και την περιφρούρησή της, για να γίνει υπόθεση των εργαζομένων μέσα στους χώρους δουλειάς. Ομως, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες όχι μόνο αρνήθηκαν να πάρουν τέτοια μέτρα, αλλά φρόντισαν από την πρώτη στιγμή να στέλνουν μηνύματα ότι «η απεργία τελειώνει».
Οπως έγινε και με την πανελλαδική απεργία της Πέμπτης, που κήρυξαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, όπου τη μάχη για την επιτυχία της την έδωσαν μόνο οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, κόντρα στην ανοιχτή απεργοσπασία που προωθούσαν ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση».
Την Πέμπτη 13 Ιούνη, η πολύωρη συνεδρίαση του Διασωματειακού αναλώθηκε στη συζήτηση επί της πρότασης του προέδρου της ΕΠΗΕΑ (ΣΥΡΙΖΑ), που, χωρίς συνεδρίαση του ΔΣ της Ενωσης, πρότεινε να βγουν τα φύλλα του Σαββατοκύριακου «γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς». Η παρέμβαση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ, «να σταματήσει τώρα η συζήτηση αυτή» και να συζητηθούν μέτρα οργάνωσης και διασφάλισης της απεργίας, να γίνουν συγκεντρώσεις - συζητήσεις στα «μαγαζιά», να πάρουν την υπόθεση της απεργίας και της περιφρούρησης οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι, διοικητικοί και τεχνικοί, δεν έγινε δεκτή.
Στη συνεδρίαση του Διασωματειακού, την Παρασκευή, ήταν ήδη γνωστές οι προθέσεις εκδοτών και καναλαρχών να σπάσουν την απεργία, εκδίδοντας κυριακάτικα φύλλα και βγάζοντας δελτία ειδήσεων στον αέρα. Ηταν ακόμα γνωστές οι πληροφορίες ότι σε αυτές τις εφημερίδες η ύλη είχε συγκεντρωθεί και ήταν έτοιμες να πάνε στο τυπογραφείο, αν δεν τυπώνονταν ήδη.
Τι έκαναν απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα οι συνδικαλιστές της ΕΣΗΕΑ;
Εδειξαν από την αρχή της συνεδρίασης την πρόθεσή τους να αποφύγουν επί της ουσίας κάθε σύγκρουση με την εργοδοσία. Σήκωσαν ψηλά τα χέρια απέναντι στις απεργοσπαστικές κινήσεις των εκδοτών, ρίχνοντας την ευθύνη για την περιφρούρηση στα σωματεία των εργαζομένων στα τυπογραφεία και τα πρακτορεία διανομής Τύπου, στον τελευταίο δηλαδή κρίκο της αλυσίδας παραγωγής. Αρνήθηκαν επιδεικτικά να πάρουν θέση απέναντι στο γεγονός ότι οι κυριακάτικες εφημερίδες είχαν ήδη συγκεντρώσει την ύλη, εκβιάζοντας τους εργαζόμενους.
Γνώριζαν από την προηγούμενη μέρα ότι σε μερικές εφημερίδες είχε επιχειρηθεί να στηθούν ακόμη και «συνελεύσεις εργαζομένων» που θα ζητούσαν τη διακοπή της απεργίας και αυτό το... αντιμετώπισαν με ένα SMS προς τους δημοσιογράφους ότι «συνελεύσεις συγκαλεί μόνο η ΕΣΗΕΑ», αφήνοντας έτσι τελείως έκθετους και ανυπεράσπιστους τους δημοσιογράφους απέναντι στις πιέσεις των διευθυντικών στελεχών. Θεώρησαν την έκδοση εφημερίδων δεδομένη, περίπου σαν αναγκαίο κακό.
Μάλιστα, ο προσκείμενος στον ΣΥΡΙΖΑ πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ έφτασε στο σημείο να προτείνει να εκδοθούν κανονικά τη Δευτέρα οι κυριακάτικες εφημερίδες «που θα σεβόντουσαν την απεργία», με το σκεπτικό ότι αυτές οι εφημερίδες «δεν πρέπει να τιμωρηθούν»! Νομιμοποιώντας έτσι και τυπικά την απεργοσπασία και λέγοντας, εμμέσως πλην σαφώς, ότι η απεργία τελειώνει την Κυριακή!
Το αποκορύφωμα ήταν στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ την Κυριακή, όπου η «Συσπείρωση», παίζοντας σε δύο ταμπλό, εμφανίστηκε με το ένα μέλος της να ζητά συνέχιση της απεργίας για τις εντυπώσεις, ενόψει των εκλογών στην ΕΣΗΕΑ, με το άλλο να εκφράζει την πραγματική της θέση και μαζί με τους εκπροσώπους των προσκείμενων στη συγκυβέρνηση παρατάξεων να ζητά αναστολή της από τα ξημερώματα της Δευτέρας.
Ετσι διαμορφώθηκε το αποτέλεσμα 5 υπέρ της απεργίας, 4 κατά και η ΚΕΔ λευκό, ώστε να μην υπάρχει δηλαδή απόφαση. Είχαν πλέον δώσει με βροντερό τρόπο το μήνυμα για σπάσιμο της απεργίας. Ετσι, στο Διασωματειακό των εργαζομένων στα ΜΜΕ, αποφάσισαν «να δώσουν την άδεια για έκδοση των εφημερίδων που ήταν υπέρ της απεργίας», αλλά και στα κανάλια και τους σταθμούς να βγάλουν ολιγόλεπτα δελτία ειδήσεων και εκπομπές που να αναφέρονται μόνο στην ΕΡΤ. Ετσι έληξε στην πράξη η απεργία. Και μετά μιλούν για απεργοσπασία του «Ριζοσπάστη» και του «902»!
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι για την απεργοσπαστική έκδοση των κυριακάτικων φύλλων του αστικού Τύπου έχει τεράστιες ευθύνες η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ. Στην πραγματικότητα, ούτε ήθελε ούτε μπορούσε να περιφρουρήσει την απεργία που η ίδια αποφάσισε, κάτω από την πίεση των ταξικών δυνάμεων στο Διασωματειακό των Ενώσεων του Τύπου και τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων.
Αυτή η τακτική της δεν είναι καινούρια. Αυτό δείχνει η στάση της γενικά στις απεργίες του κλάδου, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την απεργία των δημοσιογράφων τον Απρίλη του 2011, που η εργοδοτική πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ άφησε απροστάτευτους τους δημοσιογράφους στους εκβιασμούς της εργοδοσίας να παραδώσουν ύλη για τα κυριακάτικα φύλλα, ενώ δεν έκανε καμιά ενέργεια μέσα στις ίδιες τις εφημερίδες για να μην περάσουν οι εκβιασμοί της, στρώνοντας και τότε το έδαφος στους μεγαλοεκδότες να βγάλουν απεργοσπαστικά φύλλα.
Είναι η πάγια τακτική τους να «προκηρύσσουν αγώνες», αλλά να μη συγκρούονται με τ' αφεντικά. Και αντικειμενικά μ' αυτή τους την τακτική αφήνουν τους εργαζόμενους να ενημερώνονται μόνο από τα αστικά ΜΜΕ που είναι ενάντια στους εργαζόμενους της ΕΡΤ, συνολικά ενάντια στην εργατική τάξη. Γι' αυτό κάνουν επίθεση στον «Ριζοσπάστη», που κυκλοφόρησε ακριβώς για να υπάρχει και στην έντυπη ενημέρωση η φωνή των εργαζομένων στην ΕΡΤ, όλων των εργαζομένων, μετά από τη με δική τους ευθύνη κυκλοφορία των αστικών εφημερίδων. Μήπως δεν ήθελαν τον «Ριζοσπάστη» απέναντι στα αστικά φύλλα;
Είναι γεγονός ότι η οργάνωση των αγώνων των εργαζομένων στα ΜΜΕ έχει εδώ και χρόνια αφεθεί σε εργοδοτικές - κυβερνητικές πλειοψηφίες «σωματείων» και Ομοσπονδιών. Αλλά και σε συνδικαλιστικές οργανώσεις, στις οποίες συμμετέχει η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, από κοινού όμως με τη μειοψηφία των στελεχών των ΜΜΕ, που αν και έχουν σχέση μισθωτής εργασίας, έχουν μεγάλους μισθούς, ενδιαφέρονται για τα ΜΜΕ από τη σκοπιά της εργοδοσίας, είναι με τα συμφέροντά της, άρα κόντρα στα συμφέροντα της πλειοψηφίας των εργαζομένων.
Είναι δεδομένη η ιδεολογικοπολιτική τους ταύτιση με το αστικό πολιτικό σύστημα, τον καπιταλισμό και με τα ιδιαίτερα συμφέροντα των εργοδοτών. Παρ' όλ' αυτά, συμμετέχουν στα σωματεία μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους (να γιατί τα σωματεία είναι συντεχνιακά και όχι στη βάση των συμφερόντων της πλειοψηφίας). Κάποιοι έχουν και το «πάνω χέρι» στις πλειοψηφίες, οι οποίες ευθύνονται για την κατάσταση που περιγράψαμε παραπάνω, βάζοντας τους εργαζόμενους με την πλάτη στον τοίχο.
Ο «Ριζοσπάστης», η τηλεόραση, το ραδιόφωνο και το portal του «902», το ραδιόφωνο του «904» στη Θεσσαλονίκη, παρά τις απειλές από την κυβέρνηση, το ΕΣΡ, την DIGEA, δεν εκφράζουν απλά την αυτονόητη αλληλεγγύη του ΚΚΕ στον αγώνα τους, αλλά παρεμβαίνουν επί της ουσίας στη διαπάλη που αντικειμενικά οξύνεται για το ποιο κίνημα έχουν ανάγκη σήμερα οι εργαζόμενοι και ο λαός για να νικήσουν.
Ολες αυτές τις μέρες αναδείχτηκε ανάγλυφα η ύπαρξη δύο γραμμών στο κίνημα, αλλά και ο εκφυλισμός στον οποίο έχουν καταδικάσει τα σωματεία του κλάδου οι δυνάμεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, μαζί με τις δήθεν «αριστερές, αγωνιστικές» και «ακομμάτιστες - ανεξάρτητες» δυνάμεις του κλάδου.
Αυτό που επιβεβαιώνει η πείρα είναι ότι με τέτοιες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, που με το ένα πόδι πατούν στην όχθη της εργοδοσίας και της συγκυβέρνησης και με το άλλο προσπαθούν να υπηρετήσουν κομματικές σκοπιμότητες για αλλαγή διαχειριστή στη διακυβέρνηση, δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος προς όφελος των εργαζομένων στον Τύπο. Η ανάγκη να συναντηθούν οι εργαζόμενοι στον Τύπο και τα ΜΜΕ με το ταξικό εργατικό κίνημα, να πυκνώσουν τις γραμμές της Λαϊκής Συμμαχίας είναι επιτακτική. Σ' αυτή τη ρότα δουλεύουμε, αξιοποιώντας και την πείρα από τον αγώνα υπέρ των εργαζομένων της ΕΡΤ.